Condenan o Sergas pola morte dun paciente de Marín que estivo a esperar un ano unha cirurxía cardíaca
Por Natalia Puga
O Servizo Galego de Saúde acaba de ser condenado a pagar unha indemnización de 67.500 euros a unha familia de Marin pola morte dun paciente que estivo un ano esperando para ser intervido dunha cirurxía cardíaca. O Defensor do Paciente atribúe o falecemento a "un cúmulo de despropósitos administrativos", pois ao home, que tiña 50 anos, non lle operaron "malia o grave risco que corría a súa vida e o longo tempo de espera".
O Sergas recoñeceu nunha resolución administrativa que houbo un "fallo asistencial", pero non recoñeceu que o caso fose un homicidio por imprudencia profesional como solicitaron dende un principio a familia e o seu avogado, Cipriano Castreje, senón que o cualificaron como "perda de oportunidade". A sentenza impón ao Sergas o pagamento dunha indemnización, pero o seu letrado mantén que "non é suficiente, ninguén pediu perdón".
Os feitos que se condenan na sentenza do Xulgado do Contencioso Administrativo número 2 de Santiago de Compostela remóntanse aos anos 2007 e 2008. J.O.F. estaba a faenar en alta mar na zona de Terra Nova, cando sufriu unha síncope. Fue trasladado dende o buque no que traballaba ata Canadá e unha vez alí os servizos médicos ordenaron o seu traslado a España.
J.O.F. estaba a faenar en alta mar na zona de Terra Nova, cando sufriu unha síncope e o trasladaron a Canadá e España
Chegou a Marín en outubro de 2007 e pediu cita para un cardiólogo no Sergas. O avogado do Defensor do Paciente, Cipriano Castreje, indica que a pesar da urxencia e da asistencia sanitaria que necesitaba, a cita para consulta se demorou varios meses. Nese tempo déronlle como escusa que non había cardiólogos abondo e dixéronlle que debía esperar a que o chamasen.
Mentres esperaba, o marinense notou que o seu problema de saúde se agravaba, xa que presentaba disnea a mínimos esforzos e dor torácica, de modo que en decembro decidiu acudir a un cardiólogo privado. O médico que o viu concluíu que se trataba dun paciente "con estenose aórtica severa sintomática con clínica de síncope post esforzo" e recomendou completar o estudo médico cun cateterismo cardíaco con miras a cirurxía de cambio da válvula da aorta.
Segundo Castreje, nese momento xa era urxente que lle realizasen unha cirurxía cardiovascular. Ante este diagnóstico, o paciente acudiu de novo ao Sergas, presentou unha reclamación no Complexo Hospitalario de Pontevedra (CHOP) e conseguiu unha cita no Servizo de Cardioloxía para o 20 de decembro. O especialista que o atendeu pediulle que realizase unha proba de Esforzo-Ergometría, pero non lla fixeron ata oito meses despois da primeira vez que pediu cita, o 9 de xuño de 2008.
O 27 de xuño acudiu á consulta para revisión e para coñecer os resultados da proba, pero encontrouse coa porta da consulta pechada e informárono de que o cardiólogo estaba de baixa médica e non había consulta. Aprazáronlle a cita para o día 26 de xaneiro de 2009, o que supoñía outros sete meses de espera, así que presentou unha nova queixa e o citaron no Hospital Montecelo para o 21 de agosto dese mesmo ano 2008.
O Defensor do Paciente considera o sucedido como "un caso máis que evidente dun déficit asistencial"
Nesa cita de agosto, en Montecelo comunicáronlle que as probas practicadas evidenciaron que o caso realmente era grave e que había que intervir canto antes. O cardiólogo pediu que lle practicasen un cateterismo urxente no Hospital Meixoeiro de Vigo e citárono para dúas semanas máis tarde, pero tivo que anularse por conxestión do servizo.
No Meixoeiro citárono para o día seguinte, pero permaneceu alí entre as 16.00 e as 20.00 horas sen que lle realizasen o cateterismo porque había un caso urxente. Citárono por terceiro día consecutivo e si lle realizaron a proba o 1 de setembro de 2009, dez meses despois de que o cardiólogo privado lle recomendase esa proba como urxente e case un ano despois de pedir cita no Sergas.
Tras ese cateterismo, a súa cirurxía considerouse moi urxente xa que, segundo Cipriano Castreje, "o risco de infarto de miocardio e/ou morte súbita nestas condicións é moi alto". Quince días despois, acudiu de novo á consulta do cardiólogo do Hospital Montecelo e dende alí contactaron co Meixoeiro, onde lle dixeron, segundo declarou posteriormente a familia que "ese señor xa está operado". Faleceu dúas semanas despois, do 29 de setembro de 2008.
O Defensor do Paciente considera o sucedido como "un caso máis que evidente dun déficit asistencial", pois o paciente "morreu esperando unha cirurxía que nunca chegou e sen estar informado do moi grave risco que corría a súa vida".