Samuel Kwesi Koufie, mariñeiro de orixe ganesa que o pasado 15 de febreiro sobreviviu ao naufraxio do Villa de Pitanxo en augas de Terranova (Canadá), xa ten a nacionalidade española.
A concesión faise a proposta da ministra de Xustiza, Pilar Llop Conca, "en atención ás circunstancias excepcionais que concorren" en Samuel.
Faise oficial este mércores 12 de outubro, Festa Nacional de España, a través da súa publicación no Boletín Oficial do Estado (BOE), previa deliberación do Consello de Ministros na súa reunión deste martes 11 de outubro de 2022.
Desta maneira, concédese a Samuel a nacionalidade española "por carta de natureza", unha forma de Adquisición da Nacionalidade que ten carácter graciable e non se suxeita ás Normas Xerais de Procedemento Administrativo, senón que a outorga discrecionalmente polo Goberno mediante Real Decreto, tras valorar a concorrencia de circunstancias excepcionais.
O mozo foi un dos tres sobreviventes no naufraxio, no que faleceron 21 mariñeiros e sobreviviron tamén o patrón do buque, Juan Padín, e o seu sobriño, Eduardo Rial.
A declaración deste mariñeiro é clave na investigación sobre o naufraxio que mantén aberta a Audiencia Nacional. Tras o naufraxio, achegou unha versión dos feitos coincidente coa oficial da armadora e o patrón, pero, cando chegou a España, cambiouna ante a Garda Civil e esas contradicións foron as que levaron a abrir unha investigación xudicial.
O capitán mantén que o motor do buque parouse ás catro da madrugada e que as condicións meteorolóxicas existentes nese momento determinaron a sucesiva entrada de auga pola aleta de babor ocasionando unha cada vez maior escora por babor. Segundo a súa versión, vista a situación, deu á tripulación a orde de abandono do buque previa colocación do traxe de supervivencia e o chaleco salvavidas. É nese momento cando fixo a chamada de emerxencia (segundo os datos técnicos solicitados, eran as 4:24 horas).
A primeira versión de Samuel coincidía. Con todo, cando declarou ante a Garda Civil deu unha versión absolutamente distinta dos feitos, na que indica que o motor non se parou senón que as maquinillas que recollen o aparello deixaron de funcionar ben, tensando pero non recollendo e provocando a escora.
Segundo esta nova versión, o resto de mariñeiros Ie gritaron ao capitán que soltase os aparellos, pero este negouse e, xa co buque moi ladeado, parouse o motor e incrementouse a escora de babor. Fronte ao que asegurou o patrón, en ningún momento deu orde de poñerse os traxes de supervivencia, aínda que el e o seu sobriño si os levaban.
Samuel tamén sostén que, tras o rescate, recibiu presións da armadora e do patrón para adaptarse á versión oficial. Esas presións supostamente ocorreron no buque que lles levou a terra, o Playa de Menduiña 2.