Anna Bosch, en Pontevedra: "Non sei se foi por un feminismo precoz ou por puro amor propio pero sempre fun moi perigosa"

Unha das correspondentes máis respectadas do xornalismo, a barcelonesa Anna Bosch, foi a relatora estrela da primeira xornada do foro 'As mulleres que opinan son perigosas', que estes días se está celebrando no Teatro Principal de Pontevedra.

Ante un patio de butacas ávido de coñecer as súas experiencias, a xornalista de RTVE explicou o seu traballo no ámbito da área internacional da cadea pública, para a que serviu durante catro décadas como correspondente en destinos como Washington, Moscova ou Londres.

"Eu non sei si foi por un feminismo precoz ou por puro amor propio pero eu sempre fun moi perigosa e un pouco rabuda. Non calei", recoñeceu Bosch na súa intervención, que reivindicou o "camiño que fixemos" para que as mulleres teñan maior voz.

A reporteira advertiu, iso si, de que "en calquera momento podemos ir para atrás", polo que reclamou estar "vixiantes" ante posibles retrocesos nesta senda cara á igualdade.

Lembrou que ela comezou na radio, alá polos anos 80, unha época na que o peso de calquera programa informativo recaía sempre nos seus compañeiros homes, mentres que as mulleres eran "subalternas" e estaban "para dar a hora ou para facer seccións menores".

Nin sequera así, sostivo Anna Bosch, "nin calaba nin me metían en corsés", celebrando que hoxe "estamos a anos luz" desa situación porque "ninguén cuestiona que as mulleres leven o peso dun programa e que o dirixan".

A xornalista relatou que, ao longo da súa carreira, ela non sufriu "o machismo de brocha gorda", ese que trata de borrar, apartar ou discriminar ás mulleres, pero si a "actitude paternalista" de moitos xefes "que non trataban igual a un home novo".

"Eu interpretaba que me trataban así porque era nova e estaba a empezar, pero esa tamén é unha forma de machismo", sinalou Bosch, que relatou diversos episodios nos que foi cuestionada polo seu aspecto físico ou pola roupa que levaba no traballo.

Defendeu, en todo caso, que tivo "infinitamente" moitas máis reaccións machistas traballando en países como Francia ou Italia que en España, e afirmou que isto foi posible "a base de picar pedra todos os días" e, sobre todo, "non calándonos".

Esa é a súa forma, dixo, "de militar no feminismo cotián", algo ao que se enfrontou como correspondente internacional, onde tivo como referentes a mulleres como Carmen Sarmiento, Rosa María Calaf ou Lola Masana, que como ela tiveron que renunciar a formar unha familia.

A súa xeración, segundo confesou, foi a primeira que puido desenvolver a súa carreira e, ao mesmo tempo, ter fillos e, aínda así, en moitas ocasións cando as mulleres expresaban o seu desexo de ser corresponsables de guerra "dicíannos ti tes fillos, como vas ir a unha guerra".

"Déixame que o decida eu, porque os meus colegas homes tamén teñen fillos e non vos importa mandalos a unha guerra", apuntou esta xornalista de RTVE, un equilibrio que agora si aprecia na súa especialidade. "Ser correspondente xa non só é cousa de homes", sentenciou.

Iso si, facer información internacional, segundo Anna Bosch, ten "vantaxes e desvantaxes" porque segue habendo países "nos que é máis duro traballar porque non te ven como un igual", pero tamén ser muller "dáche acceso a facer informacións de como viven as mulleres nesa sociedade".

Na súa intervención, Bosch quixo tamén denunciar o momento de "precariedade e economicismo" que atravesa o xornalismo, recortando en custos, en gastos e en calidade, sobrecargando a un profesional que, en moitas ocasións, vese excedido.