Tribuna Viva
Altri, "os outros" a Celulosa e nós
O próximo domingo temos unha cita en Pontevedra e Marín para lembrarlle a ENCE que está demais. A loita da Defensa da Ría e da cidadanía da comarca non cesa, pasamos por momentos de mobilizacións masivas, vivimos victorias xudiciais, algunhas derrotas en forma de leis inxustas, aprobadas con nocturnidade. Mais mantemos a forza da perseverancia e non nos cansaremos nunca de loitar pola nosa ría.
Nos últimos tempos parece que comezamos a espertar dun sono no que nos deixamos durmir con vapores de eucalipto. Pareceume por un momento que o tema da explotación forestal da Galiza volvía á palestra "grazas" ao proxecto de Altri na comarca da Ulloa. Hai xa algúns anos que nos insinúan as grandezas da fibra textil de celulosa, en fin, esta palabra mellor non mentala, a ver se imos comparala coa de Pontevedra, mellor calar.
Como teño a amarga experiencia de ter crecido en Lourizán, estou vivindo estes debates como un "déjà vu" algo peculiar. É obvio que eu non vivín a implantación da Celulosa en Pontevedra, mais a miña memoria está habitada polas lembranzas doutras persoas que si a viviron, entre elas a do meu pai, e non podo evitar facer una paralelismo entre o que aconteceu en Lourizán e o que acontece agora na Ulloa.
Se non conseguimos parar a celulosa de Altri, haberá, daquí a 60 anos, nenos e nenas que contarán como era a vida no lugar no que naceron antes do monstruo aparecer nas súas vidas, tal e como me contaron a min como era o lugar onde me criei e o que puido ter sido se a Celulosa non estivese nas nosas vidas.
Contarán entón que as promesas de traballo e de progreso cegaron a visión de futuro das persoas que non souberon ou non quixeron oporse. Dirán tamén que a ilusión dun porvir de ouro hipotecou o dereito a un ar limpo, a un río vivo, a unha paisaxe libre de chemineas; a unha explotación diversa e sustentable do medio.
Non vos preocupedes por nada, diranvos que non había sitio mellor para ubicala, que de todas maneiras estabades condenados á miseria, que non íades todos vivir do turismo e moito menos da explotación dos vosos recursos, eses son traballos para xente pouco formada. En troca, iredes recibir cartos, moito cartos, e traballo, moito traballo; e cando comece a cheirar, porque dixeron que non cheiraba pero cheirará, diranvos que "cheira a pan", como facían as altas esferas da sociedade pontevedresa cando a cidadanía se queixaba. Claro que daquela moitos xustificáronse dicindo que non viviamos en democraia, por iso foi tan fácil acabar coa disidencia. Agora non, agora vivimos nunha democracia harmoniosa na que acabamos de revalidar unha marabillosa maioría absoluta a un partido que defende o proxecto pensando nos intereses da comarca e no desenvolvemento industrial, que tanta falta nos fai a todos. Despois diranvos que xa que está iso aí, tamén podedes deixar instalar outras empresas, que sei eu, un depósito nuclear? Xa que estamos…
Non vos preocupedes por nada, non é unha celulosa, é outra cousa; o proceso de elaboración da famosa fibra textil non ten nada que ver coa da pasta de papel.
Ademais, a industria textil está moi ben vista no noso país; claro que é mellor non mentar o feito de que é a segunda industria máis contaminante do planeta despois da petroleira (dados da Conferencia da ONU sobre Comercio e Desenvolvemento (UNCTAD). Non importa, esa contaminación é lonxe, a nós non nos afecta, ao contrario, fomentar esta "fast fashion" beneficíanos, somos un referente mundial na materia, ata podemos dicir que facemos moda ecolóxica.
Non é fácil encontrar exemplos deste tipo de industria textil ligada á celulosa, mais, por desgraza, habelos hainos, sen ir máis lonxe en Chile. Podedes procurar o que está a pasar en Araúco, a súa planta de celulosa foi reconvertida para a produción do que chaman "pulpa textil"; os efectos sobre o río Valdivia podedes procuralos en calquera buscador de internet; é lonxe, é verdade aquí iso non vai pasar, nós somos máis listos; cando a auga do Ulla chegue á Ría de Arousa estará limpísima, é máis, non vos queixedes tanto, porque o marisco sairá mellor, un pouco máis quentiño, se cadra, seguro que ata se dá mellor, preguntade ás maricadoras de Lourizán o ben que se dá todo na ría de Pontevedra e o ben que se vive do mar.
Que triste ironía a de non aprender dos erros do pasado e estar condenados a repetilos. Claro que sempre poderemos dicir que estes que nos salvan da miseria agora na Ulloa, non os mesmos que nos salvaron en Pontevedra, son "outros". Non deixa de ter certa graza que esta nova celulosa se chame "Altri", que en italiano quere dicir "outros". Será, como no filme de Aménabar do mesmo nome, que "os outros" non son o que parecen? Eses "outros" xa están entre nós e en Lourizán teredes aínda a desgrazada oportunidade de comprobalo, vinde berrar con nós: " A ría é nosa e non da Celulosa!", para que este lema non teñamos que ir berralo tamén daquí a pouco, na ría de Arousa.
María Peón Torres