A muller que rompeu o 'teito de cristal' na Policía Local da Illa
Ten 35 anos e, desde hai apenas un mes, é a primeira muller que forma parte da Policía Local da Illa de Arousa. Este 'teito de cristal' non se rompeu, estalou en mil pedazos. E é que, xunto a ela, chegaron dúas auxiliares máis que reforzarán o corpo ata despois do verán. Durante os próximos meses, elas serán maioría.
No seu caso, apunta nesta entrevista con PontevedraViva, ser policía era algo que "tiña moi claro desde pequena". Ata chegar ata aquí, pasou por varios traballos. "Ata que un día dixen que era o momento e decidín preparar a oposición", explica.
Animouse, recoñece, "xa entrada en idade", con 33 anos. Pero en apenas un ano logrou cumprir o seu soño. Non foi sen esforzo. "Dedicaba oito ou nove horas diarias a estudar e outras dúas a adestrar", lembra esta moza. Así, de luns a venres. E, en ocasións, incluso os sábados.
Todo foi "cuestión de constancia", sinala. A parte deportiva resultoulle algo máis fácil. Practica deporte desde que tiña cinco anos e ata os 28 fíxoo como porteira na elite do fútbol sala feminino. Deixouno cando as súas obrigacións laborais impedíronlle continuar a ese ritmo.
Coa pandemia, iso si, "foi todo máis complicado porque non había desconexión posible con amigos ou coa familia", entre outras cousas porque "non me podía contaxiar baixo ningún concepto". O risco de poder perderse os exames era algo inasumible para ela.
A Illa de Arousa, admite a flamante policía local, non foi a súa primeira opción. Ela prefería quedar máis preto da súa casa, A Coruña. Pero tras perder a praza de Fisterra "que era o máis próximo que me quedaba" cando lle tocou elixir, as condicións de traballo inclinaron a balanza.
Asegura que "non coñecía A Illa de nada" e o día que cruzou por primeira vez a ponte que a une ao continente "pensei que entraba no Caribe". Tanto é así que afirma, tremendamente convencida, que "non me arrepinto en ningún momento de tomar esta decisión".
"Estou encantada e trátanme súper ben", destaca dos seus novos compañeiros, os cales "me teñen en conta para todas as decisións que hai que tomar".
Esta nova axente recoñece que A Illa "é un pobo especial", non só polo carácter das súas xentes, senón porque no verán a súa poboación multiplícase exponencialmente. A ela, di, "dáme igual porque eu veño aquí a traballar e formeime para iso".
Entende non é un traballo fácil pero "é algo que asumen cando aceptas presentarte", xa que hai tomar a diario "decisións duras" e, entre outras cousas, afrontar o machismo dos que, irracionalmente, seguen pensando que o seu non é un labor que deban desempeñar mulleres.
Pero a ela, sostén con firmeza, "dáme igual o sexo e o xénero" e afirma que actúa igual "con todo o mundo", xa que "o importante é que tes que traballar ben" e, se se cumpre esa máxima que ten gravada a lume na súa mente, "non se vai a notar se es home ou muller".
Ten claro que nun corpo como a policía local, do mesmo xeito que en todas as facetas da vida, "o equilibrio é 50-50 entre homes e mulleres" porque subliña que "é innegable" que ambos son biológicamente diferentes "pero psicoloxicamente tamén", polo que "non lles gañaremos en velocidade ou forza pero en indagación, constancia e perseveranza igual son eu mellor".
"Quero pensar que aos poucos se está rompendo ese teito de cristal e estamos a chegar máis lonxe, non só polo feito de ser mulleres, senón porque desempeñamos ben o noso traballo", defende esta axente pioneira na Illa de Arousa, que anima a que outras sigan os seus pasos.
A todas as mulleres ou nenas que queiran dedicarse a isto dilles "que ninguén lles poña freos porque dá igual o que diga o resto". Advírtelles que, indubidablemente, aínda se van a atopar con moitas pedras no camiño "pero o importante é quitalas".
Está convencida de que, co paso do tempo, "chegaremos a romper co machismo que hai e tamén cos estereotipos". Na Illa xa o conseguiron. Ela e as súas dúas novas compañeiras. E con nota.