Ser xurado en España é, á vez, un dereito recoñecido polo artigo 125 da Constitución e unha obrigación en virtude da Lei do Xurado de 1995 e non sempre é un prato a gusto de todos aqueles cidadáns que son seleccionados para participar nel. Á presión por asumir unha función tan importante e os posibles inconvenientes que pode supoñer para a vida da persoa elixida, nos dous últimos días sumouse en Pontevedra unha complicación engadida: o trato recibido por parte dos nove membros do tribunal que xulgou o coñecido como crime da rozadora.
Os xurados estiveron dous días enteiros deliberando, entre as 14.15 horas deste luns e as 21.00 horas deste martes incomunicados, e sufriron unha situación que causou malestar no seo da Audiencia Provincial de Pontevedra e da que todas as fontes consultadas responsabilizan directamente á Xunta de Galicia, administración responsable de dotar dos medios necesarios ás persoas que forman parte dun tribunal popular que fixo gala dunha total falta de previsión.
Así, sinalan que nin sequera se lles forneceu un elemento tan básico como botellas de auga para dúas longas xornadas de deliberacións e que na noite do luns ao martes, cando tiveron que quedar a durmir nun hotel por obrigación da función asumida, atopáronse ás tantas da noite sen cuarto reservado nin nada para cear.
O xuízo comezou o pasado luns 25 de marzo e tivo sesións diarias en horario de mañá durante toda a semana pasada. Este luns, os nove xurados -e dous suplentes- foron citados ás 10.30 horas da mañá para empezar a deliberar. Finalmente entregáronlles o obxecto de veredicto -as preguntas que debían responder para chegar a un veredicto final- ás 14.15 horas. Nese momento, empezaron os problemas.
Desde o momento no que se lles entrega ese documento co obxecto de veredicto, os xurados quedan inmediatamente incomunicados e teñen prohibido calquera contacto con persoas alleas ao tribunal. Deben comer todos xuntos no lugar que se lles asigne, custodiados sempre polas Forzas de Seguridade ou o persoal xudicial e ao mediodía do luns chegáronlles a un lugar no que, segundo sinalaron fontes coñecedoras da situación, servíuselles unha comida que non foi da súa agrado nun cuarto -lembremos que deben estar illados- que non lles resultou agradable.
A situación complicouse pola tarde. Desde as 16.00 horas ata as 23.00 horas estiveron deliberando na sala reservada para tal fin na Audiencia Provincial e nin sequera fornecéuselles auga. Ademais, cando pasadas as 23.00 horas decidiuse que xa non habería veredicto no día, chegou o momento de ir a un aloxamento todos xuntos e sen contacto co exterior. Habitualmente, desígnase a unha persoa de ligazón da Xunta de Galicia que xestiona este tipo de trámites, pero nesta ocasión non se realizou ningunha xestión, de modo que se atoparon a aquelas horas sen hotel reservado.
Finalmente, persoal adscrito á Sección Segunda da Audiencia xestionoulles ese hotel, pero xurdiu o problema da cea. A esas horas, ningún hotel de Pontevedra lles garantía a cea e acabaron acudindo todos xuntos, custodiados en todo momento pola Policía Nacional, a unha bocatería que atoparon aberta e serviulles algo para comer.
Pola mañá, ás 9.00 horas xa se dirixiron á Audiencia, de novo custodiados pola Policía Nacional, e resultou complicado mesmo tomar un café para que puidese inxerir alimentos a media mañá. Finalmente lográrono.
Xa ao mediodía, pasadas as 15.00 horas, coñecéronlles ata o mesmo restaurante do primeiro día, co consecuente desgusto por parte de parte do xurado. O cansazo e o malestar era tal que, segundo puido saber PontevedraViva, mesmo algún membro do xurado acabou explotando e rompendo a chorar. Así se puido ver a un deles saíndo a tomar o aire ao exterior da Audiencia a media tarde.
Finalmente, o seu labor terminou xa pola noite, cun cansazo que ningún podía ocultar e deixando moi mal sabor de boca por unha experiencia que, ademais, é obrigatoria. De feito, incumprir a obrigación de ser xurado pode comportar sancións de ata 1.500 euros, segundo a Lei do Xurado.