Demostrar que unha constelación de picosatélites podería mudar para sempre as comunicacións en zonas do mundo nas que non existen infraestruturas terrestres é un dos obxectivos centrais do proxecto Humsat, que a Universidade de Vigo puxo en marcha en 2013 co lanzamento ao espazo do satélite Humsat-D. Na procura dese obxectivo, a cidade de Pontevedra ven de converterse nun aliado para este proxecto auspiciado pola ONU e a Axencia Espacial Europa.
O convenio asinado entre o Concello e a Universidade permitiu a instalación dunha serie de sensores que, a través deste satélite, recollen datos sobre a contaminación do aire e o ruído ambiental. Datos que constitúen “a primeira aplicación real” da tecnoloxía desenvolvida polos investigadores do Agrupamento Aeroespacial da Universidade, como explica o seu responsable, o profesor Fernando Aguado.
Tanto os tres primeiros sensores instalados en Pontevedra a finais de marzo, como os catro que se sumarán a este proxecto proximamente, constitúen unha “versión mellorada e máis compacta” dos transmisores que este grupo de investigadores leva tempo desenvolvendo. De aí que co convenio o Concello teña convertido a Pontevedra nun valioso campo de probas para o proxecto Humsat. Non en van, tralo seu lanzamento ao espazo, este picosatélite comezou a recoller os datos que remitían as “antigas versións destes transmisores”, tanto na propia Universidade como nos instalados en Brasil ou California.
“Pero emitíanse datos preprogramados, simplemente para comprobar que o satélite os recibía correctamente e os retransmitía á terra”, explica Augado. Mais agora, o que Pontevedra achega ao proxecto son datos reais, como destaca este investigador, que incide en que “xuntar esta tecnoloxía cos sensores nun ambiente real é un paso máis para o proxecto Humsat”.
DO RUÍDO E A CONTAMINACIÓN Á CALIDADE DO AIRE
Segundo explica Bibiano Fernández-Arruti, un dos investigadores do grupo que, xunto con Aaron Nercellas e Xavier Crespo, traballa neste proxecto co Concello de Pontevedra, é o propio Goberno local o que determina que tipo de sensores se procede a instalar e polo tanto que tipo de información se obtén con eles.
“Nós o que facemos é programar os sensores e engadirlles todo o hardware e o software que precisan para que poidan comunicarse co satélite e coa rede móbil e logo dámosllos ao Concello para que os instale”, apunta este investigador, que explica que “cando o satélite pasa por riba da Universidade (tres veces ao día), descarga a información recollida e esta almacénase nun servidor”. Deste xeito, non só contribúe a comprobar o correcto funcionamento do Humsat-D, senón tamén a facelo “xa con medidas que supoñen unha información valiosa para o usuario, ademais de para nós”.
Os primeiros sensores en entrar en funcionamento, o 23 de marzo, foron os tres que se instalaron na Praza de España, en Ponte Muíños e no nó de Bombeiros, que miden, por unha banda, o nivel de ruído ambiental, e, por outra, os índices de partículas en suspensión, co propósito de coñecer a contaminación que provoca, por exemplo, o tráfico.