Pallaso Rudi Dudi, tras o roubo: "A mellor maneira para axudarme é, se me ven traballando e lles gusta, que contribúan"
Por María José Pita
Sen tempo para asimilar que posiblemente nunca recupere o material que lle roubaron a noite do pasado xoves 2 de maio, o pallaso Rudi Dudi volveu comprar todo o equipo técnico que precisa para as súas actuacións. "Está previsto que me chegue hoxe luns, non me podo arriscar a estar sen material porque cando non teño actuacións contratadas, actúo nas rúas", sinala Rudi Josef Gerard Vanminsel, o seu nome real, en conversación con PontevedraViva.
O artista belga, establecido desde 2005 en Galicia, móstrase estrañado de que o roubo se producise en Poio, localidade na que leva residindo os últimos cinco anos. "O máis importante era o susto, que eu pensei, vivo en Poio, que eu antes de chegar a Galicia vivía en cidades moi grandes como en Barcelona, Amberes ou Sevilla, onde tes que ter moito coidado coas túas cousas, e aquí non mo esperaba", laméntase.
O material que lle roubaron atopábase no maleteiro do seu coche, "que non era visible nada desde fóra", insiste. O auto estaba estacionado na Rúa do Adro (San Salvador de Poio). Rudi Dudi móvese para as súas actuacións en caravana, cando ten que facer noite fóra de Poio, ou en coche, no caso de que realice unha función nunha praza pública.
É para estas actuacións para as que Rudi Dudi precisa urxentemente o seu equipo de son roubado, que o formaban un grande altofalante, baterías, cables e micrófonos. "Son pallaso e actúo en silencio, acompáñome de música, para min é imprescindible". Por iso, emociónase porque houbo varias persoas que se ofreceron a prestarlle un equipo de son, entre outras, a empresa Eco Pontevedra ou o coñecido músico de Combarro Miguel A. Martínez, que respondía a unha publicación de Moura Teatro, agrupación á que pertence o pallaso, e que xa se compartiu máis de 3.000 veces. "Estou bastante emocionado coa reacción da xente, eu díxenlles moitísimas grazas, aprécioo moito, pero eu o equipo de son úsoo moito e non podo depender diso, prefiro ter un meu", explica.
Rudi Dudi calcula a perda económica nunha cantidade entre os 500 e os 600 euros. "Eu xa o arranxarei porque unha vez que empezo a traballar, aos poucos o diñeiro volverá, hai que confiar niso", afirma. O que lle parece insubstituíble é un chapeu laranxa de feltro feito a medida por unha compañía artesá de Milán. "É un chapeu único, téñoo desde hai tres anos e é imposible substituílo, xa estou a buscar outro", confirma con pesar.
Este gorro atopábase nunha maleta tipo baúl cor laranxa xunto con outro chapeu negro estilo bombín inglés, "que o comprei en Inglaterra hai vinte anos xa", saias escocesas e outras pezas de roupa de pallaso e pequenos elementos de atrezzo. "Para min teñen moito valor porque cada detalle do espectáculo é importante, pero para alguén que o rouba non ten valor todo iso". Curiosamente, o ladrón ou ladróns "si foron o suficientemente amables para deixarme o meu pantalón e os meus zapatos, que son de tamaño 54, non son zapatos normais", admite entre risas.
Para conseguir repoñerse deste revés, Rudi Dudi fai un chamamento a todas aquelas persoas que asistan a unha función de rúa do pallaso: "A mellor maneira para axudarme é que me contraten e se me ven traballando pola rúa e gústalles, que contribúan, se non lles gusta, non, que o fagan polo meu traballo, non por pena".
Ademais de representacións improvisadas en diferentes lugares da contorna da comarca de Pontevedra, xa ten fixadas tres datas no calendario. "O 17, 18 e 19 de maio estarei no Festival Internacional de Monicreques de Redondela, que vou todos os anos desde hai case vinte", unha oportunidade para colaborar cun profesional que, a pesar das adversidades, seguirá arrincando un sorriso ao seu público.