David Oubel, o coñecido como parricida de Moraña, matou dunha forma brutal ás súas dúas fillas, Candea e Amaia -de 9 e 4 anos de idade-. Así o recoñeceu no xuízo que se celebra contra el na Audiencia de Pontevedra. Asasinounas cunha serra radial e un coitelo tras drogalas previamente para que non puidesen defenderse nin escapar.
"Reconozco todos y cada uno de los hechos", sinalou, recoñecendo a acusación ata en catro ocasiones ante o tribunal durante o primeiro día de xuízo na Sección Cuarta da Audiencia, ao que engadiu, a modo de explicación, que as persoas "a veces" viven "situaciones límite" nas que se toman decisións "de las que hoy en día me arrepiento y por las que pido perdón".
No seu caso, sinalou, "provocó algo de lo que estoy muy arrepentido" e que, a día de hoxe, "no tengo manera de solucionarlo". Ademais, asegurou que, en contra do que alegaba inicialmente a súa defensa, que pediu probas que acreditasen o seu trastorno mental transitorio, cometeu o crime en plenas facultades mentais e que non tiña un trastorno "suficiente" que alterase o seu comportamento.
A preguntas do fiscal, aceptou os informes psiquiátricos que lle realizaron nos últimos 23 meses tras o crime. O último, do pasado 29 de xuño e aportado este mesmo martes á causa pola Fiscalía, corrobora a tese que mantiveron tanto o fiscal como a acusación particular de que non presenta "ninguna patología" mental ou psiquiátrica que diminúa a súa capacidade de xuízo ou as súas capacidades volitivas.
Tras unha breve intervención de apenas catro minutos, seguiu o resto da primeira sesión do xuízo sen ningunha reacción visible, sen xesticular nin mostrar emocións a pesar de que na sala estaban a relatarse xestos de extrema crueldade. Esta actitude coincide coa que o fiscal relatou que Oubel mantivo o día do crime, o 31 de xullo de 2015, tras a súa detención e paso polo Hospital Montecelo de Pontevedra.
O fiscal do caso, Alejandro Pazos, asegura que as testemuñas refiren unha total ausencia de "empatía" e moita "frialdade" nesas horas posteriores a matar as súas fillas. Tal actitude confirmárona na sala de vistas os gardas civís que o detiveron e investigaron os feitos e tamén unha sanitaria que estivo con el durante o seu ingreso hospitalario e asegura que "estaba tranquilo".
O día do crime as primeiras persoas en descubrir os cadávers de Amaia e Candela foron unha prima irmá de Oubel, o seu marido e o seu fillo e, a continuación, chegaron axentes do Servizo de Protección da Natureza (Seprona) da Garda Civil, que foron os que o detiveron. Un deles asegura que eles e os sanitarios do 061 entraron no baño no que se encerrara e metido na bañeira chea de auga e chamárono para saber como estaba. Nese momento, respondeulles "muy arrogante" e díxolles: "no me chilles, que te oigo perfectamente".
Este comportamento é o mesmo que mantivo cando foi trasladado do hospital aos calabozos da Garda Civil. O axente da Policía Xudicial que o trasladou sinalou na sala de vistas este martes que lle sorprendeu a súa actitude ao responderlle que "de los calabozos se sale" e tamén que ao día seguinte, cando lle leron os seus dereitos e dixeron os cargos que se lle imputaban, el só insistía en fumar. Tras moito insistir, acabou "preguntándonos a quién tenía que matar para que le diésemos un cigarro".
"Difícilmente alguien en sus cabales puede hacer una acción tan monstruosa, y más cuándo las víctimas son sus hijas"
A brutalidade dos feitos que se lle atribúen resumiunas o fiscal nunha frase durante a súa exposición inicial aos membros do xurado -dúas mulleres e nove homes-, ao asegurar que "difícilmente alguien en sus cabales puede hacer una acción tan monstruosa, y más cuándo las víctimas son sus hijas". Esa crueldade motivou que tanto o fiscal como a acusación particular pidan para Oubel a prisión permanente revisable, que xa se pediu noutros casos en España, pero aínda non se chegou a ningunha condena.
Durante a primeira sesión do xuízo deste martes pasaron por sala dez testemuñas e o avogado defensor de Oubel renunciou a outros tres. Os primeiros en declarar foron a primeira irmá de Oubel, o seu marido e o seu fillo. O día do crime, ela recibiu unha carta certificada enviada polo acusado escrita con ton de despedida e na que lle anunciaba a súa intención de suicidarse e mesmo lle enviaba tamén as chaves do seu coche para que o herdase o seu fillo. Tras lela, chamouno por teléfono e el díxolle que "a primeira parte xa estaba feita" e que estaba no Porto coas súas fillas.
Estes familiares próximos dirixíronse rapidamente á casa e, ao chegar, tiveron que saltar un muro e romper un cristal para entrar porque tanto a fechadura do portal como a da porta principal da vivenda estaban obstruidas. Ademais, o coche estaba situado de tal forma que dificultaba entrar na casa. Xa dentro, atopáronse ás dúas nenas mortas, a pequena encima da cama do seu pai e a maior debaixo da súa noutra habitación. A porta do baño estaba pechada, pero non chegaron a tentar entrar, pois, segundo relatou o marido da curmá, "lo di por muerto, pero podía estar vivo".
O fillo berrou ao ver as nenas e os seus pais quedaron consternados, de modo que chamaron ao 061 e baixaron as escaleiras. Na cociña atoparon dúas notas escritas no mesmo tipo de papel que a carta que habían recibida. Unha delas referíase á súa exmujer e nai das nenas asasinadas como "loba entre corderos".
Ademais desas notas e a carta, enviou unha cuarta carta antes de asasinar as nenas e supostamente tentar suicidarse. O destinatario era o seu noivo, co que mantiña unha relación sentimental desde facía un ano e tres meses, aínda que el non a recibiu porque estaba a traballar e non a leu ata o día seguinte ao crime. Este home declarou no xuízo que sabía que Oubel pasara momentos duros no pasado, tras a súa separación e a mala relación que mantiña coa súa exmuller, pero que nos días previos vírao "muy ben" e non había nada que fixese presaxiar o fatal desenlace.
Tanto el como os tres familiares que testificaron antes coincidiron nese extremo e en que, aparentemente, "parecía un padre normal" e xa superara a dura situación emocional previa.
A sesión do xuízo incluíu tamén o testemuño do home que o día anterior ao crime vendeulle a serra radial coa que asasinou as súas fillas. O home relatou que acudiu a comprar a máquina e cinta americana -coa que atou á súa filla maior ao non conseguir durmila cos fármacos que lle forneceu mesturados con cacao- e que lle pediu "material de primera calidad".