Imaxinas un artista que ofreza un concerto na súa propia casa? ÿ o que fixo Lieven Scheerlinck, un músico belga que reside en Barcelona desde hai 15 anos. Presentou o seu cuarto disco, There Is A Home For You (Hi54lofi Records, 2013), na súa sala de estar. Cría que era o mellor escenario posible para estrear en directo un produto, como el mesmo recoñece, "pequeno, sinxelo e cento por cento caseiro".
Un espírito hogareño que busca trasladar agora á súa xira. Viaxar por España e Europa de casa en casa, como as ardillas que viaxan saltando de árbore en árbore. Actuar na intimidade dunha sala de estar, ao fresco dun xardín ou en pequenas salas, "sen efectos especiais nin cervexas patrocinadoras". Así chega a Galicia. Serán cinco concertos, empezando por Pontevedra este xoves 22 de agosto, ás 22.00 horas. O seu 'fogar' por un día será o Pequeño Karma.
Fálanos de A Singer of Songs. Como xorde este proxecto?
Empezou hai uns seis anos. Eu tocaba nun grupo en Bélxica e pasei por un momento difícil. Púxenme a gravar cancións en casa. Eran temas sinxelos e directos, pero gravábaos para min. Nunca pretendín compartilas coa xente. Cando tiña cinco ou seis cancións, un amigo díxome que por que non facía algo con elas, que me abrise un MySpace. Eu! Que tiña Internet para mandar correos e pouco máis (rise). Decidinme a facelo e a xente reaccionou moi ben. Tanto que acabei gravando un disco.
E xa van catro. Que atopamos en There Is A Home For You?
Son tres longos e un EP, pero si, é o meu cuarto traballo. ÿ un disco con 10 cancións, é o traballo que máis tempo que levou completar. A primeira das cancións escribina hai dous anos. ÿ unha especie de colección de cancións de todo ese tempo. Iso fixo que sexa un disco con diferentes atmosferas. O resto son traballos máis homoxéneos e confesionais. Este ten máis variedade. ÿ normal, durante dous anos pásanche moitas cousas.
Un traballo caseiro, como todo o que fixeches ata agora. Por que quixeches facelo así?
ÿ todo caseiro porque desde que empecei nisto compoño e gravo as cancións o mesmo día. Teño un estudo na casa. Escríboas ao mediodía e grávoas pola noite. Así logro reflectir na música o mesmo sentimento que tiña cando as compoñía. Se esperas moito tempo a gravalas, valas corrixindo porque che dá vergoña como quedaron. Se as gravas directamente, é máis real. As colaboracións do disco seguen un esquema similar. Son todo artistas cos que entrei en contacto a través da Internet e que gravan nas súas casas.
E a xira mantén ese toque hogareño...
A presentación do disco fíxena na sala de estar da miña casa e moitos concertos son dese estilo, como o que darei tamén en Noia, nunha casa particular, ou na Coruña que cantarei nunha tenda. ÿ diferente. E logo claro, en pequenas salas. Intentamos buscar espazos pequenos e íntimos, porque a música así o require e o son é máis puro. Dámoslle un carácter máis íntimo e creo que ata cantas mellor.
O fogar de Lieven actualmente é Barcelona, unha cidade que, polo que teño entendido marcoute. Cambiaches moito desde que vives en España?
Cheguei a España con 22 anos, era aínda un neno. En Bélxica xa tocaba nunha banda, pero aquí fíxenme adulto e tomeime a música bastante en serio. Cambiei por completo e non só no estilo de música. A miña vida deu un xiro absoluto.
España é o teu país de adopción, pero Europa segue estando moi presente nas túas xiras...
Eu non deixo de xirar en todo o ano, pero o que non fago xa é pegarme un atracón. Por exemplo, agora toca Galicia e Madrid e en setembro irei a Alemaña e Bélxica, onde é máis fácil viaxar. As macroxiras europeas acabáronse para min. Obríganche a matarte a viaxar, a estar todo o día no coche... Sen dúbida, agora viaxo menos.
"ÿ máis difícil gañar diñeiro coa música. Véndese moito menos e tes que viaxar moito e tocar moito. Pero eu creo que é unha evolución positiva"
E sendo un músico totalmente independente, que aposta pola autoedición, é fácil saír adiante neste negocio?
Hai bastantes lugares para tocar e inquietude para facelo. Cambiou moito, sen dúbida. Cada vez hai máis iniciativas como a miña. A industria discográfica perdeu poder e influencia. ÿ máis difícil gañar diñeiro coa música. Véndese moito menos e tes que viaxar moito e tocar moito. Pero eu creo que é unha evolución positiva. Se non che gusta tocar, malo.
E xa pensas en plans de futuro?
Ata novembro seguirei coa xira de concertos e xa empecei a gravar o seguinte disco. Espero poder presentalo o ano que vén e poder facelo cun grupo enteiro, non só co violín de Laura (Laura Rasanen, que colabora tamén cos coros), que é quen me acompaña agora.
Antes de despedirnos, que lles dirías aos pontevedreses para que vaian verte? Que imos ver no Pequeno Karma?
Pois que será unha noite o máis íntima e intensa posible. Estarei eu só, porque Laura non me pode acompañar en Pontevedra. Intentarei transmitir os mesmos sentimentos que tiña cando gravei as cancións. Quero comunicarme moito co público, porque non quero facer monólogos. E sobre todo lograr que a xente o pase ben, que para iso está a música.