Un Quique González máis intimista e acústico triunfa dando 'carta branca' aos seus fans pontevedreses
Tres guitarras, unha harmónica e un piano de cola. Así se presentou no Teatro Principal un Quique González que, disposto a 'axustar contas' cos seus fans e agradecerlles a súa fidelidade durante tantos anos, regalou aos pontevedreses un concerto que tardarán en esquecer, mostra da gran madureza que ten alcanzando o que é, sen dúbida, un dos mellores músicos da súa xeración. E en Pontevedra volveu demostralo.
Era un dos concertos máis esperados da tempada -todas as entradas estaban vendidas dende xa varias semanas- e cumpriu de sobra as expectativas. Coincidindo coa celebración en España do Día da Música, o artista madrileño chegaba á cidade do Lérez en plena recta final de Carta Blanca, unha xira cun repertorio aberto que cambia cada noite en función das suxestións do público.
"Podéis pedirme vuestras canciones. Que este sea un concierto asambleario", destacou Quique González tras soar os primeiros temas dun concerto acústico e intimista no que repasou grandes éxitos da súa carreira como Pájaros mojados, Crece la hierba, Aunque tú no lo sepas, La luna debajo del brazo, Y los conserjes de noche, Avería y redención o Cuando éramos reyes. Todos eles pedidos durante os últimos días polas seus fans a través das redes sociais.
Pero tamén o público que abarrotaba o Teatro Principal neste primeiro día de verán, puido pedir as súas cancións preferidas a un Quique González que só se negou a tocar Romeo y Julieta porque "es la peor canción que he escrito". Así foron soando temas como A cara de perro, Las calles de Madrid, Hasta que todo encaje o Pequeño rock and roll. Todo iso durante preto de dúas horas de diálogo e conexión cos seus fans.
O cantautor madrileño, que botou de menos un pequeno ventilador sobre o escenario, completou o concerto con temas moi emotivos para el como Palomas en la quinta, Clase media, Número 7 e, sobre todo, Su día libre, que dedicou aos seus pais "que ya no están conmigo". Un tema e unha dedicatoria que encheu de emoción a un teatro totalmente entregado ao bo facer do artista.
E iso que, incapaces de articular palabra e deixándose levar pola atmosfera creada, os pontevedreses tardaron máis dunha hora en corear as cancións que ía interpretando maxistralmente o madrileño. Foi con Salitre, un dos temas máis solicitados polo público, e sobre todo con Vidas cruzadas, a canción que puxo fin ao concerto con todo o patio de butacas posto de pé e cantando ao unísono con el.
Este último tema, que interpretou totalmente desenchufado e ao bordo do escenario, foi o broche de ouro a un concerto inesquecible e co que o Pazo da Cultura practicamente despide a súa programación ata o próximo mes de setembro. Retomará a súa actividade con outro concerto de altura, o que ofrecerá Pablo Alborán na explanada do Recinto Feiral. Pero esa xa será outra historia.
Relacionadas:
-
Pablo Alborán, o "concerto do ano" en Pontevedra para o que se venderon xa 4.000 entradas
Por Alejandro Espiño |
-
Últimas entradas á venda para o concerto de Quique González no Principal
Por Redacción |
-
O Teatro Principal de Pontevedra, nova parada da xira "Carta Blanca" de Quique González
Por Alejandro Espiño |