Ata o 2 de febreiro poderá visitarse no Edificio Castelao do Museo de Pontevedra a exposición Acisclo en 66 obras, unha mostra que ofrece un amplo percorrido polas seis décadas de escultura que integran a traxectoria do artista ourensán Acisclo Manzano.
A exposición, que se inaugura este venres, está composta por pezas representativas da evolución artística dun dos escultores galegos máis relevantes da segunda metade do século XX.
Nela, o público poderá percorrer a traxectoria creativa do artista desde o expresionismo figurativo dos seus inicios ata alcanzar case a abstracción, a través de 66 pezas creadas desde 1959 en materiais tan diversos como madeira, barro, ferro ou chumbo.
A comisaria da mostra, Beatriz de San Ildefonso, explicou que Acisclo formou parte nos anos 60 do grupo coñecido como "Os Artistiñas", bautizado así por Vicente Risco, e no que estaban tamén outros artistas da súa xeración como Baltar, Jaime Quessada e Virxilio.
Moitas das obras de madeira presentes na exposición, segundo De San Ildefonso, foron creadas de vigas recuperadas de derrubas, "nas que respectaba as súas formas e creaba ocos para aumentar o expresionismo e representar a angustia e a soidade que vía na sociedade".
A madeira foi o primeiro material que traballou e está moi presente na exposición, do mesmo xeito que o barro galego e a arxila de Eivissa e outros como ferro, bronce, chumbo, aluminio, grafito refractario ou fibra de vidro.
O escultor ourensán destacou a emoción que supón ver reunidas pezas de toda a súa carreira, porque subliñou que moitas delas "son moi importantes para min" e que reflicten fielmente "os tempos alegres, os tempos tristes, os escuros e os de amor e felicidade".
A exposición está composta por 66 pezas datadas entre 1959 e 2010. Proceden de museos de toda Galicia, entre eles o Centro Galego de Arte Contemporánea ou o Museo Arqueolóxico Provincial de Ourense, fundacións privadas, galerías de arte e coleccións particulares.
A directora do Museo de Pontevedra, Ángeles Tilve, felicitou a comisaria pola selección destas obras, destacando que Acisclo "sempre mantivo unha base figurativa" que permite apreciar a calidade coa que trata os materiais, fundamentalmente a madeira e o barro.
Acisclo Manzano iniciou a súa carreira no Ourense dos anos sesenta, xunto a outros novos artistas da cidade baixo a influencia de Vicente Risco. El faláballes da figura de Castelao, da defensa da lingua e da cultura galega, da loita pola liberdade e dos movementos de vangarda.
A partir de aí foi configurando o seu estilo, adscrito á neofiguración expresionista, que amosa o seu interese por resaltar de maneira especial os rostros e as mans, transmitindo profundas emocións a través do xesto.
Ademais, buscou sempre conmover o espectador coa deformación corporal das figuras para expresar a soidade, a violencia ou a angustia, sentimentos humanos que en ocasións potencia furando a masa.
Desde os anos setenta, o barro, co que tivo contacto desde os seus inicios, é o material co que se sente máis a gusto e o que lle proporciona maior liberdade.
Acisclo modela o barro galego e a arxila eivissenca, o primeiro con volumes arredondados e formas compactas, coma a paisaxe de Galicia; mentres que o segundo inspíralle torsos femininos que lle fan imaxinar os restos da arte grega.