Falece Alfonso Barreiro Buján, arquitecto dalgúns reseñables edificios de Pontevedra

Pontevedra
01 de abril 2020

O deceso, por causas naturais, do que foi arquitecto municipal en Pontevedra produciuse o pasado sábado 28 de marzo, en Madrid onde residía desde facía uns anos

Traballos de montaxe do escenario na praza de touros
Traballos de montaxe do escenario na praza de touros / Cristina Saiz

Que teñen en común o Ambulario Vírgen Peregrina, o 'edificio da torre' na rúa Daniel da Sota, o xa desaparecido edificio do Sanatorio Santa Rita, ou a reformada praza de touros coa súa cuberta? todos teñen o selo da obra que deixou en Pontevedra o arquitecto Alfonso Barreiro Buján.

O que fora arquitecto municipal durante a etapa pre-constitucional e principios da democracia, falecía en Madrid o pasado 28 de marzo, por causas naturais aos 88 anos de idade, onde trasladara a súa residencia hai uns anos. Neste contexto excepcional onde non hai lugar para velorios ou despedidas, Barreiro Buján, "parece que se nos foi pola porta de atrás" lamentaba o que foi presidente do Colexio de Arquitectos de Pontevedra, Manuel Abelleira.

Coñeceuno ben Eugenio Jiménez Passolas, arquitecto e concelleiro socialista durante os mandatos de Rivas Fontán e Javier Cobián. Lembra que Alfonso Barreiro, vigués de nacemento e titulado como arquitecto en 1957, chegou a Pontevedra en 1973, cando había tan só dezasete arquitectos censado na área de Pontevedra. Naquel momento incorporábanse dous novos arquitectos como o propio Jiménez Passolas e Celestino García Brañas, que tamén formou parte da Corporación pontevedresa e presidía a entidade colexiada César Portela.

"Recordo que ao pouco tempo de chegar, Alfonso díxome: cando queiras facer algo en Pontevedra, vaiche a pensalo a Vigo, porque aquí todo se sabe", rememora Eugenio. Ademais do legado arquitectónico que deixa, Barreiro tamén estivo implicado na vida cultural da Pontevedradaquel momento pola súa densa formación cultural. Chegou a presidir o Cineclub nos estertores da ditadura: "era de ideas progresistas e xunto a Zulueta de Haz proxectaron películas moi interesantes que só se vían nas grandes capitais españolas". 

Estaba casado con Francisca de Paula, unha xienense que tivo a súa farmacia nas Galerías da Oliva, e coa que tivo un fillo, enxeñeiro aeronáutico. Foi o falecemento da súa esposa, o que motivou que trasladase a súa residencia a Madrid, para estar preto do seu fillo e os seus netos. Con todo, non se desvinculou de Pontevedra, onde adoitaba pasar algunhas tempadas no seu domicilio próximo ao Parador e non moi afastado do emprazamento onde tivo o seu estudo profesional na rúa Xeral Martitegui. 

Desde a Delegación de Pontevedra do Colexio de Arquitectos de Galicia fixeron público o seu pesar por "o falecemento dun dos arquitectos máis veteranos da nosa Delegación", o seu presidente Anselmo Villanueva, avanzaba que está previsto que cando a situación permítao, realizar un acto de homenaxe a Barreiro Buján. Nas súas redes sociais lémbrano no recoñecemento que en 2011 fixéranlle con motivo  do seu 50 aniversario como membro do Colexio de Arquitectos de Pontevedra.