Andrés Núñez Rajoy
Xornalismo pailán ou periodismo paleto-madrileño?
Son seareiro, seguidor, "fan", ou como lle queiran chamar de todas e todos deportistas galegas así como aos seus equipos. Admiro a toda unha morea de persoas que fixeron, e fan inmensos sacrificios para chegar ao máis alto que poden acadar, e nós compartir a súa ledicia . Moitos sufrimentos ao longo dunha vida deportiva para moitas veces non chegar a subir ao podio. Si admiro a todas e todos eles non podemos negar que os deportes individuais son os de máis desgaste, cando é en equipo uns poden axudar aos outros, no primeiro caso a loita consigo mesmo é moi alta. Teño falado co fondista Manuel "Huracán" Hurtado, coordinador da Escola de Atletismo do Club Sociedade Gimnástica de Pontevedra dos esforzos dos adestramentos da rapazada que comeza moi nova e o difícil que é chegar arriba despois de tanto esforzo. Vexo como adestra Tiano (Cristian Fernández Nieto), nadador e triatleta e os esforzos que fixo para conquistar o Campionato do Mudo de acuatlón, e os que fai agora en triatlón. Coñezo a outras e outros deportistas e, mesmo na familia, temos dous fillos con profesións ligadas ao deporte, un licenciado en INEF e un TAFAD. Non teño complexos, nin xenreira, en eloxiar a aquelas e aqueles deportistas que aínda que non coincidan co meu xeito de pensar, sei que os esforzos que fan para alcanzar unha medalla é enorme, e iso hai que enaltecelo, sexa quen sexa a persoa, nunca desprestixialo polo xeito de pensar. Para min o exemplo é David Cal Figueroa. Non coincido con el na ideoloxía mais nunca o deixarei de eloxialo recoñecendo que ata agora foi o mellor deportista galego. E ás súas ideas tamén respectalas, iso é a democracia, é un adversario mais nunca será un inimigo.
Na fin de semana pasada celebrábase o Campionato de Europa de Atletismo, que seguín con interese. O domingo foi o momento álxido para os seareiros galegos do atletismo. Saltaba Ana Peleteiro Campaoré. Tívonos pendentes dos seus salto. Ata que chegou: 14,85 metros. Case 15 metros, o seu obxectivo en París. Acabei facéndolle unha fotos á televisión coa ledicia na cara de Ana.
Ana Peleteiro Campoaré logo de saber a nota de 14,85 (Foto tomada da TV, A.N.R)
Na casa alegrámonos por Ana. Pola súa volta ás competicións, co nivel que mantén, logo da parada para ser nai. Por soportar a tanto botarate que a insulta (polas redes) por envexa ou pola cor da súa pel (envexa) e por saber contestarlle. Hai a que non lle gusta Ana porque non anda con rodeos e fala claro. Esa é a súa marca, as cousas moi claras. "Azúcar" diría Celia Cruz.
Ao día seguinte onde tomo café pola mañá mirei a prensa escrita segundo a vai deixando que a estaba lendo antes. Comecei con La Voz de Galicia, e... para este periódico, o máis subvencionado pola Xunta de Galicia, Ana Peleteiro non ten a importancia que ten "Carlitos" Alcaraz, que gañou Roland Garros. Deixo a Voz e miro o Faro de Vigo e máis do mesmo, a foto é tres veces máis grande que a de Ana. Empecei a remexerme na cadeira onde sentaba, pedín outro café aínda me queda por ver un periódico. O Diario de Pontevedra chegou ás miñas mans e vexo que xoga a ecuanimidade e a equidistancia, tanto lle dá Ana Peleteiro coma Carlitos Alcaraz, ocupan o mesmo espazo de portada. Estrañado que os xornais galegos non poñan a Ana Peleteiro por riba de Alcaraz vou fungando cara a casa para poder ver as portadas (https://es.kiosko.net/es/geo/Galicia.html) dos xornais galegos, vexo o mesmo.
Montaxe coas portadas dos xornais galegos do 10/06/2024.(A.N.R.)
Agora comparo as portadas e vexo que o Diario de Pontevedra e El Progreso, do mesmo grupo editorial comparte portada de ecuanimidade. Da editorial Prensa Ibérica grupo que ten Faro de Vigo , La Opinión de A Coruña e El Correo Gallego, xoga o todas as bandas, no Faro xa dixen que ao igual que a Voz a noticia de portada de Alcaraz triplicaba en tamaño á de Ana Peleteiro, no caso de La Opinión simplemente a noticia desaparece da portada e no caso do Correo si que a nova sobre Ana Peleteiro triplica á de Alcaraz. No grupo de La Región, xornais La Región de Ourense e Atlántico de Vigo está claro que o deporte elixido é o tenis con Alacaraz, do resto non se sabe. Os da editorial La Capital, El Ideal Gallego, Diario de Arousa e Diario de Ferrol, só no caso do Diario de Arousa aparece unha pequena reseña con foto na portada.
Nunca hei de comprender que estes periódicos supersubvencionados pola Xunta de Galicia, (https://www.publico.es/politica/rueda-sigue-pasos-feijoo-reparte-millones-euros-xunta-medios-afines-pp.html), por conceptos como "orientar a alentar a defensa da identidade de Galicia, a promoción dos seus valores, a normalización da lingua e a defensa da súa cultura", poñan por riba dunha galega campioa de Europa, no seu deporte, a un murciano que gañou un trofeo, importante desde logo que si, pero non comparado cun campionato de Europa. Nunca hei de entender este paletismo que lles leva a publicar as mesmas portadas que fan os periódicos de Madrid. Non sabemos ser importantes sen pedir permiso a Madrid? Nos periódicos de Madrid cando falan dos nosos deportistas empregan o seguinte paradoxo, miren que divertido, cando gañan poñen "el deportista español ganó...", mais no caso de perda soen poñer "el deportista gallego perdió...", para poñerlle alcume ao perdedor e que en ningún caso se identifique co español, non vaia ser.
Outros dos casos que máis me enfada da prensa galega pesebreira do madrileñismo é o caso da abandeirada española. O ourensán Alejandro Blanco, presidente do Comité Olímpico Español, ten un problema coa muller que será a abandeirada en París, ía ser Maialen Chourraut pero non pode, querían meter a Carolina Marín e ten partido ao día seguinte, fálase de Támara Echegoyen que ten un ouro olímpico. Todo aínda está en dúbidas, aínda sen aclarar. Na prensa galega só aparecen as crónicas que veñen das axencias respecto ao tema. Mais esta prensa tiña que estar lembrándolle ao ourensán, día si e día tamén, que en Galicia está a muller ideal para levar a bandeira por méritos deportivos, tanto polas medallas gañadas nos campionatos do mundo coma europeos, coma nas olimpíadas. Que ao igual que Ana tamén foi nai. Que estudou unha carreira. Que compaxina o traballo coa preparación deportiva. Que con esta van ser sete as participacións desta muller nas olimpíadas, cousa que acadan moi poucas e moi poucos deportistas. Esa muller é Teresa Portela, mais parece que nin a nosa prensa, nin ao ourensá do Comité Olímpico, lle interesa. Ao igual que no caso de Ana Peleteiro Campoaré, o abandeiramento por Teresa Portela non é un asunto que interese en Madrid, e aquí copiamos. Évos o que hai. Para saber o que opinan en Madrid xa están os xornais de Madrid, logo os editores da prensa galega escrita que non se queixen que baixan lectores destes xornais, pois o único para que nos valen é para envolver o peixe. E mentres tanto que di Rueda? Nin está nin se lle espera. Anda por Madrid.