Marcos Vidal González sentará no banco dos acusados da Audiencia Provincial de Pontevedra a partir do próximo 14 de outubro. Un xurado popular decidirá se é responsable do delito de asasinato con aleivosía e ensañamento de Manuel Rivas Muiños, marido da muller coa que mantivera unha relación sentimental, ao que asestou 22 puñaladas, "aumentando de forma deliberada o seu sufrimento".
O caso chegará a xuízo cando están a piques de cumprirse catro anos do crime, ocorrido o 28 de novembro de 2015 en Ponte Caldelas, e a piques de expirar o prazo máximo legal de estancia en prisión provisional de Marcos Vidal. A lei non permite en España prolongar esa situación máis aló de catro anos, de modo que, de non celebrarse o xuízo antes desa data, tería que saír en liberdade á espera da vista oral.
Un tribunal de xurado presidido por un maxistrado da Sección Cuarta da Audiencia encargarase de xulgar a causa xudicial, na que ata o pasado mes de maio tamén estivo investigada a viúva da víctima e antiga parella do único acusado, Sandra M.A..
Un auto da Audiencia Provincial do pasado mes de xullo ao que acaba de ter acceso PontevedraViva exculpa definitivamente á muller, confirmando unha resolución previa de maio que decretaba o sobresemento provisional das actuacións respecto dela. A familia do falecido insistía en acusala, pero o tribunal provincial rexeitou definitivamente esa posibilidade tras unha "exhaustiva análise" de todas as dilixencias de investigación practicadas.
A familia do falecido sostiña que a muller era coautora dun delito de asasinato. Mantiña unha relación sentimental paralela á matrimonial co acusado e, segundo os seus argumentos, manipularía a ambos os homes facendo crer á vítima que o acusado a coaccionaba e a este que o seu marido non a deixaba divorciarse, de forma tal que diría a Marcos Vidal que acudise ao domicilio para dar o seu susto ao seu marido.
Sobre esa base, afirmaban que houbo unha "ideación conxunta do acto criminal", sinalando como relevantes, a eses efectos, o volume e contido das conversacións e comunicacións telefónicas e de whatsapp mantidas entre ambos e engadían que sabía que el acudiría ao seu domicilio portando unha arma branca. Tamén sostiñan que non fixo nada para impedir o crime e que o só coñecemento do que pasaba ou do que podía pasar convértea en coautora da morte.
A pesar de todas esas afirmacións, a Audiencia concluíu que das dilixencias de investigación practicadas non pode deducirse que existise un concerto expreso ou tácito para dar morte a Manuel Rivas; e tampouco cabe falar de repartición de papeis. Así, concluíron que aínda no caso de que ela coñecese que el ía ir ese concreto día á súa casa "para dar un susto a Benjamín " (circunstancia que non deixa de ser máis que unha sospeita sen contraste obxectivo algún, se queira indiciario), desde logo do que non existe indicio algún é de que ela coñecese que ía ir armado e que o ía a matar.
A Audiencia recoñece que existen "preguntas sen resposta" por parte da muller e destaca o feito de que "non fose clara e non dixese toda a verdade respecto da súa acreditada relación sentimental" co agora acusado, pero considera que iso non quere dicir que o fixera para exculparse da súa participación no crime. Ademais, sostén que puido facelo por razóns como, por exemplo, "non querer que a contorna familiar do falecido coñecese a existencia desa dobre relación".
Tras ese auto, a Audiencia ditou outro xa este mes de setembro polo que se fixaron os feitos para xulgar e a data do xuízo. Así, considera que o xurado deberá xulgalo por un delito de asasinato con aleivosía polo que a Fiscalía solicita unha pena de 20 anos de prisión, a prohibición de achegarse á viúva durante 25 anos e unha medida de liberdade vixiada durante oito anos máis.
Como feito enxuiciable, sostén que Marcos Vidal mantivo unha relación sentimental coa muller de Manuel Rivas e que o 28 de novembro de 2015 sobre as 7.30 horas desprazouse no seu vehículo desde o seu domicilio en Arcade ata o domicilio do matrimonio en Ponte Caldelas. Xa fixera ese percorrido noutras ocasións "a fin de comprobar se seguían vivindo xuntos".
Chegou ás oito da mañá e, tras estacionar o vehículo, dirixiuse ao inmoble. Aproveitando que un veciño saía, entrou no portal e subiu ao terceiro piso polas escaleiras, esperando alí, "buscando que Manuel Rivas estivese só e que ninguén puidese asistilo". Ás 9.00 abriu a porta do domicilio e saíu cara á escaleira. Nese momento, dirixiuse a el e, tras preguntarlle se Sandra seguía vivindo con el, obrigoulle a entrar na vivenda, dirixíndose con el ao dormitorio.
Ao comprobar que a muller durmira alí, tivo un forcexeo con el, tirándoo ao chan. Con ánimo de acabar coa súa vida, suxeitouno polo ombreiro e sacou unha navalla que levaba encima "comezando a asestarlle distintas puñaladas en distintas partes do corpo, aumentando de forma deliberada o seu sufrimento". Deulle unha puñalada no beizo, tres no pescozo, unha na clavícula, nove na cara anterior do tórax e unha nas costas, na parte posterior do tórax.
Cando a súa vítima xa se atopaba no chan e ferido, pero consciente, fixo unha chamada de teléfono a móbil da súa agora viúva, fixo unha fotografía e remitiulla. Tras iso, e coa mesma navalla, asestou outra puñalada a en as costas, levantouno do chan e deixouno tendido encima da cama.
Segundo ese auto de feitos enxuiciables, das puñaladas asestadas por Marcos a Manuel, tres das que alcanzaron a cara anterior do tórax e a asestada nas costas determinaron o falecemento, "perseguindo as demais aumentar o seu sufrimento". Tras iso, abandonou o piso, dirixiuse ao seu domicilio, cambiouse de roupa e despois chamou ao seu irmán para que o leva a Ponte Caldelas. Desde alí chamou ao 112 relatando o que fixera e entregouse á Garda Civil no paseo fluvial, entregando tamén a navalla empregada.
O auto sostén que Marcos actuou en plenitude das súas facultades intelectivas e volitiva.