Pablo Álvarez Montesinos leva dúas semanas traballando nas dependencias da unidade da Policía Nacional adscrita a Galicia, a coñecida como Policía Autonómica, en Pontevedra. Ocupa o despacho do fondo, o reservado para os xefes, pois asumiu o reto de substituír a José Manuel Sánchez á fronte dunha unidade con 100 axentes na provincia, 50 na sede pontevedresa. O camiño ata aquí non foi de rosas e deixou no seu currículo destinos tan complicados como Ceuta e a xestión da fronteira do Tarajal, a seguridade cidadá de Santiago de Compostela durante a traxedia do Alvia en Angrois ou o País Vasco dos anos 80.
Curiosamente, este novo destino, no que xa aspira a xubilarse, supúxolle un regreso ás súas orixes, pois Pablo Álvarez é pontevedrés de nacemento e na cidade ten a toda a súa familia. Eles quedaron sempre na terra mentres el peregrinou por toda España desde que no ano 1979 ingresou no Corpo Nacional de Pontevedra.
A formación é, para el, unha constante e unha necesidade na súa carreira e así aspira a instauralo entre os seus subordinados nesta nova etapa, pero el tamén deu exemplo. Tras unha intensa etapa de formación na Academia Xeral Militar e a Academia Especial de Xefes e Oficiais da Policía Nacional de San Lorenzo del Escorial, o seu primeiro destino foi Bilbao, na que el mesmo define como "a época dura do País Vasco" e asumiu tarefas de seguridade cidadá.
Logrou achegarse a casa tras aquela etapa e estivo destinado na Coruña na entón Reserva Xeral, hoxe Unidade de Intervención Policía ( UPR) nunha etapa que lle "marcou", pois viviu momentos tan complicados como o naufraxio do cargueiro Casón que no ano 1987 embarrancó na costa en Fisterra. Coa súa compañía encargouse da evacuación da comarca de Fisterra e o traslado dos bidóns do barco a Burela.
Chegou despois unha tempada en Pontevedra, asumindo a delegación de formación e a área de Persoal da Comisaría, pero logo optou por irse de forma voluntaria a Ceuta, á fronteira do Tarajal, onde coñeceu "a problemática da transhumancia de seres humanos desde Marrocos" durante tres anos que "me marcaron moito".
"Angrois foi un tema moi duro, quizais o máis duro que pasei na miña vida profesional"
Outra etapa en seguridade cidadá na Coruña, un breve período en Pontevedra e chegou ao seu destino previo ao actual, oito anos na Comisaría de Santiago de Compostela. Alí estaba o 24 de xullo de 2013, cando o tren Alvia Madrid-Ferrol descarrilou no barrio de Angrois, nun accidente que deixou finalmente 80 mortos e máis de 140 feridos.
Pablo Álvarez foi o responsable de toda a evacuación do tren sinistrado e lembra aquel día con "tristeza", pero tamén "satisfeito" pola enorme implicación da Policía Nacional e, en xeral, de toda a sociedade. Está seguro de que "as imaxes que teño gravadas na miña mente creo que non as poderei borrar na vida", pois "foi un tema moi duro, quizais o máis duro que pasei na miña vida profesional".
"Si tivera mortos, atentados terroristas no País Vasco, compañeiros que faleceron no Tarajal, pero ver o que vi... Aínda hoxe creo que estou marcado polas desfeitas humanas", rememora. Está satisfeito porque está convencido de que foron 80 falecidos, pero se non fose un 24 de xullo e estivese en marcha o dispositivo de seguridade das festas do Apóstolo en Santiago "poderían ser cento e pico ou máis".
"Se isto fora nun domingo normal, sería un masacre", manifesta aínda afectado. Por fortuna, a evacuación que el dirixiu "foi rápida", de modo que "se evitaron unha chea de mortes por amputación". Xunto aos seus compañeiros recibiu asesoramento psicolóxico e agora xa fala do tema con normalidade, pero tras aquilo estivo dous meses sen poder comer carne.
Rememora que el mesmo instaurou aquel día a 'Circular 50', un protocolo que a Policía pon en marcha ante atentados terroristas. Puido desactivala ao pouco tempo, pero valora que "estivemos a extraer xente dos vagóns durante tres cuartos de hora que foron cruciais grazas á valentía da Policía, a Garda Civil e os cidadáns porque aínda sabendo que podía ser un atentado a xente seguía axudando".