Alejandro Muñiz Ruiz (Pontevedra, 1991) vive esta tempada o seu segundo curso en Primeira División. Con el puxéronse fin a moitos anos sen un representante da arbitraxe pontevedresa na elite. Tantos que pasaran 27 tempadas desde a retirada do seu predecesor, Segundo Bello Blanco, con permiso do falecido Hernanz Angulo que gozou dun ano na máxima categoría pero que se formou arbitralmente en Madrid. Agora, asentado xa Muñiz Ruiz en Primeira, PontevedraViva reuniu aos dous colexiados para intercambiar impresións sobre o pasado, presente e futuro da súa profesión nun Comité Técnico de Árbitros (CTA) de Pontevedra que vive un dos seus mellores momentos.
"O meu foi un pouco raro daquela, subir a Primeira desde Pontevedra era máis difícil case que ser presidente do Goberno, era case imposible", lembra Bello Blanco, aínda que tampouco Muñiz tívoo sinxelo porque "Pontevedra tampouco é unha cidade moi grande" aínda que axude que "Galicia ten unha canteira arbitral buenísima". Ter ademais modelos nos que fixarse na elite favorece que suba un nivel porque o máis veterano dos dous defende "tamén a tiña cando subín eu".
Entre as diferenzas de antes e de agora "hai moitísimas, porque hoxe xa son profesionais e adestran moito. Eu tiña que adestrar só e facíao co Cisne", rememora un Segundo Bello que mesmo gravaba os seus partidos as poucas veces que eran televisados para buscar os seus erros e tentar mellorar. A iso súmase un videoarbitraje que "vos cambiou a vida", asegura criticando iso si aspectos como os tempos mortos que xera.
Muñiz pola súa banda defende que "sempre vai haber polémica pero hai xogadas que son manifestamente erróneas ao longo da historia e iso desapareceu. Goles pantasma, penaltis que eran fose e non dentro, o famoso de España en Corea... Sempre vai haber grises e polémicas pero é un beneficio ao fútbol brutal", afirma con 27 partidos xa ás súas costas en Primeira División en ano e medio aos que se suman as súas intervencións como árbitro de VAR.
Bello en cambio gozou de 42 partidos na elite repartidos en 5 tempadas, pero é que "nós pitabamos cada 15 días como moi pronto". No seu caso, xa sen a responsabilidade que supón estar en activo, xorden divertidas anécdotas con personaxes icónicos, como cando "viña de pitar un Cádiz-Sevilla, de volta por Madrid, era Semana Santa, e fun con Sánchez Arminio e algún máis a comer ao Asador Donostiarra, e tamén viña Michael Robinson, que estaba en El Día Después. Fomos pola TV, ensináronnos o estudio, vimos a maqueta de Atocha que tiñan. E dime el, ti tranquilo, estiveches moi ben, parabén, pero aínda que esteamos a comer xuntos imoste pillar por algún lado, senón non vendemos", lembra recoñecendo que "a partir de aí non comprei xa ningún xornal máis, nin Marca nin ningún. Era todo unha trampa".
Bello Blanco: "Subir a Primeira desde Pontevedra era máis difícil case que ser presidente do Goberno, era case imposible"
Non escapa da polémica na actualidade Alejandro Muñiz, sobre todo cando toca lidar con algún dos grandes do fútbol español. El estreouse recentemente no Campo Nou, e aínda que sen falar directamente do sucedido a súa explicación encaixa con ese partido. "Estamos normalmente illados porque no momento que ti ves que hai acertos que se critican xa non como erros senón como catástrofes, cando é un acerto a nivel interno noso, deixas de dar credibilidade a ese aspecto", explica.
Moi afastado dos programas actuais de debate futbolístico estaba o xornalista José María García, coñecido como o 'Butano'. Del acórdase tamén o veterano árbitro cando rememora unha ocasión na que non puido atenderlle en directo tras arbitrar un Deportivo-Milán na Coruña. "Daquela non había móbil nin leites, era o 92 ou así, e desde ese partido cruzoume. Pito despois un partido en Bilbao, que o informador me deu 39 puntos de 40. Gañara o Valladolid con Pacho Maturana 0-1, e con Clemente no banco do Athletic, e eu alí na Catedral corrín como un animal. Cando vimos de volta di José María García, os mellores tal e cal e o peor, o árbitro... Se teño unha escopeta mátoo. Fixera un partido sensacional. Agora se hai algo polémico a xente veo e sabe como arbitraches, pero antes non, metíanche un cero en Marca e chamábanche paquete", lembra.
Alejandro Muñiz: "Ben non van falar nunca. O mellor é que non che nomeen, se non o fan é que fixeches ben o teu traballo"
"Ben non van falar nunca. O mellor é que non che nomeen, se non o fan é que fixeches ben o teu traballo", contesta desde o outro lado da mesa un Muñiz que na súa segunda tempada en Primeira, esquecidos os nervios da estrea "creo é máis fácil. Sempre se di que a media de tarxetas en Primeira División tende a reducirse segundo pasan as tempadas. A miña media non é das máis baixas, é máis ben tirando a alta, pero todo o mundo di o mesmo, que se vai reducindo xa non porque ti sexas menos estrito, que se cadra non, simplemente porque os jugaodres e equipos coñécenche e se cadra cunha indicación ou advertencia reconduces a súa conduta sen ter que recorrer a unha amoestación".
Na conversación aparece tamén unha expulsión a Futre no Calderón aos 20 minutos de partido, a relación de Bello Blanco con Jesús Gil ou unha famosa foto del con Diego Armando Maradona nun Sevilla-Barcelona. Alejandro Muñiz escoita, e aínda que "non teño o gusto, xa cho direi" no que se refire a cruzarse coas grandes figuras do fútbol mundial, o seu colega confía en que siga progresando sen perder de vista un desexo, que non volvan pasar 27 anos para ver un novo árbitro pontevedrés na elite do fútbol español.