"Mortaldade a tope", laméntase Mari Carmen Vázquez, mariscadora e patroa maior da confraría de Lourizán, a pé de praia, despois da segunda xornada de recollida.
A desesperación é grande entre o colectivo de persoas que se dedican ao marisqueo a pé neste depósito. "Hai moita auga doce", asegura a patroa maior, "o deste ano é xa algo atípico. Levamos un mes chovendo a balde".
Indica que o río Lérez está a prexudicar moito ao banco marisqueiro ao baixar cheo e cargado de ramas desprendidas ao longo do seu trazado. "Temos o monte nas praias. Quen queira leña que veña", explica Mari Carmen Vázquez.
O mar de fondo tamén está a ocasionar perdas porque aínda que as augas parezan en calma, por baixo están a remover a area. Unha situación que non esperaban para esta campaña de Nadal, que está ás portas.
"A ría estaba moi sana. Os biólogos fixeran mostras anuais para os plan e eran extraordinarias. Comezabamos a ter berberecho e agora vén iso e dis: onde está o futuro?", expón a mariscadora con bágoas nos ollos: "ver ese berberecho aí mollado non medio desas ondas é de chorar".
Mari Carmen Vázquez chamou á Consellería do Mar nas últimas horas para trasladarlles a situación. Afirma que solicitar axudas por estas perdas depende dun informe dun biólogo de zona que certifique a porcentaxe de perda nos puntos onde se realizaron as mostraxes que demostraban a abundancia de presenza de bivalvos antes destas choivas.
Pero o sector sabe que o proceso de trámite de axudas é lento e, ao tratarse de profesionais autónomos, pregúntanse canto tempo poidan aguantar así.
"Nós non temos a culpa do que está pasando. Temos que ir traballar. Se total vai morrer, que máis dá", alega explicando que nestes días de novembro tiñan que traballar nas zonas estipuladas, moi afectadas polos temporais e ven obrigadas a escoller co máximo coidado o marisco que atopan con vida. 463 mariscadoras a pé viven esta situación e, a finais deste mes, comezará o sector de marisqueo a flote a traballar na ría.
"Este é un problema ambiental derivado do cambio climático. Non fai frío, a auga ten a temperatura quente. As ameixas desovan coa calor. Elas desovaron e quedaron débiles, veulles a auga doce e o frío e... plaf. Non sei como aguantaron tanto", explica a máxima representante da confraría ante o desastre de capturas lembrando que a ameixa xapónica tarda un ano en ser comercial, igual que o berberecho, mentres que a ameixa fina supera os tres anos.
Mari Carmen Vázquez: "Pasou Domingos e Domingos fíxoa. Se elas estaban débiles, co mar de fondo xa as foi botando para arriba deixando a comida flotando"
As mariscadoras ven na borrasca Domingos á principal culpable da elevada mortaldade: "Pasou Domingos e Domingos fíxoa. Se elas estaban débiles, co mar de fondo xa as foi botando para arriba deixando a comida flotando", comida que agora se converte en pasto das gaivotas da ría pontevedresa.
Desde a confraría agárranse a que a escaseza do produto poida elevar os prezos nestes últimos meses do ano.
"Nós para levala á lonxa temos que ir quitando cunchas e que vaia o máis perfecta posible para os compradores. O prezo éo que nos vai compensar porque o merecemos, porque non hai, e porque nos dá a vida e só podemos dar grazas a quen a compra", recoñece Mari Carmén Vázquez, que termina marchándose da praia arrastrando a súa pena por este panorama: "é moi triste".