Pedro De Lorenzo y Macías
Nuestras rías: historia, dolor y gloria
Suave, tranquilo, engatusador. Una imagen de nuestras rías. Acoge y mima a todos los visitantes. Disfrutan de las cariñosos, suaves arenales de playas de duende, de fantasía.. ¡Coquetas, engatusadoras! Se encandilan con los atardeceres. Observan en silencio, en divina tranquilidad. El sol se colorea de vistosos colores; engatusa el mar, que, embobado, lo abraza, lo mima. Se van, poco a poco, fundiéndose, irradiando enigmáticos coloridos, finalizando en un coito de misterio. A veces se enoja. Se vuelve iracundo y de peligro, sin perder su duende.
En ellas han sucedido hechos históricos ya en olvido. Son necesario analizarlos para apoyar cualquier investigación sobre un personaje de siglos y años anteriores.
Uno de los Reyes Gallegos más importante fue Alfonso II el Casto (791-842). Nació en 760 en Oviedo. Vivio durante su infancia en El Monasterio de Samos (Galicia), al cual Orduño II concedió privilegios:. "Postea vero, vene Proabus meus jam supradictus Dominus Adefonsus adhuc in pueritia, remorabit ibidem in Sammanos, et in alium locellum, quod dicunt Subregum in Ripa Laure, cum fratres, multo
tempore, in tempore persecutionis ejus".
Solicitó ayuda al emperador Carlomagno en 796-798 para frenar los ataques de los hermanos musulmanes Ibn-Mugait, logrando rechazarlos. Con el gran emperador se instalaron normando y habitantes de Nantes en tierra gallega. (Trataremos el origen de Nantes, parroquia de Sanxenxo). Conquistan Narón, Anceo, Oporto, gobernando temporalmente Lisboa. Fortaleció la Ribera del Duero, siendo una barrera defensiva para sus reinos y preparación para las siguientes conquistas.
La Crónica sebastianense dice de él que murió en 842 «tras haber llevado por 51 años casta, sobria, inmaculada, piadosa y gloriosamente el gobierno del reino». La tradición afirma que bajo su reinado se descubrió la supuesta tumba del Apóstol (814). Peregrinó desde Oviedo hasta Santiago, inaugurando el "camino primitivo", considerado el primer peregrino. El famoso epitafio: "Quién va a Santiago y no va a San Salvador, visita al criado, pero no al señor". San Salvador era patrón de Oviedo.
Ya establecida la normalidad, los siguientes reyes prescindieron de la ayuda de los normandos. Éstos, enamorados de nuestras Rías, junto con los moriscos, nos asolaban en sus rapiñas, de súbito. Los habitantes vivían sobresaltados. En el Siglo XII, el Arzobispo Gelmírez funda La Marina Española; patrocina los puertos con sus astilleros en Padrón, Noya y Pontevedra; este último, el de más relevancia y testigo de muchos hechos; algunos esclarecidos, otros muchos en catacumbas de destierro.
Para desarrollarlos contractó expertos extranjeros. Mantienen los intelectuales que procedía de Génova. Está demostrado que llegaron de otras regiones. Para defenderse de los piratas... ¿Contratarías a fieros piratas? Es obvio, que muchos llegaron de Amalfi, posiblemente los albergos hebreos. Pronto dio su fruto.
En el siglo siglo XIII, Pay Gómez Chariño, poeta, trovador en lengua gallega y noble gallego. En 1248 con 27 naves fletadas en la ciudad de Pontevedra, destrozó la flota musulmana en el Guadalquivir, facilitando la conquista de Sevilla a Fernando III El Santo. Audaz y feroz en la lucha, suave y embaucador en amoríos.
Fue muerto por la espalda por un marido celoso. Está enterrado en el Convento de San Francisco de Pontevedra. Su bisnieto se reencarnó en él, gran embajador y enamoradizo. Su vida e historia es digna de comentar.
PAIO GOMEZ DE SOTOMAYOR
Bisnieto de Paio Gómez Charino, hizo honor a su fama, ya bélica, ya amorosamente.
Nació en Pontevedra, se desconoce su fecha. Hijo de Diego Alvarez de Sotomayor y María Alvarez, nieta de Paio. Se desvinculó de la Casa de Sotomaior, de la diócesis de Tuy, siendo el primero de la casa de Lantañón, en Meis. Heredó de sus padres el título de caballero da la Orden de Banda. No fue mariscal de Castilla, como su padre.
Sí un gran embajador. Enrique III lo envió de embajador sobre el año 1400, con fines de entablar relaciones políticas con Tamerlán. Este tenía sometido a los musulmanes, permitiendo subsistir al imperio bizantino un siglo más.
Nuestro pontevedrés no solo consiguió su amistad, el compromiso de defensa de los reinos de Castilla. Se comenta que rescató a sus sobrinas de los otomanos. Se enamoró de María de Grecia, infanta de Hungría; se casó con ella. Comienzan los comentarios. Vasco de Aponte: "El moro envió dos sobrinas al rey para que las casase en España. Paio embarazó a María en el camino. Enterado el Rey quiso degollarlo. Todos intercedieron y el rey asintió al casamiento".
Muerto el Rey, su hijo Juan II, aconsejado por el arzobispo de Santiago, Lope de Mendonza, (llegaría a Cardenal, y de etnia hebrea), forzaron a Paio a comentar que su matrimonio fuera una imposición del monarca Enrique III y disolvieron el matrimonio.
El motivo fue el casamiento de Mayor de Mendoza, prima del Cardenal, de etnia hebrea, con Paio Gómez de Sotomaior. Hubo varios hijos, siendo su heredero Suero Gómez de Sotomaior, (1417-1490). Paio y Mayor de Mendoza están enterrados en las Ruinas de Santo Domingo (Pontevedra).
Sobre su hijo, haremos un estudio más profundo, ya que puede aclarar muchas lagunas colombinas. Pincelamos este documento, ya que es básico para argumentar que Portosanto, ubicado en Poio, no existió en el siglo XV-XVI; fue una deducción errónea. Se comentará.
«XXIX dias do dito mes (Septiembre de 1435). Sabean todos que eu juan gotierres do Ribeiro mariñeiro vesiño da villa de pont vedra que soon presente e que fago por min e en nom de miña moller Constanza gotierres por a qual me obligo e que fat^o por min e por todas miñas vo- zes e suas vendo firmemente por juro de heredade para todo sempre a vos pay gomes de souto mayor absente como se esteberedes .presente e a vosa moller doña mayor de mendosa e ambas vosas vozes e suas toda a parte e quiñón que a min e a a dita miña moller pertenesge da casa sotoon e sobrado e terratorio ata a casa de ds de colon o vello que está ena rúa da-ponte da dita villa junto con as casas de vos o dito payo gomes de huna parte e da outra parte se ten de longo por taboado con as casas do cabildo de Santiago e bay sair a o eirado da porta da galea e bay sair a a dita rúa segundo por la via que a soya ter e usar femando garcía e eu despois del (e eso mesmo o dito voso apanigoado por la dita via e modo) e vendo como dito he toda a parte e quiñón que asi a min e a a dita miña moller pertenes^e das ditas casas con sua pedra tella ferro madeira (e terratorio ata a casa de ds de colon o bello) e con cargo que o dito pay gomes e sua moller e suas bozes den e paguen a a con- fraria de san juan seys mrs de moneda vella que ha en elas de pensión cada un ano conben a saber por contia de novecentos mrs de moneda vella que de vos rescebin e de que me outorgo por entregado e pago e se mais bal ante todo juez que aiya por pena o doble.=E eu ruy lopes escudeiro do dito pay gomes por min e en nom do dito pay gomes que soon presente esto rescebo. Testigos alonso eans jacob notario alvaro agulla íoribio gotierres escudeiro del rey e outros.=feito.»
Hemos mencionado Alfonso II El Casto. Solicitó ayuda a los normandos. Gelmírez, creador de la Marina Española. Árbol genealógico de Paio Gómez Charino, su biznieto Paio Gómez de Sotomaior.
El objetivo es clarificar hechos, que han escurecido, para aportar datos históricos y hechos reflejados en documentos. Quincenalmente expondremos un ensayo sobre nuestra Historia, la de los Reyes Gallegos y los grandes señores Feudales Conde de Lemos y Pedro Madruga. Los reyes Españoles y Portugueses en el siglo XV. Podrán tomar ustedes sus conclusiones.
Nosotros mantenemos que Portosano, en Poio, no existió en la Edad Media. No nació Colón allí; fue una decisión precipitada de unos señores. Ya se mencionarán. Hay que vincular al albergo de Colón con los siguientes parámetros: Hebreo, corso-templario, nauta y mareante.
Pedro de Lorenzo y Macías.