Once anos de cárcere para os tripulantes do narcosubmarino e entre sete e nove para os colaboradores en terra

Pontevedra
01 de febreiro 2022
Actualizado: 17:55

Os sete implicados na operación de narcotráfico que acabou cun narcosubmarino afundido fronte ás costas de Aldán foron condenados a duras penas de cárcere. Así consta na sentenza emitida pola Audiencia de Pontevedra. Os tres tripulantes son os máis castigados, ao ser sentenciados a once anos de prisión

Xuízo polo alixo do narcosubmarino de Aldán Mónica Patxot

Os sete implicados na operación de narcotráfico que acabou cun narcosubmarino afundido en novembro de 2019 fronte ás costas de Aldán foron condenados a duras penas de cárcere. Así consta na sentenza emitida pola Audiencia de Pontevedra.

Os tres tripulantes son os máis castigados, ao ser sentenciados a once anos de prisión e ao pago de dúas multas de 300 millóns de euros por un delito contra a saúde pública, agravado pola cantidade de droga -máis de 3.000 quilos de cocaína- e o uso desta embarcación.

Trátase do vigués Agustín Álvarez, considerado polas autoridades como o patrón do narcosubmarino, e as dúas persoas que lle acompañaron na súa singradura a través do Atlántico, os ecuatorianos Luís Tomás Benítez Manzaba e Pedro Roberto Delgado Manzaba.

Pero os maxistrados tamén impuxeron amplas penas de prisión para as catro persoas que esperaban en terra aos tripulantes e que, segundo recollen os informes policiais, eran os que ían asistirlles á súa chegada a Galicia.

Así, o vigués Iago Serantes foi condenado a 9 anos de prisión e ao pago de senllas multas de 200 millóns de euros, mesmo diñeiro que deberán pagar os tamén galegos Iago Rego, Enrique Carlos Serantes e Rodrigo Hermida, condenados a 7 anos de cárcere.

Para os dous homes de nacionalidade ecuatoriana, a Audiencia de Pontevedra fixa na súa sentenza o cumprimento efectivo de oito anos de prisión, substituíndo o resto da súa condena pola súa expulsión de España, á que non poderán volver en dez anos.

O tribunal considera probado que os tres tripulantes do narcosubmarino actuaron ao servizo dunha estrutura criminal internacional provedora de estupefacientes para o transporte por vía marítima desde Brasil ata España de máis de 3.000 quilos de cocaína.

A droga alcanzaría un valor de mercado superior aos 123 millóns de euros.

Durante o xuízo, os tres tripulantes confesaron os feitos e, mentres os dous ecuatorianos afirmaron que se embarcaron polos seus problemas económicos, Agustín Álvarez alegou que el non era o dono da embarcación nin o responsable da droga que transportaba.

Afirmou que el foi quen se puxo en contacto coas persoas que lle esperaban en terra porque, dada a súa condición de galego, era o único que coñecía xente na zona que puidesen auxilialo dadas as dificultades que se atoparon ao final do seu periplo.

Os catro colaboradores en terra aseguraron, pola súa banda, que accederan a axudar aos tripulantes pola súa amizade con Agustín, pero reiteraron que abandonaron a operación de rescate ao darse conta da finalidade da viaxe que emprendera desde Brasil.

Os maxistrados conclúen, con todo, que todos eles "colaboraron activamente" na operación e eran "coñecedores" do cargamento que transportaba a embarcación porque o propio Agustín transmitiulles "información precisa" desde días antes da súa chegada.

Así, a través de mensaxes e correos electrónicos, acordaron a recepción en terra do cargamento de cocaína, sabendo o roteiro previsto ata a praia e a data de chegada e preparando transporte, roupa ou víveres para o acubillo dos tres tripulantes

Tras afundir a embarcación e chegar á costa, a Garda Civil sorprendeu aos tres tripulantes saíndo da auga e mentres un deles que tratou de fuxir a nado foi detido ao instante, os outros dous foron arrestados tempo despois, aínda cos traxes de neopreno postos.

As investigacións policiais lograron localizar a todos os colaboradores en terra, os primeiros -Rodrigo Hermida e Enrique Carlos Serantes- aos cinco días da chegada do narcosubmarino, mentres que Iago Serantes e Iago Rego foron arrestados nos seus domicilios de Mallorca e Lleida, este último case tres meses despois.

A análise da embarcación, que resultou ser de fabricación artesanal, revelou que era un eficiente artefacto naval autopropulsado que non tiña capacidade para mergullarse por completo, deixando entre 15 e 25 centímetros á vista.

Contaba cun dispositivo de escape húmido para evitar a detección térmica, cun silenciador para minimizar o ruído dos gases de escape e cun motor diésel duns 240 cabalos cun sistema de refrixeración por auga de mar.

A nave tiña autonomía suficiente para cubrir unha distancia aproximada de 5.000 millas náuticas ao ter capacidade para uns 20.000 litros de gasóleo e contaba cun sistema previsto para afundilo mediante dúas válvulas instaladas a ambos os costados.