Non vou caer na cursilada do titular doado que sería algo así como escribir "90 minutos para a gloria". Entre outras cousas porque a gloria debe ser seguramente algo máis que ascender a unha categoría da que, no peor dos casos, nunca debemos saír.
Tampouco direi que ser afeccionado do Pontevedra sexa o máis gratificante do mundo. Se ao Atlético de Madrid se lle coñece como "o Pupas", os que lle puxeron o devandito apelativo seguramente non coñecían as amarguras que por estes pagamentos vivimos de hai bastantes anos a esta parte.
Pero pode que precisamente por iso as alegrías, cando chegan, se saboreen dunha forma moi especial, máis intensa.
E iso é precisamente o que esperamos vivir na noite deste sábado. 90 minutos (ou 120, ou os que sexan, incluídos penaltis se fai falta) para que unha cidade, unha bisbarra, unha afección, poida estalar de xúbilo, vendo os seus recuperar un chanzo, un chanzo no camiño cara a onde lle corresponde estar por historia.
Ser do Madrid ou do Barça é moi sinxelo e ata cómodo, pero ser do Pontevedra é especial. Non sei se imprime carácter, pero non me negaredes que non é para presumir en toda Galicia da afección que temos. Todo un luxo.
Hai que gañar por dous goles ao Haro Deportivo. Non será doado. Haberá que sufrir e o éxito non está garantido (nunca o está no deporte). Pasarón encherase. Pode que moitos acudan excépticos. Escaldados por fracasos anteriores, pero tamén sabendo que non poden perderse a posibilidade dunha desas tremendas alegrías que moi de cando en vez nos dá o noso Pontevedriña.
Lesionados, sancionados, preocupacións de se xoga un ou outro, se non pode facelo Pablo Carnero, se os nervios, se a responsabilidade. Pois vou dicirvos unha cousa, ao meu nin sequera me importa quen ou quen será os xogadores que salten ao terreo de xogo. Y sabedes por que?, pois porque xogue quen xogue sei que o vai dar todo.
Ningún deles é Messi ou Cristiano, pero para min nestes momentos son os mellores, simplemente porque van defender as cores do "meu" equipo e iso é algo que eses outros nunca farán. Como o "agraviado" Roelio, non serán os máis guapos pero son nosos. Eles representarannos e defenderán. Nós faremos o mesmo con eles.
En Pasarón haberá case 12.000 granates. Soprando a favor. Soñando xuntos. Desexando vivir unha tarde-noite de alegría, que ben merecida témonola despois de tanto sufrimento. Ogallá chegue, pero se así non fose, pase o que pase este sábado, case acariciando o domingo, somos e seguiremos sendo do Pontevedra.
Postdata: Aos "afeccionados" que entenden a animación de forma diferente. Aos dos rolliños de papel hixiénico durante o partido. Aos que invaden o campo para celebrar un gol ou ao final do partido: Sentidiño. Queremos unha festa, non lamentar calquera desgracia. O sitio da afección é a bancada. Deixemos o campo para os futbolistas, para que eles poidan celebrar o éxito, se se produce, e poidan facelo con todos, non só cuns poucos.