Verducido pecha filas en defensa do seu colexio
Por Natalia Puga & Mónica Patxot
Sonia Tourón ten tan claro cal é o tipo de educación que quere para o seu fillo que non dubida en cambiar de municipio a diario para levarlle ao colexio. Percorre con gusto os 20 quilómetros que separan a súa casa en Carballedo (Cerdedo-Cotobade) de Verducido (Pontevedra) para que poida asistir a clase nun centro do que quedou prendada nada máis coñecelo. Encantoulle que non tivese campo de fútbol que acaparase a atención de todos os pequenos e impedíselles explorar outros hobbies; gustoulle aínda máis ao ver o seu patio, cun tronco no medio, xoguetes de madeira, en total sintonía coa contorna rural na que está situado; e namorouse definitivamente ao coñecer o ambiente no que sería educado o seu pequeno de 3 anos, o trato das tres profesoras do centro e a implicación das familias no día a día da primeira etapa escolar dos seus fillos.
Aurea Goitía, María Teresa Riveiro, Lourdes... Os seus nomes van asociados a unha historia similar á de Sonia. María Teresa leva ao seu pequeno de 6 anos desde o centro de Pontevedra polas mesmas razóns. Aurea mudouse a vivir a Verducido por unha razón fundamental: estar preto do colexio ao que asistiu o seu primeiro fillo -agora xa ten 10 anos e vai a outro centro- e no que agora cursa primeiro de Primaria o segundo. Lourdes ten un fillo xa no último curso e puido vivir unha experiencia completa de cinco anos nun colexio "moi familiar", de integración entre os propios nenos e con toda a comunidade educativa que cre que non debe perderse.
Cando un ten un colexio que é como un fogar e unha comunidade educativa que se converteu nunha gran familia, resulta difícil renunciar á experiencia completa que lle ofrece e estas familias non están disposta a dar un paso atrás e perder a posibilidade de que os seus pequenos ocupen os pupitres do colexio público de Verducido ata segundo curso de primaria. Esta determinación compártena as familias de todos os alumnos do centro, 37 na actualidade. Todos decidiron manter unha loita férrea e "facer todo o que estea nas nosas mans" para que se manteña o centro tal e como está agora, con tres clases entre 3 anos de educación infantil e segundo curso de primaria.
A pregunta é pura lóxica: Por que empezan esta loita agora? En realidade, na última semana deron un paso adiante denunciando publicamente a situación, pero a súa contenda empezou hai xa varios meses, a principios deste curso escolar 2018-19, cando tiveron coñecemento de que o centro non tería os profesores de reforzo que adoitaba recibir cursos atrás. Nada máis decatarse, pediron reunirse coa Consellería de Educación e empezaron a reclamar que non se recortase máis persoal nun centro con dotación xa reducida.
As súas protestas caeron en saco roto e encaran xa o segundo trimestre con menos persoal. Na actualidade, o centro ten tres unidades educativas, unha de 3 anos de infantil con 10 alumnos, outra de 4 e 5 anos con once nenos e unha última de primeiro e segundo de primaria con 16. O persoal permanente é de tres profesoras, unha delas asume tamén as funcións de directora e de profesora de inglés. De especialistas, apenas teñen noticias. Si reciben un día á semana unha de Audición e Linguaxe e outro unha docente de Relixión, pero nin rastro doutras especialidades como música ou de persoal de apoio que si tiñan anos atrás.
A insistencia da asociación de nais e pais (Anpa) deste colexio levounos o pasado mes de decembro a manter unha reunión coa Inspección Educativa e co xefe territorial de Educación, César Pérez Ares. Chegaban cun mantra: pedir máis persoal. Saíron cunha preocupación: cabe a posibilidade de que se peche a unidade de primaria e o centro quede só para infantil?
O temor espertoullo o propio xefe territorial. Segundo a versión das nais, nesa reunión trasladoulles que se querían máis profesores, a única posibilidade é pechar primaria. O centro quedaría co mesmo persoa, pero cunha unidade menos, de modo que sería suficiente para colmar as peticións dos pais. Lonxe de colmalas, espertou unha nova: decidiron empezar a moverse para evitar un posible peche.
Fontes oficiais da Xunta de Galicia aseguran que a Consellería "non barallou en ningún momento" pechar a Escola de Educación Infantil (EEI) de Verducido y comprométense a que "se manterá aberta nas mesmas condicións que ata o de agora mentres haxa matrícula".
En relación co plantel, aseguran que ás tres profesoras titoras hai que engadir un especialista en Audición e Linguaxe, un orientador e un docente de Relixión compartidos porque, "dado o reducido número de alumnos, non poden completar a súa xornada neste centro". Consideran que "están perfectamente cubertas as necesidades educativas do centro, máxime cando a rateo de alumno/aula/profesor está moi por debaixo do establecido por lei".
Ademais, aseguran que manteñen en todo momento un proceso de diálogo coas familias e recoñecen que, no marco dese diálogo, se lles ofreceu ás familias a posibilidade de escolarizar os nenos de primeiro e segundo de Primaria no colexio de referencia onde continúan a partir de segundo (o CEIP de Santo André de Xeve), cuestión que foi rexeitada, polo que a intención da Consellería é que o centro siga funcionando nas mesmas condicións que ata o momento.
As familias consideran que esa posibilidade de que se peche primaria supoñería "un primeiro paso para pechar todo o colexio", dentro dunha política de la Xunta de Galicia que aseguran que é partidaria do peche das escolas unitarias e de pequeno tamaño e a centralización da educación en centros de maior tamaño, sempre en detrimento do rural e dos colexios que, como o de Verducido, " teñen un proxecto educativo diferente".
A pesar de que a situación actual non é a ideal, pois aseguran que cando algunha profesora cae enferma ou necesita algunha hora libre están tan en cadro que o resto non poden atender en condicións a todo o alumnado, o centro ofrécelles unhas posibilidades educativas que a converte en "un referente para moitos" e ás que non están dispostos a renunciar.
"Gústanos todo de como funciona o colexio. O proxecto educativo, como traballan en grupo, cos maiores coidando aos pequenos, respetando o ritmo dos demais. Gústanos como traballan os valores, o respeto, a solidariedade... Permítennos como pais e nais colaborar cos nenos, levamos a hota do cole, implícannos. É un centro no que se vive en contacto coa contorna, no Nadal se cantan os Reis polas casas dos veciños, no Entroido imos á praza do pobo". Así describen estas familias todo o que lles gusta do seu centro, "cousas que non queremos perder" e que non coñecen outro centro próximo que llo ofreza, e un proxecto que aseguran que non se entendería se se elimina Primaria, pois "forma parte da súa propia identidade", que maiores e pequenos convivan e se coiden e respecten.
Non é a primeira vez que a comunidade educativa teme o peche nos seus 53 anos de historia. Hai unha década, en 2009, esa ameaza xa planeara sobre eles e finalmente sorteárona. Desde entón, tiñan unha existencia tranquila na que mesmo se produciu un incremento progresivo de matrícula, por iso non entenden que agora volvan atoparse nesta situación. Máxime cando a total confianza neste proxecto educativo mesmo fai que o 30% do alumnado chegue desde fóra de Verducido.
Relacionadas:
-
Verducido mobilízase contra o peche de Primaria na súa escola unitaria en plena pandemia
Por Redacción |
-
A comunidade escolar de Verducido reclama a recuperación da segunda mestra de infantil
Por Redacción |
-
A escola infantil de Arcos de Furcos abocada ao peche pola súa baixa matrícula
Por Redacción |
-
As familias do colexio de Verducido denuncian o peche dunha aula, que Educación xustifica pola baixa matrícula
Por Natalia Puga | Creada e actualizada
-
A comunidade educativa da escola de Verducido asegura que non vai permitir o seu peche
Por Redacción |