José Manuel Fernández: "Ao Pontevedra descendérono os seus xogadores de xeito intencionado"
Por Ramiro Espiño
José Manuel Fernández. Dende fai pouco máis dun mes presidente do Pontevedra C.F., accedendo ao cargo tras a reedición do coñecido como 'Pacto do Parador', substituíndo a Mauricio Rodríguez, e cunha difícil tarefa por diante: a de intentar recompoñer os anacos dunha familia granate dividida, desencantada e desilusionada, que en moitos casos virou as costas ao club, fundamentalmente por non crer nos seus actuais dirixentes, entre os cales se encontra o propio Fernández.
Acode puntual á cita con PontevedraViva, tras varios aprazamentos motivados polos acontecementos que se sucedían no club. Gustará máis ou menos, pero non se lle pode negar o seu talante conciliador, a súa capacidade de encaixe. E iso que lle advertimos que non sería unha entrevista 'cómoda' nin 'amable', que quizais algunhas preguntas poderían rozar a impertinencia.
Refúxiase no sorriso, como para tomar aire antes de responder a cada pregunta que considera complicada. Ese sorriso ás veces delátao. Sabe que quizais non pode, ou non debe, dicir todo o que pensa e opta por ser politicamente correcto. Entendémolo, aínda que lendo entre liñas en bastantes respostas, se intúe bastante máis do que di abertamente.
Fala abertamente do ascenso como obxectivo inmediato. De que o Pontevedra non pode seguir en Terceira División, e tamén de que a esa Terceira División, e aquí solta unha verdadeira bomba, lle levaron os que eran os seus xogadores, de xeito intencionado.
Son as preguntas que entendemos moitos afeccionados quixeran facer, aínda que posiblemente non sexan todas as respostas que mesmo el mesmo tivese desexado dar. Claro que é preciso sacrificar cousas en prol do principal e case único obxectivo de lograr que o club volva ao lugar que merece, recuperando a paz social.
- Presidente interino ou presidente para un proxecto a longo prazo?
- Presidente. A secas. Hai un presidente que dimitiu e eu tomei o relevo. Non son un presidente interino.
- Recoñecendo a súa valentía fai algo máis de dous anos e medio para dar un paso á fronte e facerse cargo dun moribundo, non é momento agora de facerse a un lado e deixar paso a novas ideas, a novos proxectos, a novas persoas?
- Eu non teño ningún problema en poñerme a un lado, pero hai unha sociedade anónima deportiva e ningunha das persoas que me dixo no seu momento estate aí, me dixo agora, vaite xa. Son absolutamente aberto á chegada de novas persoas, de novas ideas. Hai dous anos tocounos coller un club coas circunstancias que había e non me formulo estar nin un minuto máis do que deba ou se considere, sexa un mes, dous meses, seis meses ou un ano.
- Cumpríronse os obxectivos marcados cando se fixeron cargo do club?
- Economicamente o club estaba nunhas circunstancias de débeda delicadas. Entramos nun concurso e iso creo que hai que valoralo positivamente porque nestes momentos temos unha débeda limitada e unha situación boa, á marxe de que sexamos capaces de buscar recursos para cumprir co día a día, pero creo que o futuro do Pontevedra a nivel económico non ten maior problema. A nivel deportivo si que non podemos facer unha valoración positiva.
- ÿ que colleron ao club en Segunda B, con aspiracións de ascenso, e téñeno en Terza coa peor clasificación da historia granate. Falamos de fracaso?
"Ao Pontevedra, descendérono os seus xogadores de xeito intencionado, Hubo unha xestión, a que fora, cos xogadores non acertada no trato, e eu teño o pleno convencemento absoluto que nos descenderon"
- Si, collemos un club nunha categoría e estamos nunha inferior. Culpa do consello?, pois a que lle corresponda. Hai culpa da parte técnica, da deportiva, do adestrador, dos xogadores. Todo ten luces e sombras nunha xestión. Eu non vou dicir que todo se fixo ben, paro tampouco que todo se fixo mal. Si que é verdade que collemos o club en Segunda B e estamos en Terceira, pero hai que entender as circunstancias daquel momento. Un equipo con cinco ou seis meses sen cobrar, con xogadores que cobraban unha barbaridade e teño que dicilo, porque non o dixen nunca, vouno dicir agora, a nós, ao club Pontevedra, descendérono os seus xogadores de xeito intencionado, Hubo unha xestión, a que fora, cos xogadores non acertada no trato, e eu teño o pleno convencemento absoluto que nos descenderon, porque era algo cantado. Eu algún día, cando me vaia deste club falarei de circunstancias que agora estou sometido a un Consello ao que me debo, pero si que hai circunstancias daquel momento que non coñece o afeccionado e que hai que explicalas. Con xogadores relacións persoais co Consello de administración, mesmo co adestrador, que non era doado, naquel momento.
- E de quen foi entón esa xestión desafortunada para provocar esa suposta reacción nos xogadores?
- Non sei. De todos, vou dicir. Eu creo que un equipo de fútbol non é unha empresa. Ten un compoñente humano moi importante e fundamental onde hai que saber ás veces manexar os tempos e que ti non podes substituír xogadores coma se fosen albaneis, poño por caso, ou fontaneiros. Ás veces hai que ter dose de psicoloxía abondo para estar nun vestiario e facerlle chegar aos compoñentes do equipo o importante que é este club Pontevedra, independentemente de que vaian continuar ou non. Creo que aí houbo esa perda de confianza. Os xogadores sabían que non ían continuar. Tiveron aquel momento difícil de cobramentos e deixáronse ir, e deixarse ir significa abocar o club ao descenso.
- Exhíbese a bandeira da austeridade, do equilibrio económico, de poñer fin á sangría, pero o primeiro ano completo baixo a súa xestión pechouse con preto de 200.000 euros de perda e un mal balance deportivo. Seguir perdendo diñeiro sen obxectivos deportivos significa que non se fai a xestión axeitada?
- Os números nos clubs de fútbol ás veces dependen de premisas que non sempre se cumpren. As administracións, as empresas, ás veces esperas unhas cantidades e logo non chegan na medida prevista e cáese o presuposto.
- E este ano último. Tan difícil é pechar unhas contas sinxelas que non é posible saber, aínda que sexa de forma provisional, un resultado económico?
- A ver, eu teño que contestar -e sorrí- o que teño que contestarche. As tempadas rematan o 30 de xuño e a normativa obriga a render contas o 30 de setembro. Eu entendo que unha persoa normal diga como é posible que un club tarde tanto. Pois é unha pregunta importante, pero hai eses meses, e hai ingresos comprometidos antes do 30 de xuño que te chegan despois e é unha das circunstancias que o fan atrasar. O normal é que se fagan canto antes mellor, que a ser posible se teñan nun mes, fágase a auditoría e téñase tamén o presuposto canto antes. Aguantar ata o límite, que é 30 de setembro e 30 de decembro a Xunta de accionistas, a min non me gusta e dalgún xeito denota que non se fan as cousas tan ben como se debese. Eu non levei a contabilidade do club, pero entendo que se non están rematadas algún motivo haberá.
- Filtrouse que habería superávit, pero iso non está disputado co feito de manter débedas con xogadores, empregados, Facenda, Seguridade Social, Auditores, Avogados, etc.?
- O Consello non ten coñecemento dese dato. Hai que ser cauto como para esperar a que as contas se presenten de forma oficial. Si que é verdade que choca unha noticia deste estilo cando o club, por circunstancias, aínda debe un mes aos xogadores e varios meses aos demais traballadores, aos que lles pagamos catro meses recentemente. Pero teño que dicir que o presuposto do Pontevedra consideraba uns ingresos dunha administración, do Concello de Pontevedra, próximos aos 80.000 euros e ingresou 17.000. O desfase foi de 60.000 euros, que corresponden moito con esa débeda con traballadores e xogadores e iso hai que dicilo tamén.
- Tamén se dixo que a 30 de xuño estaría todo ao día, pero estamos finalizando agosto e nada máis lonxe da realidade. Hai quen teme que se demore a presentación das contas porque en realidade se pretende facer unha maquillaxe financeira para que a algún non o saquen as cores.
- A ver, as circunstancias económicas son as que son. Hai atrasos en ingresos comprometidos, pero iso non quere dicir que haxa unha maquillaxe das contas, porque os compromisos estaban asinados dende antes. Á xente hai que dicirlle a verdade e as cifras teñen que ser frías. Se se ingresa unha cantidade e gasta outra haberá que axustar os gastos aos ingresos. Se o Consello non puido recadar máis poderá achacarse ás circunstancias de crise, ou que non puidemos facer máis, ou ao divorcio que pode haber ou non coa masa social.
- Vostede mencionouno e é un feito evidente que hai unha importante fractura social entre o club e unha parte importante dos seus seguidores, a que cre que é debida, e sobre todo, como se pode resolver?
- Se hai unha división é porque algo non se fixo ben. Chegar a provocar unha división grande, que haxa xente que estivo a apoiar durante moitos anos e decidise non apoiar, pois haberá que facer un exercicio de reflexión importante. Si que hai, claro. Non somos alleos a foros, sabemos que hai proxectos, iniciativas que son capaces de conseguir moitas firmas en contra do que o Consello de administración neste momento fai. Iso quere dicir que algo non fixemos ben, ou que o labor do Consello non foi comprendido. A única solución é recompoñer esta situación. Ser capaces de abrir o Consello a persoas que son discrepantes e que como o Pontevedra é o que nos une a todos, que sexamos capaces de facer un exercicio de xenerosidade e aparcar diferenzas, moitas das cales son persoais, e pensar que o Pontevedra é o importante.
- E hai tamén fractura ou distanciamento entre algúns membros do Consello de Administración?
"Eu manteño diferenzas de criterio con outras persoas do Consello, como elas as manteñen comigo, pero quedan no ámbito do propio Consello"
- Non home. O que hai é diferenzas de criterio. No Consello estamos persoas que estamos por que queremos. Ninguén nos obriga. A min dixéronme un día que axude e fágoo porque quero. Eu manteño diferenzas de criterio con outras persoas do Consello, como elas as manteñen comigo, pero quedan no ámbito do propio Consello.
- Pero aínda que se intentase negar, é un segredo a voces que entre vostede e o seu antecesor houbo e hai importantes discrepancias, e que mesmo agora, dende o seu acceso á presidencia, tivo que soportar máis dunha inxerencia no día a día.
- A min non me gusta mirar para atrás -e aquí torce lixeiramente o xesto-. O Consello antes presidíao Mauricio Rodríguez Boullosa e o camiño marcábao el. A min non me gusta opinar sobre cuestións persoais, e menos cando agora non está á fronte do Consello. Ninguén me vai escoitar ningunha voz de reproche. Eu digo que mantiven discrepancias, como as pode manter el comigo, pero hai que mirar cara a adiante. Empeza unha tempada nova e é absurdo mirar atrás. Non vou valorar cuestións do pasado.
- Tamén é unha realidade que non admite moita discusión que a composición actual do Consello non é a máis idónea para un axeitado funcionamento do club, con só seis conselleiros, dende onte sete, dos cales dous non asisten porque non queren verse co recén nomeado, outro que reside fóra, un máis que non está no día a día, e unha que non se sabe se está ou non. Quedan dous, o recén nomeado Millán e vostede mesmo. Urxe unha completa remodelación do Consello, con incorporación de novos membros e relevo dos actuais?, porque non me negará que a dúbida de se alguén traballa por e para o club é comprensible.
- Nós reunímonos cando é necesario. O Consello fai un seguimento do club. Eu nunca boto de menos as persoas que non asisten ao Consello. Se non o fan é porque non lles dá a gana, pero o club ten unha organización administrativa e deportiva, uns empregados, que se ocupan de que cada parcela funcione. O Consello o que ten é que preocuparse de que todo vaia ben e fiscalizar que se cumpra o que acordase o propio Consello. Como dixen no último Consello, ten que funcionar dende a repartición de áreas de competencia, que é fundamental e o que hai que definir, pero se hai persoas que non foron por discrepancias, ou porque non coincidan ou porque teñan cuestións persoais cunha persoa que entra, pois haberá que preguntarlle ás persoas indicadas por que non foron. Eu non boto de menos nunca a ninguén que non foi. As últimas reunións que tiven con peñas e demais houbo xente que estivo e outra que non estivo, cada un é libre de responsabilizarse dese feito.
- Falemos do deportivo. Tamén se filtrou que en círculos próximos ao Consello se comentou que o Pontevedra debería permanecer polo menos outros tres anos en Terceira División, que non era viable outro tipo de proxecto, nin máis aspiracións.
"Se alguén dixo algunha vez que hai que estar en Terceira é un erro de enorme calibre, porque acabará cargándose o Pontevedra"
- Eu lino, pero non escoitei ningún membro do Consello que o dixese. Eu vou falar por min mesmo. Claro, a entrevista é complicada porque me pon nun brete de opinar como eu mesmo ou en boca dos demais. Arrevesada a cousa. O Pontevedra C.F. ten unha magnífica instalación. Hoxe -polo martes- víana dúas persoas que se presentaron e quedaron pampos. O Pontevedra ten unha historia detrás da que hai que facer gala e que nos ata. Ten unha historia detrás, unha cidade detrás, que a calquera persoa que estea á fronte lle obriga. Como lle podes dicir a alguén que o Pontevedra é un club de Terceira?. ÿ que é imposible. O Pontevedra ten que aspirar sempre a xogar esa fase de ascenso e se é de primeiro mellor. O Pontevedra ten que ascender de categoría. Ten que ascender porque o demanda a masa social e porque o estamos a ver que cada ano que pasas en Terceira perdemos potencial e subscritores. ÿ unha entelequia que o ano pasado tivésemos 2.200 socios, pero por unha circunstancia que foi a selección. Non podemos permitir que todo ese potencial que ten o Pontevedra detrás se vaia perdendo por fastío. Cada ano que pasemos en Terceira imos a pasar a perder un 50% dos subscritores. Co cal, se alguén dixo algunha vez que hai que estar en Terceira é un erro de enorme calibre, porque acabará cargándose o Pontevedra club de fútbol, converténdoo nun club indiferente, do que cada vez se desenganche máis xente. Eu mentres sexa presidente pelexarei sempre polo ascenso de categoría. De feito apostamos por facer un equipo con xente de aquí, e estámolo a facer, pero enganariámonos se pensásemos que só con xente de aquí podemos facer un equipo competitivo. Estamos a facer un esforzo a nivel de fichaxes para renovar a ilusión da xente.
- O Presidente da Deputación, Rafael Louzán, dixo recentemente que vostede sería un bo presidente, está disposto a asumir o reto, e sobre todo, a rematar con asperezas e retesías ata lograr a tan necesaria unidade de todo o granatismo?
"Formulouse, hai que facer eleccións. Eleccións de que?. Isto é unha sociedade anónima deportiva e nestes momentos hai un presidente que son eu, para todos os efectos"
- A min tocoume ser presidente. O anterior dimitiu e eu ocupei o seu lugar e son o presidente nestes momentos, para todos os efectos. E non hai eleccións. Formulouse, hai que facer eleccións. Eleccións de que?. Isto é unha sociedade anónima deportiva e nestes momentos hai un presidente que son eu, para todos os efectos. Absolutamente para todos os efectos. Salvo que nun momento dado os máximos accionistas decidan que non o sexa. E dígoo contundentemente. O presidente foi elixido nunha reunión onde estaban todos os máximos accionistas, todos. E creo que hai que abrir portas a opinións. Que este club que está fendido e dividido, hai que romper con iso como sexa. Hai unha etapa nova. Un presidente novo. Levo un mes. O máis importante é o Pontevedra. Eu estarei ata onde teña que estar e o que quero é integrar a toda a sociedade pontevedresa. Esta ruptura non é boa e creo que pouquiño a pouco se poden ir recompoñendo as cousas. Creo que a entrada de Millán, e vou dicir unha cousa que ao mellor a algún non lle gusta, é boa porque integra unha voz discrepante ou un grupo discrepante e dende dentro é onde teñen que expresarse.