Os avogados, en loita: "Somos unha peza fundamental da administración de xustiza e non se nos respecta como tal"

Pontevedra
03 de abril 2024
Actualizado: 30 de setembro

A plataforma 'Dignidade Avogacía Pontevedra' saíu á rúa este mércores para concienciar á sociedade sobre a situación real da profesión. A partir das 12.30 horas, varias decenas de letrados concentráronse na praza da Peregrina e deron a coñecer as súas reivindicacións, centradas nestes momentos na quenda de oficio e as pensións

Concentración da plataforma 'Dignidade Avogacía Pontevedra' Mónica Patxot

A plataforma 'Dignidade Avogacía Pontevedra' saíu á rúa este mércores dentro da súa campaña para concienciar á sociedade sobre a situación real da profesión.

A partir das 12.30 horas, varias decenas de letrados concentráronse na praza da Peregrina baixo o lema "Por un exercicio da Avogacía digno" e deron a coñecer as súas reivindicacións, centradas nestes momentos na quenda de oficio e as pensións, pero sen esquecer unha demanda máis global de respecto cara á profesión.

"Reivindicamos que somos unha peza fundamental da administración de xustiza e non se nos respecta como tal nin por parte dos xuíces nin por parte das administracións que teñen competencias", sostivo unha das súas portavoces, Dolores Carpintero.

Unha das súas demandas actuais está centrada na quenda de oficio, en folga desde o 21 de novembro en toda España convocados polo sindicato Venia. Sosteñen que perciben unha insuficiente indemnización pola prestación dos servizos xurídicos e que a Xunta de Galicia, como administración coas competencias transferidas, non lles abona as gardas de 24 horas e moitas das actuacións que prestan.

Quéixase de que "non temos un estatuto xurídico do avogado de oficio, non estamos protexidos nin cotizan por nós". As retribucións que reciben, chamadas indemnizacións, "son irrisorias", de 20 euros por asistir a unha persoa nunha entrada e rexistro.

Respecto diso, outra das manifestantes, Rosa Santos, insiste na "precariedade" e en que a indemnización abonada pola Xunta "nin sequera cobre todo o gasto da quenda de oficio" e os colexios teñen que abonar o traballo a través das propias cotas colexiais. 

A plataforma sostén que a "desatención institucional" da Xustiza e, en especial, da Xustiza Gratuíta xerou "unha situación crítica" que os levou a alzar a voz, ao berro de "ata aquí chegamos ", esixindo ás administracións que atendan as súas demandas.  

A segunda das súas demandas está relacionada coas prestacións sociais integradas na Mutualidade da Avogacía. Reclaman o acceso a unhas pensións de xubilación e de incapacidade dignas, xa que "son moitos os profesionais que despois de toda unha vida de traballo perciben pensións inferiores ás pensións non contributivas ou o ingreso mínimo vital".

Carpinteiro indica que que se atoparon con que despois de cotizar 30 ou 35 anos na Mutualidade da avogacía que era obrigatoria á hora de colexiarse nos anos 90, "quédanos unha pensión de 300 euros".

Rosa Santos indica que, como coa quenda de oficio, os colexios destinan cada ano parte do seu orzamento para complementar as pensións de xubilación, pois moitos compañeiros perciben un importe que "non respecta para poder vivir dignamente cun mínimo de calidade".

En canto ás reivindicacións xerais, que xa plasman na súa pancarta, céntranse na dignidade da avogacía porque "cremos que temos dereito a que se nos respecte e a que se nos protexa no exercicio da profesión". 

Dolores Carpinteiro tamén denuncia que, na súa folga da quenda de oficio, "soportamos e estamos a soportar a incomprensión, a falta de respecto ao noso dereito á folga", con actitudes de xuíces e fiscais que son "completamente contrarios ao noso dereito de folga e que estamos decididas a denuncialo".

Respecto diso, xa avisan: "Desde logo, non imos parar a folga porque recibamos coaccións ou ameazas de apertura de expedientes sancionadores por estar a exercitar un dereito constitucional". En Pontevedra non teñen coñecemento da existencia destes expedientes e o Colexio de Avogados comprometeuse no seu día con eles a que non os abrirían, como si ocorreu, por exemplo, en Santiago.