A maxistrada presidenta da Sección Cuarta da Audiencia de Pontevedra, Nélida Cid, xa condenou a David Oubel Renedo á pena de prisión permanente revisable o pasado 6 de xullo. Xa ditou sentenza 'in voce' unha vez que o xurado deu a coñecer o seu veredicto unánime que o consideraba culpable de dous delitos de asasinatos cualificados con aleivosía e agravados polo feito de que as vítimas son menores de 16 anos, concorrendo a agravante de parentesco. Con todo, faltaba que esa resolución se puxese por escrito. 

A sentenza 'en papel' xa está e nela Nélida Cid recolle o veredicto do xurado, arguméntao e confirma a sentenza que xa dixera a viva voz, pero tamén se detén en apreciacións que insisten na brutalidade do crime de David Oubel, que no xuízo recibiu cualificativos como "mostruoso". A maxistrada destaca que os feitos polos que se lle condenou están "caracterizados pola súa gravidade" e revelan no acusado "perigo e carencia dos mais elementais valores e escrúpulos".

Ademais da condena de prisión permanente revisable, a maxistrada condénao á pena de afastamento ou prohibición de aproximarse á súa ex muller e nai das nenas, Rocío Vieitez Ferro, ao seu domicilio, ao seu lugar de traballo ou calquera lugar no que se atope a unha distancia inferior ao mil metros e prohibición de comunicarse con ela por calquera medio, xa sexa verbal, escrito, postal, telefónico telegráfico, telemático ou informático durante 30 anos. En concepto de responsabilidade civil indemnizaraa con 300.000 euros.

A sentenza, datada o 14 de xullo, destaca que se debe ter en conta a circunstancia agravante da responsabilidade penal de parentesco polo "plus de culpabilidade" que supón a execución do feito delituoso contra as persoas unidas por esa relación de parentesco ou afectividade que "o agresor despreza". Destaca que, ao ser o seu pai, as nenas "non podían esperar tal ataque" del.

Ademais, sinala que non hai ningunha dúbida de que existe neste crime aleivosía de desvalemento, en tanto administrou ás súas fillas unha cantidade tóxica de benzodiacepina que lles causou somnolencia e sedación e buscaba "a supresión de toda posibilidade de defensa das vítimas".

O xurado considerou que concorría a aleivosía por tratarse da morte de dúas nenas de 4 e 9 anos, que se atopaban co seu pai na vivenda deste, pechada e coas fechaduras bloqueadas, do mesmo xeito que o portón de acceso na leira que bloqueara colocando diante o seu vehículo o acusado, impedindo a saída e sen presenza de terceiros nin posibilidade de acceso destes no caso de que puidesen decatarse do ocorrido. Ademais tentou evitalo coa música a todo volume de forma que non cabería por parte da falecidas posibilidade algunha de defensa, cando, ademais, lles deu fármacos. 

Respecto diso, a maxistrada destaca que, desde o punto de vista subxectivo, resulta "ben clara" a súa conciencia de que pola arma que utilizou e o modo en que o fixo "impedía calquera reacción defensiva" das súas fillas, como efectivamente así sucedeu. Nélida Cid considera que o relato referido aos ataques mortais "é suficientemente expresivo por si mesmo".

Os membros do xurado consideraron probado por unanimidade que o acusado, coa intención de acabar coa vida de Candela e Amaia, de 4 e 9 anos , dirixiuse á habitación na que se atopaban e ocasionoulles o degolo e a morte inmediata por hemorraxia masiva e shock hemorrágico. Baseáronse na declaración do acusado, que o primeiro día do xuízo recoñeceu o crime, pero tamén nas probas periciais.

Ademais, o xurado baséase nos exames psicolóxicos e psiquiátricos practicados ao acusado, nos que non se observaron ningunha alteración ou enfermidade que afectase á súa imputabilidad. Na avaliación psiquiátrica do acusado apreciaron trazos pronunciados de personalidade antisocial, psicopática e narcisista con predominio de trazos narcisistas.