Juan Padín, patrón do Villa de Pitanxo, rompeu o seu silencio e a súa resposta causou dor e enfado nas familias dos falecidos e desaparecidos do naufraxio. "Case todo é mentira", resume Kevin González, fillo do engraxador do buque sinistrado, en referencia a esas primeiras palabras do capitán, que dixo nunha entrevista publicada este martes en Faro de Vigo coincidindo co mes do tráxico suceso.
"Son unha persoa moi tranquila, pero isto xa é vacile", sostén Kevin, que cre que a declaración é tan só "para botar balóns fose" e que se trata dun testemuño que "levan elaborando moito tempo", cun avogado. Cre que o patrón non só mente en relación co ocorrido, senón que, ademais, faino cos seus sentimentos.
"Di que se apena pola dor das familias pero en ningún momento nos chamou. Nin el nin a armadora. Se tan seguro está e tan apenado está pola morte de 21 persoas, que me chame. A min, ao meu irmán, aos meus avós que non van poder enterrar ao seu fillo", critica Kevin nunha entrevista con PontevedraViva, visiblemente afectado e doído por esa falta de empatía do patrón, que non os chamou nun mes e as primeiras palabras que dirixe ás familias da tripulación son a través dunha entrevista nun xornal.
As familias prefiren ser prudentes ata que as investigacións da Audiencia Nacional e a CIAM aclaren o ocorrido, pero deixounos "moi encabuxados" esta versión pola actitude do patrón. O irmán de Kevin, Cristopher González, sinalou respecto diso, en declaracións á Radio Galega: "El non quere ir ao cárcere, ninguén quere ir ao cárcere. Parece que vai como patrón perfecto salvador, pero, perdoa, que hai 21 mortos. Se fixeses todo ben, non había 21 mortos".
O enfado tamén vai dirixido á empresa armadora, Pesqueiras Nores, que tan só os chamou unha vez, para convocalos a unha reunión con todas as familias fai tres semanas nas que lles contaron unha cousa e, 15 minutos despois, enviaron un comunicado "para dicir todo o contrario". Foi o comunicado no que explicaron que o naufraxio se debeu a un fallo do motor que deixou o buque á deriva mentres viraba a rede. Desde entón, non volveron a ter noticias.
Na entrevista asegura que se fixo todo o que se puido e que está "tranquilo porque fixen todo o que tiña que facer" e "polas miñas mans pasaron dez persoas, axudándoas a subir" á barca.Tamén que o tempo non era especialmente malo aquel día, senón que "houbo días da marea anteriores nos que as condicións eran moito peores" e que, tras parar o motor, pediu que puxesen o auxiliar, "pero non me dan resposta desde a máquina".
Kevin critica que esta entrevista fíxose "sen nin sequera dar o pésame ou pedir desculpas, só para defenderse el". E evita valorar posibles responsabilidades do patrón, pero lembra que "todo está en mans da xustiza", eles confían na Xustiza e tamén no testemuño de Samuel Kwesi, un dos tres sobreviventes xunto con Padín e Eduardo Rial (sobriño do patrón).
A versión de Samuel ante a Garda Civil e a Comisión de Investigación de Accidentes Marítimos ( CIAM) contradi á visión oficial da armadora e o patrón e levou á Audiencia Nacional a abrir dilixencias para determinar se existen responsabilidades penais.
As familias, aseguran, "confiamos no testemuño de Samuel". Fronte a eles, Juan Padín mantén a postura contraria e acúsalle de estar "a modificar a realidade", á vez que se pregunta "Como se pode mentir ante isto?".
Os familiares reciben esta versión cun "nivel de tensión" xa insostible un mes despois pola actitude do patrón, a armadora e o Goberno central, que "nos está esquivando coas medidas que poden ter para ir buscar". Así, aproveitan para urxir ao Executivo que avance nas xestións para atopar os medios privados que poidan baixar ao pecio do buque e buscar corpos que quedasen no interior e a caixa azul que axude á i investigación do ocorrido.
O patrón asegura na súa entrevista que toda a tripulación subiu á ponte cando deu aviso de abandonar o barco e que levaban os traxes térmicos, "algúns llos estaban colocando e xa empezamos o abandono en si". Con todo, tan só el e o seu sobriño tiñan os traxes, o resto de corpos localizados e o outro sobrevivente non os levaban, algo que Kevin González considera "moi sospeitoso".
Tampouco lles cadra outra parte da súa versión. Así, asegurou que, cando deu orde abandonar o barco, soltaron a balsa de babor e el e os dous engraxadores encargáronse da de babor. Con todo, o pai de Kevin era un deses engraxadores e o seu corpo non apareceu nin nesa balsa nin flotando. Ademais, atopan contradicións no seu relato, pois noutro momento da entrevista asegura, tras o fallo de motor, encargouse de todo o xefe de máquinas, que ía baixar a ver que ocorría. Con todo, segundo as familias, os engraxadores tamén tiñan que encargarse.
Outro aspecto no que non cren o seu relato é na parte relativa aos casos de covid-19 detectados a bordo pois varios cadáveres foron rescatados coa enfermidade. El recoñece que chegou a haber seis positivos e que aos dous primeiros illounos, pero ao resto xa non porque así llo indicou o centro Radio Médico de Madrid, pero as familias cren que con esta forma de actuar incumpríronse protocolos, tanto no illamento inicial como en non tomar a determinación de volver a terra ante un brote tan grande.