E, por fin, queridos lectores, nós parámonos a escoitarlles, algo que deberiamos facer máis a miúdo, non só para preocuparnos polo seu benestar senón tamén para aprender deles. O sentido común para resolver problemas que ten un neno resulta, moitas veces, difícil encontralo nun adulto, asegúrovolo. Facede a proba se tedes ocasión e vos sorprenderedes positivamente.
Volvamos ao tema! O pasado xoves tiven a honra de asistir á celebración do día internacional dos dereitos do neno na Facultade de Ciencias da Educación e o Deporte de Pontevedra, dentro das actividades da Comisión PEA-UNESCO da mesma. Invitada polo seu principal organizador, o profesor e doutor Jorge Soto Carballo, -un home que che contaxia de xeito virulento e sen posibilidade de antídoto o entusiasmo que sente polo seu traballo-, acudín ao evento encantada. Todo o que sexa botar unha man en favor dos nenos que sofren é benvido na miña axenda porque, por desgracia, nunca é suficiente. -un hombre que te contagia de manera virulenta y sin posibilidad de antídoto el entusiasmo que siente por su trabajo-, acudí al evento encantada. Todo lo que sea echar una mano en favor de los niños que sufren es bienvenido en mi agenda porque, por desgracia, nunca es suficiente.
Colaxe de noticias que empapelaban algunhas paredes da facultade.
A idea era preciosa! Facer un debuxiño sobre a infancia, poñendo de relevo o que a nós nos inspirara este día especial, co obxecto de empapelar un cubo con todas as achegas: de maiores e nenos, de autoridades, de xente traballadora e dalgunha que outra reporteira curriña.
A miña achega ao proxecto.
Máis de 600 debuxos elevaron a "Infancia ao Cubo" e recordáronnos todas as necesidades dos nosos nenos, os de aquí o lado e os de alén dos mares. En definitiva, os do mundo! Ao recordar as súas necesidades é cando percibimos as súas carencias xa que infinidade de nenos non teñen o fundamental para criarse. E isto xa non acontece só en países en vías de desenvolvemento senón que está a pasar aquí, ao noso lado.
Así de bonito quedou o cubo. O cubo que remove conciencias.
Retallos dalgúns dos debuxos.
Esa era a intención, canalizar un infantil "toc-toc, estamos aquí e moitas veces sufrimos" para dar así un toque de alarma á sociedade durmida ante estes problemas. Os nenos, sendo inocentes, adoitan ser as vítimas colaterais dos problemas dos adultos, non teñen voz para queixarse nin capacidade para actuar. Necesítannos!
Selección de libros e películas sobre o tema infantil elaborada pola Biblioteca do Campus Universitario.
Por iso, para sensibilizarnos ante este problema e poñerlle solucións, entre os asistentes estaba aAsociación Amino(Abuso e Maltrato Infantil No) cuxas representantes comentáronme que estaban a traballar nunha campaña de coordinación con distintos profesionais para dar a coñecer os protocolos de actuación e tamén para evitar o que se denomina a "revictimización": Que o neno teña que contar os seus problemas e desditas a diferentes persoas coa conseguinte repetición de sufrimento. Están a traballar para que co testemuño ante un só profesional, poida activarse todo o mecanismo de protección. Esperamos que o consigan.
Admirable e necesario o traballo de "Amino". Na imaxe, tesoureira e presidenta.
O Fiscal Xefe de Pontevedra, Juan Carlos Aladro, recordounos que, aínda que celebramos o 25 aniversario da Convención Internacional dos Dereitos do Neno, por desgracia, segue sen aplicarse. César Pérez, delegado territorial de Educación da Xunta comentou a incrible loita dos nenos con minusvalía pola súa integración. A fundación Meniños descubriunos un bonito o devandito africano "para educar un neno fai falta a tribo enteira", canta verdade!, e a decana, Francisca Fariña, fixo alusión ao sufrimento dos nenos en casos de separación e divorcio, algo moi habitual.
Aquí estou con todos os intervenientes no acto.
En definitiva, amigos, coidemos os nosos nenos e se nos encontramos unha situación de desamparo e sufrimento, denunciémola! Os maltratos a nenos son un tema tabú na nosa sociedade e isto ten que cambiar. Un neno infeliz será un adulto con problemas, non o esquezamos!
Bicos e abrazos! E moitas grazas a todos os profesionais que axudan á infancia e, por ende, traballan duro para que o noso futuro sexa mellor.