A singularidade do Templo Novo, a análise nas xornadas Sanxenxo na Historia
Por Redacción
Cun faladoiro ao redor dos impulsores da construción do Templo Novo comezaron este luns as xornadas Sanxenxo na Historia, dedicadas este ano a un dos edificios máis emblemáticos do municipio pola súa estrutura hexagonal e a súa arquitectura.
O catedrático de Historia, José Manuel García Iglesias, e Isidoro Sabell, gran coñecedor do municipio, foron os encargados de inaugurar a cita coa mesa redonda titulada Patrimonio histórico-artístico: O Templo novo de Sanxenxo con Angeles Marcos como moderadora.
Ambos participaron ademais cos seus textos na recente publicación do libro La nueva iglesia parroquial de San Ginés de Padriñán. Historia y ser de un sueño hecho realidad.
Sabell fixo un repaso pola biografía do párroco Ramón Somoza, o arquitecto Gaspar Robles, o cóengo Alejandro Barral e o actor e doante do terreo, Manolo Morán, como promotores do edificio, unha das igrexas máis singulares da comarca.
O reto de Don Ramón, segundo este experto, era construír un templo para "dar á colonia estival os servizos relixiosos adecuados nun novo templo amplo e moderno", para o que contou co apoio do actor Manuel Morán, que cedeu á parroquia o solar.
O arquitecto Gaspar Robles foi outra das pezas craves e encargouse dun proxecto de construción que durou nove anos, mentres que o estudo dos espazos e as súas funcións foi responsabilidade do cóengo compostelán Alejandro Barral, director do Departamento de Arte Sacra da Diocese de Santiago e presidente-director do Museo Compostelán.
Pola súa banda, José Manuel García destacou que este templo marca un novo tempo iniciado polas directrices do Concilio Vaticano II, xa que "desde esa conxuntura se comprende non só o resultado arquitectónico senón tamén o modo en que foi concibido, no seu interior, o seu culto".
Tamén subliñou o papel de José Luis Sánchez deseñando o presbiterio, co seu calvario e sagrario, tras o cal chegaron o Vía Crucis, esculpido por Aurora Cañero; a imaxinería do presbiterio cun novo sagrario, encomendado a Castor Latexe, tamén autor do Cruceiro, situado ante o templo, así como a imaxe da Asunción, ao carón do altar.
A modo de resumo, García sinalou que é unha igrexa "repleta de expoñentes a recoñecer entre o mellor da arte galego, en clave relixiosa, de finais do século XX e principios do XXI".
Conta entre as súas grandezas, segundo sinalou, co interior dun singular sagrario, realizado por Fernando Mayer, "sen dúbida entre os máis belos, quizais o que máis, concibidos en Galicia".