Descubrimos a "outra" aliñación do Pontevedra
Por Ramiro Espiño
"Burbuja; Señor Mayor, Ronronea, Pechamen, Aconcagua; Walking, Calvin, Chef, Empolado; Triscas e Feo". No banco: "Pimiento, Vikingo, Pincelito, Turbo e Papi", dirixidos por "Búfalo".
Podería ser perfectamente unha aliñación do Pontevedra, incluíndo os compoñentes do banco e o adestrador. Mellor dito, sería a "outra" aliñación granate, escrita por eles mesmos en clave de humor.
ÿ habitual na gran maioría dos equipos que o día a día e a convivencia do grupo deixe infinidade de anécdotas e contos, como tamén o é que dentro do colectivo haxa polo menos un que se converte en "animador" do cotarro ata bautizar os seus compañeiros con alcumes que rematan por ser o nome máis utilizado no interior do vestiario.
O Pontevedra non ía ser unha excepción. Os granates teñen en Lloves o "pavero" correspondente. Sempre cun sorriso, o porteiro encárgase de "rebautizar" os seus compañeiros con alcumes de todo tipo, uns alusivos á súa procedencia, outros aos seus hábitos ou costumes, algúns relacionados coa súa idade ou profesión fóra do fútbol, aspecto físico ou afeccións. Para todos ten Lloves a súa ocorrencia e do enxeño do porteiro sae esta graciosa lista.
Pero o bo de Sergio non se libra, mesmo ten dobre alcume. Os seus compañeiros coñécenlle como "Gordi" ou "Burbuja", e el víngase de forma contundente e con humor, tanto que a algúns lles dobra e ata lles triplica o alcume. Para Stefan quedan os nomes de "Papi" e "Santa Comba", con Pacheco o motivo vai polas súas afeccións: "Batidos" e "Musculitos", o capitán, Caco, queda cos apelativos de "Vikingo" e "Barbudo", en clara alusión ao seu aspecto físico, Lorenzo dobra igualmente o alcume, e queda con "Porterita" e "Pimiento" -de Padrón, naturalmente-.
Un pouco máis cruel é ao asignar apelativos a Santi Domínguez: "Feo" e "Pato", ou a Cristóbal Juncal: "Señor Mayor", "Viejo". Claro que peor é o que lle caeu a algún, que chega a acumular ata tres alcumes. Son os casos de Richi: "Zorro", "Triscas" e "Pirrichi", de David Sestelo: "Carnicero", "Ronronea" e "La Máscara", ou de Tomás: "Pelocho", "Peonza" e "Bufalillo".
Para Jacobo queda o nome de "Empolado", de estar na inopia. Tubo sae mellor parado, engadindo só unha letra ao seu nome deportivo para quedar en "Turbo". Fran Fandiño recibe o nome de "Walking" pola serie televisiva "The Walking Dead". Iago Paz é "Calvin", meténdose coa súa cabeleira un pouco escasa. Adrián Gómez é "Aconcagua", pola súa procedencia xeográfica. Para Cristóbal Domínguez queda "Charcutero". Pablo é "Pechamen" e Yago Vázquez "Langos", abreviado de lagostino, parente afastado do "choco" redondelano, de onde é natural.
O terceiro porteiro, Edu, queda co apelativo de "Fufú", polos seus resopridos en cada xogada que participa e os irmáns Pereiro levan un, Moisés, o alcume de "Chef" polas súas prácticas culinarias e hostaleiras, e o outro, Breogán, o máis simpático de "Pincelito", como consecuencia do seu sempre atildado aspecto, á última moda.
Para o final deixamos a Milo Abelleira, ao que os seus xogadores puxeron o alcume de "Búfalo", aínda que neste caso non creemos atrévanse a pronuncialo en voz alta, por se as moscas.
Sálvanse, polo menos polo momento, Nano e Javi Pazos, quizais pola súa timidez que os fai pasar desapercibidos.
Son as bromas do día a día dun vestiario no que reina o bo ambiente e no que prima unha ilusión común: a de triunfar no Pontevedra, e un sono: conseguir o ascenso.