O equipo Libélulas Dragon Boat BCS tróuxose nos últimos días unha medalla desde Asturias a Pontevedra. Competiron na segunda edición do Festival Anoitecer de Trasona e gañaron na categoría de substitucións, unha vitoria que, como todos, gozaron, pero que, no seu caso, non era o obxectivo.
Elas xa gañaran a primeira vez que subiron ao barco. "A medalla gañámola diariamente", resume o seu adestrador, Lino Cacabelos Padín, coñecido piragüista do Grove que esta tempada dirixe os seus adestramentos semanais. No seu tratamento. Porque, tal e como explica Mari, unha das súas integrantes, "á parte de deporte, é unha gran terapia".
Unha terapia conxunta á que actualmente asisten Mari, María, Maricarmen, Andrea, Keliña, Lolina, Pili, Pilar. Charo, Isabel, Laia, Ángeles, Nines e Sela. Todas forman parte deste equipo, bautizado Libélulas porque, como o animal, voan libres e BCS por Breast Cancer Survivors, sobreviventes de cancro de mama. Teñen ou tiveron cancro de mama e sóbense á súa dragon boat como parte da súa recuperación física e psicolóxica.
Esa medalla trouxéronlla dunha cita organizada por Asturias Dragon Boat que ten a particularidade de vivir este deporte de orixe asiática á noitiña, unha hora pouco habitual. E, aínda que regresaron co ouro, o máis importante foi a experiencia. "Aí vas pasalo ben, aprendes a remar, coñeces persoas e sáeste un pouquiño do mundo da competición alto nivel", insiste o seu adestrador.
Con cada adestramento, a súa filosofía é buscar a alegría, "non pensar en tempos nin en medallas nin leites o que hai que pensar é vir adestrar ao río con ganas, tomarnos un café, ser felices".
Por iso, para el, este tipo de citas como a de Asturias teñen moita importancia "porque a estas alturas elas non ten nada que demostrar" e o que precisan é gozar na auga e fóra dela. Para moitas foi a súa primeira vez, como Mari Alvar, que entrou no equipo en setembro. Entrou "para distraerme a cabeza e estar en forma" e, tanto nos adestramentos como en Asturias, está "de marabilla".
E é que estas mulleres adéstranse a nivel físico, pero, cada vez que entran no ximnasio do Club Naval de Pontevedra ou entran no pantalán para montar no barco, adéstranse a nivel psicolóxico. "Achégame unión, estar con xente que pasou o mesmo que eu. Coa emoción do barco, esquéceseche todo", explica Pilar Bertolo, que confesa que, cando a diagnosticaron en marzo de 2023, "ninguén me ía a dicir que en 2024 ía estar navegando polo Lérez".
Ábrelles a vida a outro mundo e a moita unión "porque xuntas somos máis fortes", destaca outra das súas compañeiras, Pili. "O que queremos facer aquí é unha piña para arroupar ás que por desgraza teñen que subir ao barco", completa Pilar.
Todas fan un chamamento a mulleres na súa mesma situación a que se pasen a coñecer os seus adestramentos e esta disciplina deportiva. Adestran os venres de 18.00 a 20.00 horas e os sábados e os domingos de 11.00 a 13.00 horas.
A súa capitá e presidenta, María Isabel Lema Lorenzo, anima a todas a probar. "Para nós, vernos na auga palexando xuntas e que podemos facelo significa un empuxe moi grande".
"É moi difícil de explicar porque non se sabe o que se sinte ata que en realidade pasas polos tratamentos e ves que te prexudican moitísimo en cuestións de forzas, psicoloxicamente… porque as secuelas fan efecto, non só fisicamente, senón psicoloxicamente", explica a capitá.
Por iso, a unión da experiencia compartida marca a diferenza. "A nosa meta é estar xuntas e gozar xuntas. Se logo veñen a medallas, xenial, porque motiva, pero o que queremos é integración e que as compañeiras que veñan que se sintan arroupadas e que sintan o beneficio".