"A situación empeora e ninguén fai nada… ata que ocorra algo fatal"

Pontevedra
31 de agosto 2024

"Que ten que ocorrer para que as autoridades tómense este asunto en serio? De verdade que van permanecer de brazos cruzados sen facer nada para solucionalo? ", son preguntas que se fai unha veciña da rúa Augusto García Sánchez polos problemas que causan os gorrillas nesta céntrica rúa pontevedresa

Unha persoa durmindo na rúa
Unha persoa durmindo na rúa / Diego Torrado

"Que ten que ocorrer para que as autoridades se tomen este asunto en serio? De verdade que van permanecer de brazos cruzados sen facer nada para solucionalo? ", son preguntas que se fai unha veciña da rúa Augusto García Sánchez polos problemas que causan os gorrillas nesta céntrica rúa pontevedresa.

Do mesmo xeito que esta señora o resto de veciños que trasladaron o seu testemuño para a elaboración desta reportaxe preferiron non dar o seu nome polo "medo ás represalias", como xa lle ocorreu a algún deles.

A situación que denuncian repítese noutros puntos da Boa Vila e "cada día agrávase máis".

Así, relatan como nos últimos días chegáronse a producir "mesmo agresións sexuais". Segundo apuntan testemuñas presenciais unha delas produciuse fronte ao supermercado Froiz da rúa Augusto García Sánchez cando un indixente manoseou unha muller e logo foi detido, o outro caso tivo lugar fronte á tenda de lambetadas de Juncal na rúa Peregrina onde unha moza foi vítima de tocamentos por parte dun vagabundo.

Os residentes na contorna da Praza de Galicia engaden tamén que os gorrillas xa raiaron multitude de coches e mesmo tiraron cunhas motos que estaban aparcadas.

"Pásanse todo o día bebendo na rúa e os policías non lles din nada. Seica non está prohibido facer botellón? Pois iso é o que fan todo o santo día nos xardíns da Ferrería, un botellón á vista de todos e consentido polo Concello", comenta indignada unha muller. "Apropiáronse da cidade", lamenta.

Ademais os veciños aseguran que as pelexas entre indixentes son "constantes", algunhas graves e outras non tanto. "E xa houbo mortos!" afirma moi enfadado un veciño "ou se nos esqueceu que un indixente matou o verán pasado unha muller en Estribela?" e engade "e o que lle cortou o pescozo ao seu colega na Seca? Tampouco nos acordamos diso?", dixo en referencia ao intento de homicidio do pasado mes de xuño.

Outros cidadáns achegan as súas vivencias respecto a esta problemática destacando os furtos nos supermercados, o "acoso" dos indixentes nas terrazas dos bares, actos de "exhibicionismo", a provisión de cartóns e colchóns en soportais e outros lugares da cidade ou os problemas de salubridade que xeran ao facer as súas necesidades fisiolóxicas no espazo público.

"A Policía Local non fai nada. Se pasan algunha vez non saen do coche. Estas persoas tampouco lles teñen ningún respecto. Aos policías nunca se lles ve patrullando a pé pola rúa. Así non se resolven as cousas", indica un home con resignación.

Outro veciño insiste en que as súas queixas non buscan "criminalizar aos desamparados" e subliña que "non todos son iguais", pero alerta de que a situación nas rúas de Pontevedra "dexenerou".

"Se o alcalde non sabe como resolver isto que dimita", atalla un cidadán que apunta directamente a Miguel Anxo Fernández Lores. "Sabemos que é un problema de sociedade, pero isto é insoportable e os veciños non aguantamos máis", engade.

"É que o Concello non fai absolutamente nada", critica un home con dureza. "O BNG renega de la Iglesia pero é a única que tenta resolver o problema co Comedor de San Francisco e o albergue de Cáritas", comenta unha muller. "Tamén están os de Rexurdir e a Cruz Vermella", apúntalle outra señora.

"Por que non monta o Concello un albergue para esta xente e prohibe que durman á intemperie?", remata unha terceira muller.

O perfil destas persoas sen fogar é o típico: de mediana idade, con problemas de adiccións ou mentais. A situación de indixencia prolongada deriva nunha serie de problemas engadidos, tales como trastornos psicolóxicos (os máis habituais son depresión, esquizofrenia ou alcoholismo), consumo de substancias tóxicas, maior risco de contraer certos tipos de enfermidades ou tamén unha maior propensión a realizar determinadas actividades ilegais, sendo todos eles graves impedimentos para que as persoas afectadas poidan reconducir as súas vidas.

As persoas sen fogar adoitan rexeitar as ofertas de refuxio se iso significa renunciar ás súas pertenzas ou mascotas, separarse dos seus seres queridos ou durmir en lugares rodeados de estraños, entre eles algúns que poden ser violentos. O Concello adoita contratar habitacións en pensións cando se dan emerxencias climáticas por frío.