A Sección Cuarta da Audiencia provincial de Pontevedra acaba de emitir unha sentenza na que absolve a un pontevedrés acusado dun delito continuado de abusos sexuais contra a súa fillastra.
A sentenza non é firme e contra ela poden interpoñer recurso de casación.
O Ministerio Fiscal e a acusación particular sostiñan que este home realizara tocamentos na zona xenital da menor, aproveitando que quedaba ao seu coidado mentres a nai da nena e esposa do acusado estaba a traballar e coa escusa de xogar ao xogo das cóxegas; feitos que se repetiron en número e datas indeterminadas pero, en todo caso, comprendidas entre finais de xuño e finais de setembro do ano 2014, contando a menor con once anos.
A sentenza considera "probado" que o acusado vivía coa súa esposa, coa filla desta, froito dunha relación anterior, e co fillo común do matrimonio. Desde o comezo da convivencia, a relación da nena co acusado era similar á paterno-filial.
Durante o ano 2014 e ao quedarse o acusado no paro, fíxose cargo dos dous menores mentres a nai dos mesmos saía a traballar.
Con todo, "non consta acreditado", para os maxistrados, que durante ese período e aproveitando que en ocasións xogaba coa nena, lle realizase tocamentos nos xenitais "nin por encima nin por baixo da roupa interior".
No seu fallo os maxistrados pontevedreses destacan que a "principal proba" coa que a contaron as acusacións (pública e privada), como "proba verdadeiramente de cargo para soster a acusación", foi co testemuño da vítima.
Despois de estudar a declaración do acusado, as testificais que incluíron o testemuño da vítima, e a proba documental, a Sala considera que "resulta insuficiente para chegar ao pronunciamento condenatorio que pretenden as acusacións".
Durante o xuízo, celebrado a porta pechada, o acusado negou con rotundidade os feitos que se lle atribuían.
Pola contra, a Sala argumenta que o testemuño da vítima, "única proba directa dos feitos", unido á restante proba practicada, "non permite chegar á conclusión condenatoria apuntada polas acusacións". Ademais, razoa a sentenza que faltan os "orzamentos mínimos necesarios, coa claridade e contundencia precisas, para considerar plenamente desvirtuada a presunción de inocencia".
Os maxistrados admiten ter "dúbidas" acerca da posibilidade de que influísen "no testemuño da menor, "motivacións alleas á propia realidade dos feitos", e entende a existencia de "celos cara ao seu irmán" na menor.
Tamén consideran que houbo "variacións substanciais" no testemuño da acusación e que os testemuños ofrecidos pola nai e a avoa da nena "non achegan ningún dato obxectivo que sirva para apoiar o testemuño da menor"
O representante do Ministerio Público solicitara a pena de cinco anos de prisión. A acusación particular, pola súa banda, cualificou os feitos do mesmo xeito que o Ministerio Fiscal, aínda que interesou, en concepto de responsabilidade civil, o abono de 10.000 euros por dano moral, o dobre do solicitado pola Fiscalía.
A defensa do acusado solicitara a libre absolución do mesmo con todos os pronunciamentos favorables.