Pedro J. Peón Estévez
O problema matemático da "jabalina"
Disque se chamaba Adelina Franco e que vinhera ó mundo en Sata María de Xeve aló polo 1912. Lémbroa como unha dona magra e lanzal vestida de negro desde o pano da cabeza ate os pés. O pano impedíame verlhe o rosto que, no dicir dalgúns, era fermoso. En canto ós pés, non estou seguro pero, creo recordar que os levaba decote descalzos.
Nin puiden verlhe a faciana nin escoitar a sua voz. Segundo os seus vecinhos e conhecidos Adelina, malia a sua suposta tolemia, era quen de manter unha conversa breve pero coherente.
Os maiores asustaban ós rapaces ameazándoos con esta extrana dona, equiparándoa ó "quitaúntos", o rachador ou o home do saco: "Ven para a casa antes da noite que te vai levar a "Jabalina", dicían. Mais, aínda que infundía repecto, sabiamos que nunca nos faría dano polo feito de ser mulher, polo aquel do instinto materno. Sabedoría subconsciente infantil.
A biografía de personaxe tan discreto e misterioso está inzada de supostos: Seica era rica; disque era bruxa, disque tinha homes e filhos secretos... disque, disque... disque.
Sendo eu moi novo ténhoa observado ó seu paso pola eatrada de Marín transportando varios sacos de contido desconhecido. E velaquí o problema que me quita o sono desde hai décadas e que quixera plantexarlhes:
"Sabendo que Adelina carretaba 4 sacos desde a praza da Farola en Marín ate a de San Xosé en Pontevedra comezando por situar, un a un, o primeiro dos sacos a 100m. da Farola; o segundo a 200 m.; o terceiro a300 m. e o cuarto a 400 m. para retomar o primeiro, rebasar o cuarto e deixalo a 100m. deste; o segundo a 200m. do cuarto ...é dicir: sempre tomando o saco máis atrasado e colocándoo 100 m. por diante do máis adiantado.
Sabendo que ela se desprazaba a 4 km./hora e que entre Marín e Pontevedra hai 7.000 metros...canta distancia percorría e canto tempo investía ata entrar o derradeiro dos sacos na praza de San Xosé?
( Que usaba este curioso método é un feito real do que eu dou fe. Tratábase de levar todos os sacos pero sen perdelos de vista por mor de que non lhelos roubasen )
( Levaba a cabo estas operacións no máis absoluto dos silencios, sen reparar en nada nin ninguén )
( Nunca soubemos se o valor da mercaduría merecía semelhante esforzo )
( Se alguén dá coa solución do problema, que tenha a ben comunicárnola. A minha álxebra hai xa tempo que caducou )