Vodas de prata en tempos de pandemia: unha parella substitúe a súa celebración por unha doazón ao Banco de Alimentos
Por Natalia Puga
O 27 de maio Maricarmen e o seu marido cumprían 25 anos casados e celebrárono ceando mexillóns, unha copa de viño e sidra sen alcol. Non eran, desde logo, as vodas de prata que tiñan en mente meses atrás, cando chegaron a barallar facer unha viaxe ou organizar unha festa co seu círculo máis próximo, pero desde que empezaron a rumiar como festexalo ata que chegou o día cruzouse no seu camiño unha pandemia que o alterou todo e, no seu caso, fixo que o seu espírito solidario imperase sobre as ganas de festexar un cuarto de século xuntos.
Non chegaran a decidir como celebrarían os 25 anos da súa voda cando se decretou o estado de alarma e a crise sanitaria frustrou todas as celebracións públicas, de modo que deixaron ao carón calquera posible festexo. Agora que Galicia está xa ás portas da bautizada como 'nova normalidade' e flexibilizáronse moitas das restricións, poderían retomalo, pero cren que as vodas de prata están moito mellor celebradas cunha doazón ao Banco de Alimentos de Monte Porreiro.
O 27 de maio fixeron esa celebración austera a base de mexillóns e o diñeiro que tiñan pensado gastar nunha festa ou en facerse o agasallo que a ocasión merecía gastárono nunha gran compra no supermercado que esta semana levaron ao Banco de Alimentos no seu propio coche. Aproveitaron un día que o seu marido tiña libre no traballo para facela e compartir parte da felicidade que eles sumaron nos últimos 25 anos coas persoas a quen a pandemia baleirou a neveira.
A fórmula elixida para celebralo reflicte un espírito moi altruísta desta parella de veciños de Pontevedra, pero Maricarmen réstalle importancia e nin sequera era partidaria de contar a súa historia. Moi poucas persoas a coñecen e non quere nin que transcenda a súa identidade completa porque o único que lles move é axudar aos máis desfavorecidos.
A idea xurdiu sen máis. "Estábamos un día en casa y dijimos: ¿qué nos regalamos? Como estábamos confinados y perdidos porque, además, lo íbamos a celebrar los dos solos, que mi hijo estaba fuera, mi marido dijo: ¿qué te parece una donación para el Banco de Alimentos? Ellos lo necesitan y nosotros no necesitamos nada".
Ao seu marido saíulle de forma natural e a ela non puido parecerlle mellor idea. É unha muller moi solidaria e é habitual que participe en doazóns ou recollidas de alimentos e, sempre que lle propón algún xesto altruísta ao seu marido, el apóiaa, pero nesta ocasión mesmo saíu del a idea.
Desta forma, a pandemia levara ao traste todo o que proxectara, "se nos rompieron los esquenas", pero a celebración será igualmente inesquecible. Non esquecerán a sensación que sentiron cando foron enchendo o carro de comida que sabían que para moitos supoñerá poder alimentar á súa familia todo o mes e non pasar fame nin o que sentiron cando baleiraron o coche e foron conscientes da importancia do seu xesto.
O seu marido mesmo sentiu máis emoción da habitual. "Él siempre me dice: como tu quieres, como tu veas. Pero esta vez se le ocurrió a él y, como se involucró tanto, se emocionó". Aos seus pouco máis de 50 anos, embárgono a emoción de saberse útil.
Nas bolsas da compra meteron produtos non perecedoiros como aceite, pasta, olivas, zumes, garavanzos, lentellas, fabas, galletas, latas de atún ou botes de tomate, pero como, no fondo, era unha celebración, tamén incluíron alimentos para festexar e pensando nos máis pequenos da casa.
A Maricarmen chegoulle á alma unha frase lida nos últimos días en redes sociais. "Los niños no van a merendar lentejas. Nunca se me había ocurrido y cuánta razón tiene", pensou. E meteu no carro tamén chocolate e galletas recheas de chocolate porque "también hay que darles mimos a los niños", non só comida.
Ademais, para profundar neses beneficios que o seu agasallo de vodas de prata terá na sociedade pontevedresa, todo o compraron nun negocio da cidade. Non soaron campás de voda, pero si de solidariedade.
Relacionadas:
-
Situación "precaria" no Banco de Alimentos: andeis baleiros, cada vez máis demanda e sen operación Quilo
Por Natalia Puga & Mónica Patxot |
-
Os traballadores de Ence entregan alimentos para persoas en risco de exclusión social
Por Oskar Viéitez |
-
Recollidas e reparticións de alimentos excepcionais en seis meses tamén insólitos
Por Redacción |
-
O Concello colabora cos gastos do aluguer do almacén do Banco de Alimentos
Por Oskar Viéitez |
-
Fluxo constante de doazóns para o Banco de Alimentos de Monte Porreiro, que xa supera as 200 familias
Por Redacción |
-
"Eu nunca pedín nada. Antes axudaba a repartir comida e agora tócame vir a min"
Por Natalia Puga & Mónica Patxot |