Acabou o pesadelo. O Pontevedra Club de Fútbol estará a próxima tempada na Segunda RFEF. Non era nin de lonxe o obxectivo dun principio de curso que ilusionara á parroquia granate como hai anos non se lembraba, pero polo menos conseguiuse salvar os mobles evitando caer á quinta categoría nacional.
Iso si, o sufrimento que caracteriza á afección pontevedresa non podía faltar, con nervios e uñas comidas ata ben entrado o segundo tempo, e é que unha vitoria do Real Oviedo Vetusta tería suposto a catástrofe. Aos de Luisito polo menos valíalles o empate, pero certificaron a súa salvación goleando (3-0) nun Estadio de Pasarón que apoiou aos seus durante os 90 minutos e que expresou aínda que timidamente o seu enfado na despedida, rabia contida por un ano que ninguén se esperaba.
Era un cara ou cruz para os dous equipos. Entre eles estaba o descenso e a salvación, e a tensión notouse desde o primeiro minuto de xogo. Os locais, a pesar das baixas de Charles, Oier, Santi e Adrián Cruz, saíron co coitelo entre os dentes, dispostos a pelexar cada balón. Foi o filial oviedista o que asumiu a iniciativa a través do balón, pero os granates expuñan unha presión alta que dificultaba a saída do esférico e ameazaba coas súas transicións. Era un escenario que non desagradaba a Luisito.
Esa presión posibilitou o primeiro achegamento con relativo perigo aos 10 minutos, nun roubo en tres cuartos de Imanol que recolleu Rufo para disparar a porta. O seu lanzamento, centrado, non puxo en todo caso en moitos apuros ao gardameta visitante, Kane Saar.
O conxunto asturiano tentaba achegarse ao gol que lle daría a salvación con internadas prometedoras especialmente de Sandoval polo costado zurdo, sen chegar a concretar centros precisos.
Sufría máis a bancada que os once xogadores locais no céspede, que non concedían opcións claras ao seu rival. Si chegaron antes do descanso dúas ocasións para o Pontevedra, primeiro nunha saída rápida cara a Rufo no costado esquerdo que o dianteiro, tras xogada individual, finalizaba cun perigoso disparo cruzado que se marchaba preto do pau. Despois era a quenda de Jorge Fernández, conectando entre liñas e sacando un golpeo duro ao que respondía con acerto Saar.
Chegábase con 0-0 ao intermedio e con todo por decidir. O marcador xogaba a favor do Pontevedra, pero sen un gol para a tranquilidade presentábanse uns últimos 45 minutos non aptos para cardíacos.
Ao Oviedo Vetusta facíalle falta marcar, e adiantou lixeiramente as súas liñas á volta de vestiarios. Os nervios crecían por momentos, e con todo o que parecía máis próximo era o 1-0. Puido chegar no 50 nun saque de Álvaro Cortés para a carreira de Álex González, pero cando estaba xa ante o porteiro o capitán non acertou a conectar.
Tiveron que pasar 12 minutos máis, ata o 62, para ver por fin á inchada respirar de alivio. O recentemente incorporado Martín Diz recibía o seu primeiro balón, habilitaba a Jorge Fernández na dereita e o 11, tras recortar cara a dentro buscando a súa perna boa conectaba un centro chute que non atopaba rematador pero que se coaba no fondo da portería. Explosión de xúbilo e rabia no verde e na bancada ao empezar a ver a luz ao final do túnel.
Non tiña máis remedio o filial que arriscar, aínda que case nin lle deu tempo a facelo. Era o minuto 71 e de novo Jorge, tras forzar un córner cun disparo moi duro, sacaba de esquina. O seu centro non atopaba rematador no primeiro pau, pero si a Xisco Campos ao bordo da área pequena para fusilar a Saar e facer o 2-0. Non quedaba aí a cousa e só dous minutos despois chegaba o 3-0, o gol da tranquilidade absoluta. De novo Martín Diz inicia unha contra, Rufo deixa pasar o seu envío para a carreira de Álex González e o extremo, con suspense tras tocar o porteiro, mandaba o coiro ao fondo da rede.
De aí ao final, co Oviedo xa derrotado, o Pontevedra saboreou o triunfo e mesmo permitiuse ovacionar nos cambios ao autor do 1-0, Jorge Fernández, ao capitán Álex González e a Imanol. A casa granate respira con alivio salvando polos pelos unha mala tempada. Tempo haberá para a reflexión e para as responsabilidades. Deben cambiar cousas, pero polo menos farano desde a Segunda RFEF e non desde o que tería sido a peor clasificación histórica do club.
PONTEVEDRA CF (3): Álvaro Cortés, Aitor Núñez, Churre, Xisco Campos, Eneko Zabaleta, Imanol (Pol Bueso, min.88), Borja Martínez, Álex González (Óscar Fernández, min.88), Pitu (Martín Diz, min.60), Jorge Fernández (Damià Sabater, min.81), Rufo.
REAL OVIEDO VETUSTA (0): Kane Sarr, Jorge Mier, Armenteros, Guille Bernabeu, Sandoval (Steven, min.75), Meléndez, Javi Cueto (Eloy Ordóñez, min.75), Rober Sierra, Prada, Alberto Fuentes (Lorea, min.63), Álex (Erik Aguado, min.72).
Árbitro: David López Jiménez, auxiliado nas bandas por Riubrugent Expósito e Oltra Sáez (Cataluña). Amoestou a Rufo no Pontevedra e a Rober Sierra, Lorea, Prada e Guille Bernabeu no Oviedo Vetusta.
Goles: 1-0 Jorge Fernández (min.62); 2-0 Xisco Campos (min.71); 3-0 Álex González (min.73).
Incidencias: Partido da última xornada de liga no grupo pola permanencia na Segunda RFEF disputado no Estadio Municipal de Pasarón ante preto de 3.000 espectadores. Gardouse un minuto de silencio polo falecemento do director deportivo do Real Oviedo, Francesc Arnau.