A Audiencia Nacional deu carpetazo á última causa xudicial que sentou no banco ao clan de 'Los Charlínes', unha causa que se refería a feitos entre os anos 2000 e 2010 e que se demorou trece anos nos tribunais.
Estaban acusados de branqueo de capitais procedentes do narcotráfico, como resultado da bautizada como 'operación Repesca', que puxo ao descuberto o patrimonio sospeitoso de tres xeracións distintas do clan familiar, pero unha sentenza acaba de absolvelos a todos, deixándoos libres de toda sospeita.
A causa iniciouse contra trece persoas, pero tres faleceron durante a instrución -o patriarca, Manuel Charlín Gama; a súa esposa, Josefa Pomares; e o seu fillo Manuel-, de modo que a acusación seguíase contra dez.
Finalmente, foron xulgados nove porque se arquivou a causa contra José Tato Arca, un do catro alleos á familia, por "demencia sobrevinda" que lle impide exercer o seu dereito á defensa porque ten afectada a fala e o entendemento.
Si foron xulgados os catro fillos do patriarca, Josefa, Teresa, Melchor e Óscar Charlín Pomares; as súas netas Natalia Somoza e Noemí Outón; dous avogados; e un construtor. A Fiscalía pedía para eles penas de entre cinco e seis anos de prisión e multas de entre 10 e 12 millóns e, trece anos despois da súa detención, quince do inicio da investigación, todos resultaron absoltos.
A sentenza da sección cuarta da Sala do Penal da Audiencia Nacional, á que tivo acceso PontevedraViva, conclúe que só cabe a absolución “por inexistencia de probas de cargo” e, ademais, conclúe que “non se debe magnificar” o alcance dos antecedentes dos membros da familia Charlín acusados nesta causa.
Así, sinala que María Teresa Charlín Pomares e a súa filla Natalia Somoza Charlín “carecen de calquera tipo de antecedentes penais e nin sequera policiais”; que Josefa Charlín Pomares, a súa filla Noemi Outón Charlín e o seu irmán Óscar Felipe Charlín Pomares foron condenados por delito de branqueo de capitais procedente do narcotráfico pola Audiencia Nacional en 2003; e Francisco Melchor Charlín Pomares resultou condenado “por unha afastada sentenza” de 1998 á pena de 18 anos de prisión pola súa participación nunha operación de tráfico de 600 quilos de cocaína.
O tribunal conclúe que “os feitos que se declaran probados non son constitutivos de delito algún e outros distintos non se poden extraer de material probatorio obrante nestas actuacións”.
O fiscal atribuíalles cinco operacións por separado e fixo continuas referencias á súa condición de integrantes do clan. De feito, dicía que o delito o cometeran no seo dunha organización delituosa, da que estaba considerado líder o patriarca falecido. Pero o tribunal conclúe que “desde un punto de vista do axuizamento destas persoas carecen de relevancia algunha” esas circunstancias.
Unha das accións polas que se lle acusaba era a poxa en 2008 dunha depuradora de mariscos situada na Illa de Arousa e os terreos nos que se asenta, propiedade da sociedade mercantil “Sochar S.L.”.
O fiscal vía un delito de branqueo de capitais atribuíble a Teresa Charlín e a súa filla Natalia, pero a Audiencia ve unha “estrita suxeición” ás disposicións legais e conclúe que as probas testificales, periciais e documentais “non lograron acreditar de ningunha maneira a veracidade da tese” de que o diñeiro investido nesta operación procedía do narcotráfico. A sentenza recolle de que os informes policiais baséanse en “meras opinións, pareceres, sospeitas”.
Tamén acusaba o fiscal a dúas persoas alleas á familia, o empresario Rodríguez Paz e un avogado, pero a Audiencia conclúe que a acusación contra ambos os “parte de premisas non obedientes coa realidade, pois só expresa verdades a medias”.
Outra acción que se poñía en cuestión foi a adquisición dunha planta de elaboración e transformación de produtos de mar en China, polas que estaban acusados o patriarca falecido, os seus fillos Melchor, Óscar e Teresa Charlin Pomares, á súa neta Natalia e un avogado. A Audiencia cre que á tese do fiscal Luis Uriarte “fáltalle concreción”.
A terceira actuación que lle reprochaban eran a apertura de tres contas bancarias en Suíza, das que acusaba os irmáns Josefa e Óscar Charlín e á filla da primeira, Noemí. Para o tribunal, a acusación “non reflicte dato obxectivo algún capaz de sustentar a existencia dun delito de branqueo”.
O cuarto episodio que lles sentou no banco atribuía aos irmáns Melchor e Óscar Charlín que usaban a mercantil Orco Galaica como sociedade instrumental destinada a ostentar a titularidade de bens contando para iso co consentimento do seu avogado e un acusado non xulgado por enfermidade, que, segundo o fiscal, se aprestaron a figurar como titulares. A sentenza ve “falta de probas capaces de sustentar a abstracta acusación respecto a esta operación”.
O quinto episodio que motivou a súa acusación foi a adquisición por parte dos irmáns Melchor e Teresa dun inmoble de cálea Doutor Tourón de Vilagarcía, pero a Audiencia ve que os feitos que lle cuestiona o fiscal son “concisos e imprecisos”.