A alga zostera pode ser unha aliada das mariscadoras para mitigar a caída da salinidade na ría
Por Oskar Viéitez
As abondosas chuvias dos últimos meses puxeron en evidencia o impacto que os aportes de auga doce teñen nos ecosistemas mariños e, consecuentemente, na produción marisqueira.
Para achegar un pouco máis luz sobre este proceso, un grupo de investigadores do Centro de Investigación Mariña da Universidade de Vigo (CIM), realizaron un estudo pioneiro que replica as condicións do hábitat mariño no mesocosmos de bancos marisqueiros intermareais para estudar os efectos das frecuentes baixadas de salinidade que ocorren en Galicia e a súa relación coa zostera noltei.
O traballo, no que tamén participaron científicos e científicas da Universidad de Oviedo, a Universidad Rey Juan Carlos I e a University of South Carolina, acaba de ser publicado na revista ICES Journal of Marine Science.
Segundo Salvador Román, autor principal do artigo e membro do Grupo de Ecoloxía Costeira, este experimento pon de manifesto a "importancia de entender as interaccións entre as especies mariñas e a contorna, proporcionando resultados máis realistas e aplicables que investigacións anteriores".
O experimento revelou a influencia da planta mariña Zostera noltei na regulación da salinidade e o efecto mitigador en eventos ambientais extremos como as vagas de calor.
Como explican os investigadores, normalmente nas zonas estuáricas, durante a subida da marea, a salinidade aumenta debido á influencia do mar, mentres que durante a baixada da marea, a descarga de auga doce diminúe a salinidade. Con todo, eventos climáticos extremos, como intensas precipitacións, poden causar flutuacións significativas, afectando á saúde dos bancos marisqueiros.
Os resultados deste estudo suxiren que a implementación conxunta de Zostera noltei e o cultivo de ameixas pode ser unha estratexia efectiva para fortalecer a resiliencia dos bancos marisqueiros fronte a eventos ambientais extremos, proporcionando un enfoque sostible e práctico para a xestión dos recursos mariños.
En canto ás especies de ameixas, a investigación establece que a Ruditapes philippinarum (ameixa xapónica) é a máis resistente a eventos de baixa salinidade, seguida por Ruditapes decussatus (ameixa fina). A Venerupis corrugata (ameixa babosa) mostrou ser a máis afectada, experimentando unha alta taxa de mortalidade e efectos fisiolóxicos adversos.
O investigador tamén lembra que "a pesar dos beneficios que ofrecen as pradarías de Zostera, existe unha controversia no sector marisqueiro debido ás dificultades que presenta o raizame para a extracción de recursos".
"Aínda que estas plantas mariñas a miúdo son percibidas como obstáculos, os resultados deste estudo suxiren que son beneficiosas ou, polo menos, neutras para as especies de ameixas en cuestión, xa que non atopamos ningún efecto negativo da Zostera sobre estas especies de ameixas nos nosos experimentos", engade Salvador Román.
Relacionadas:
-
A Confraría de Arcade recibe unha axuda municipal para sementar ameixa
Por Oskar Viéitez |
-
A Universidade programa sete novos obradoiros abertos a toda a cidadanía
Por Redacción |
-
Máis de 60 deportistas de elite fórmanse este curso no campus universitario de Pontevedra
Por Oskar Viéitez |
-
A crise de produtividade dos bancos forza o peche do marisqueo
Por Oskar Viéitez |
-
SOS do sector mexilloeiro galego: "Non sabemos que está pasando no mar"
Por Alejandro Espiño |