O noso protagonista de hoxe é moito máis que un artista; é unha figura emblemática no panorama cultural internacional, un fervente defensor da nosa cultura cuxo talento polifacético, unido a unha dedicación incansable á posta en valor da cultura, converteuno nun referente para moitas persoas, entre as cales me inclúo.
Antón Sobral, orgulloso pontevedrés adoptivo, atopou na nosa cidade o seu fogar ideal, un lugar que describe cun agarimo poético e visceral e no que deixa a pegada indeleble que só un mestre da expresión pode deixar alá por onde pasa.
- Antón, dime unha pregunta que non sexa do teu agrado.
Creo que todas as preguntas son interesantes
- Quen é Antón Sobral?
Un artista multidisciplinar. Un activista cultural que loita pola cultura galega. Unha persoa que viviu moito.
- De Pontevedra de sempre?
De Marín, pero escollín Pontevedra para residir.
- Cando a pintura pasou a ser algo máis que un hobby?
Desde moi novo. Tan novo que con ela paguei a miña carreira.
- Quen foi a primeira persoa en dicirche que tiñas futuro nisto?
Foi Ángel Eguren, un cura paúl que cando tiña catorce anos animoume moito.
- O oficio de artista está tan recoñecido como outros? Séguese vendo como unha afección?
Se, é recoñecido nunha elite intelectual. A arte é unha forma de vivir. Tamén como afección é interesante. É unha forma de coñecemento da realidade
- Pódese vivir de ser artista?
Si, pero eu preferín vivir da miña profesión, de gozar dando clases e crear o que me gusta.
- Que consellos darías aos que están a empezar?
Que fagan o que lles guste. Que sexan libres e auténticos.
- Como explicarías a diferenza entre prezo e valor na a arte?
A arte ten unha misión que cumprir. Non é cuestión de diñeiro. Para o espectador é un pracer, un goce.
- Apóiase aos novos talentos?
Si. Aínda que sempre se pode mellorar. Os da miña idade non tivemos tanta sorte.
- Dime un artista que creas que non tivo suficiente recoñecemento.
Carmen Hermo.
- Unha canción que che emocione?
"A beleza" de L.E. Aute.
-Se puideses ser por un día un personaxe histórico, quen serías e que farías?
T.D. Thoreau. Retirarme un tempo á súa cabana.
- Un capricho que fagas con gusto?
Pasear pola praia mollándome os pés
- E para terminar, a quen che gustaría ver nesta sección?
A Xaime Toxo, presidente do Ateneo.
Para Antón, Pontevedra sabe a pan con pasas, cheira a castañas, é de cor azul e soa a poesía e música. Definitivamente, Antón Sobral sente Pontevedra.
O CUESTIONARIO
− Nunca saio de casa sen… a miña gorra de mariñeiro en terra.
− Na miña neveira sempre hai… marmelada de cabaza.
− No meu armario destacan… camisas cómodas.
− A idade é… experiencia.
− Sempre fun o ollo dereito de… ninguén.
− Pontevedra ten alma de… cidade renacentista.
− Creo en… as persoas que respectan aos demais.
− O ano que marcou a miña vida foi… 2020.
− O mellor regalo que me poden facer é… un bo libro.
− O meu lugar no mundo é… loitar pola democracia ameazada.
− Se non puidese vivir en Pontevedra viviría en… onde poida ver o mar.
− O meu momento favorito do día é…gozar do amencer.
− Pontevedra… é a cidade vella, unha cidade cultural, unha cidade para fluír…