Condenado a 47 anos de cárcere un home que converteu a vida da súa parella "nun auténtico horror"
Por Oskar Viéitez
A sección cuarta da Audiencia Provincial de Pontevedra condenou a 47 anos de cárcere a un home por converter a vida da que era a súa parella "nun auténtico horror".
O tribunal considerouno autor de delitos de maltrato habitual físico e psíquico no ámbito da violencia de xénero; contra a integridade moral; de coaccións graves; de lesións con deformidade; de agresión sexual; de lesións; e de lesións contra a muller. Ademais da pena de prisión, impúxolle o pagamento dunha indemnización á vítima de 150.000 euros polas lesións, secuelas e o prexuízo moral causado.
Na sentenza, as maxistradas relatan que o condenado mantivo unha relación de parella con convivencia coa vítima durante tres anos, desde que a afectada tiña 19 anos.
Durante ese período, e ata que a prexudicada abandonou o domicilio, segundo os feitos probados que figuran na resolución, o acusado "levou a cabo un comportamento cotiá controlador, posesivo e violento, tanto físico como psíquico contra a súa parella, aumentando de maneira progresiva a intensidade e frecuencia das súas actuacións".
O tribunal destaca que "non só proferiu expresións con clara intención de insultala, menosprezala, humillala ou amedrentala", senón que, de maneira habitual, "levou a cabo un comportamento violento e agresivo e, de forma cotiá, propináballe labazadas na cara e na boca, así como patadas, puñadas e golpes por todo o corpo, chegando nalgunha ocasión a vítima a perder o coñecemento".
As xuízas afirman que tamén "lle retorcía os dedos das mans, lle dobraba os brazos, lle tiraba dos pelos, lle apertaba o pescozo e lle daba lategazos con varas e cables".
"O acusado actuou en todo momento con absoluto desprezo á condición de muller da vítima, a quen consideraba da súa absoluta propiedade", recalca a sala, quen afirma que "todas as accións levadas a cabo polo acusado e o seu comportamento agresivo e violento, prolongado durante tanto tempo, produciron na vítima un gran padecemento físico e psíquico e un temor e medo constante na súa relación de parella".
As xuízas consideran acreditado na sentenza que nun período que comprende polo menos o últimos sete meses de relación, o acusado "exerceu control sobre a súa parella, impedindo as súas relacións familiares e sociais, retendo o seu teléfono móbil, do que só podía facer uso ás veces, pero sempre na súa presenza".
Ao longo dese tempo, segundo o tribunal, “retívolle a tarxeta sanitaria e impediulle ir ao médico, a pesar de solicitalo e de precisalo a vítima, véndose obrigada a curarse con auga, vinagre e sal”.
Ademais, afirma que, "con ánimo de degradar e humillar a súa parella", de maneira frecuente e sen que poidan concretarse as datas, "lle prohibía durmir na cama e lle obrigaba a durmir no chan coa cadela e, con frecuencia, a permanecer de xeonllos no chan durante varias horas".
En numerosas ocasións, cunha frecuencia de dous ou tres días á semana, a cal se incrementou ao final da relación, o condenado, segundo consta na resolución, cando a vítima lle manifestaba que non quería manter relacións sexuais, "a emprendía a golpes con ela, mediante labazadas, tiróns de pelo e empuxóns, ata conseguir que acabase cedendo".
As maxistradas afirman que, en numerosas ocasións, "lle beliscaba e retorcía as orellas, de modo que lle foi rompendo a cartilaxe, ata que provocou a total deformidade dos pavillóns auriculares".
En dúas ocasións, segundo o fallo, fracturoulle o tabique nasal, e, outras veces, propinoulle varias labazadas, rompéndolle o beizo e provocándolle fracturas con perda parcial de pezas dentais.
Na sentenza, as xuízas relatan que tamén lle causou fracturas en costelas, en úmeros e fémures, "sen que puidese determinarse o número de agresións diferenciadas que as causaron, ao non constar asistencias médicas individualizadas".
A sentenza non é firme, pois contra ela cabe presentar recurso ante o TSXG.