Seres indóMITOs: Carmen Díaz - May
Aínda que en España aínda non sexa moi habitual, unha dos costumes que importei da forma de traballar noutros países é a de axendalo todo con hora de inicio e tamén con hora de finalización. Se, por poñer un exemplo, os asistentes a unha reunión saben que nunha hora o asunto ten que quedar resolto, con toda probabilidade a capacidade de síntese aumentará, falarase menos e escoitarase máis, achegando así eficiencia á eficacia.
Cando Carmen Díaz -May- dime ao pouco de empezar que a ela gústalle falar, e eu respóndolle que a min tamén, ningún dos dous sabiamos que aquilo era unha auténtica declaración de intencións pois, aínda que a entrevista durou a hora e media marcada pola axenda, a nosa conversación chegou case a triplicar ese tempo.
May cóntanos sobre o seu traballo á fronte da Fundación Moldes, cuxa visita recomendo, pero tamén lle gusta falar da AMIZADE, en maiúsculas, da ARTE, por suposto e doutros moitos temas de actualidade que lle preocupan e que sería imposible, pola súa extensión, recoller nesta entrevista. Quen sabe se nun futuro e noutro formato…
Como nace a idea de crear a Fundación?
Pois Manolo nunca dixo nada, claro que tampouco pensaba morrer tan novo. Xurdiu no acto civil que se lle fixo no Teatro Principal. Un amigo, Guillermo Aymerich, berrou "Manolo Moldes Fundación xa!" e aí empezamos… un pouco a cegas.
Como foi o proceso de constitución da Fundación?
A burocracia foi bastante latosa e iso que contamos coa axuda dun notario amigo, para redactar os estatutos, e a doutras fundacións que nos serviron de guía.
Que desafíos enfronta a Fundación actualmente?
A día de hoxe, a nosa meta é conseguir que a entidade sexa autosuficiente. Para iso queremos contar con todas aquelas persoas que crean que poden achegar. Estamos abertos a escoitar a todo o mundo.
Tanto ti como os teus fillos estades moi implicados na Fundación, que planeades facer nun futuro coa súa xestión?
Os tres tivemos moi claro desde o principio que unha cousa é a familia e outra é a Fundación. De momento as tarefas repartímolas entre os tres, pero os límites están perfectamente trazados e a nosa idea é crear un padroado que nun futuro se encargue da xestión desta. A familia estará presente pero non da mesma maneira.
Como se cadran as contas dunha entidade sen ánimo de lucro?
A Fundación constituíuse con achega de obra de Moldes e posteriormente asinamos convenios coa Xunta. Tamén estamos en conversacións coa Deputación e o Concello de Pontevedra. Ademais, calquera persoa que queira pode colaborar connosco facéndose Mecenas da Fundación. As achegas de ata 250€ son desgravables nun 80% e teñen beneficios en actividades da Fundación.
Insistides na idea de querer axudar os novos talentos, crees que no noso país se desperdicia talento?
A creación é a base do desenvolvemento dun país. É o futuro. Valorouse moito durante a pandemia e agora volvemos outra vez ao momento de partida. Agradecemos os esforzos de moitos artistas, de museos etc. por axudarnos a soportar a pandemia e en canto saímos de novo á rúa esquecéusenos todo. Temos que conseguir volver aos museos, que formen parte do día a día da xente.
Como "abrirías" os museos á cidadanía?
Primeiro hai que desterrar esa idea de que a cultura é elitista. A cultura é para a xente curiosa, e ti vas aprendendo en función do que vas vendo. De igual forma que o carpinteiro se fai, e non nace, o gusto pola beleza tamén hai que cultivalo.
Hai falta de hábito en ir ver museos?
Por suposto. Hai que quedar para tomar unha cana, pero tamén debemos quedar para ir ver unha exposición. Temos a cultura ao alcance da man, só é cuestión de querer gozala.
En relación á arte conceptual, moitas veces envolvido en polémicas… un lenzo en branco colgado na parede dun museo, é arte?
Hai que velo no seu contexto. En si mesmo igual non significa nada, pero quizais sexa o fío condutor de algo maior.
O prezo e valor na arte, quen marca a diferenza?
O prezo pódeo marcar o artista, pero realmente o que o define é o mercado, en función de se se vende a ese prezo ou non. O mercado da arte debe ser moi transparente porque conflúen distintos intereses: desde coleccionistas privados ata investidores aos que a arte non lles achega nada máis aló do beneficio que pretenden sacar nun futuro.
Falas do investimento en arte entre aqueles que só buscan beneficio, crees que este perfil de investidor irá en aumento?
Para min investir en arte é como investir en xoias ou en inmobles, aínda que creo que require dun maior esforzo de formación, de investigación, de procura… require máis tempo e por tanto poida que sexa menos atractivo para quen teña fins puramente lucrativos.
O oficio de artista ten a mesma consideración que outros?
Claramente non. O mundo creativo está pouco recoñecido e mal pago. Por poñer un exemplo, nunha exposición cobra o comisario, a empresa que fai a montaxe, a que fai o traslado das obras, os seguros, a imprenta… o artista é o único que non cobra. Aí vese o valor que lle damos aos artistas.
Dime o último capricho que te deras
Ir a París a ver a exposición de Rothko na Fundación Louis Vuitton.
Cando foi a última vez que dixeches "quérote"?
Non son de expresalo verbalmente, son máis de apertas.
E para terminar, dime alguén a quen che gustaría ver nesta sección.
Pois me gustaría que entrevistases a Ángeles Tilve.
Para May, Pontevedra sabe a mango, cheira a auga, é de cor azul e castiñeiro e soa a ledicia. Definitivamente, May sente Pontevedra.
O CUESTIONARIO
− Nunca saio de casa sen… almorzar
− Na miña neveira sempre hai… ovos de casa e iogures
− No meu armario destaca… a falta de espazo
− A idade é… vida
− Sempre fun o ollo dereito de… ninguén
− Pontevedra ten alma de…moura
− Creo en… a amizade
− O ano que marcou a miña vida foi… 1985
− O mellor agasallo que me poden facer é… compartir tempo
− O meu lugar no mundo é… as beiras do Lérez
− Se non puidese vivir en Pontevedra viviría en… Berlín ou Milán
− O meu momento favorito do día é… o atardecer
− Pontevedra… a miña casa