Estamos a falar das vítimas de violencia de xénero e, por suposto, das súas fillas e fillos.
O comprensible e lóxico estado de nerviosismo pola tremenda situación que se está a vivir nas zonas mais afectadas, é un caldo de cultivo perfecto para que tamén aumente a agresividade dos seus maltratadores, e, porén, o perigo ao que están expostas.
Moitas delas están totalmente illadas cos seus agresores, incomunicadas, sen poder sequera cargar os seus teléfonos por encontrarse sen electricidade,e sen posibilidades, porén, de pedir axuda
En canto as FCSE damos por sentado que tamén se están a ver sobrecargadas por esta dantesca situación, polo que é máis que posible que, ante unha chamada de auxilio por unha agresión machista, non poidan responder nin actuar coa celeridade e eficiencia que sería de desexar.
Son estes, para elas, momentos de especial perigo, e temos que recoñecer que nos angustia enormemente pensar nos momentos de pánico que moitas delas estarán a vivir, e con todo fundamento.
Unha vez mais debemos apelar a veciñanza, que, como todos podemos ver, está a responder de xeito exemplar, e que, ante unha situación de violencia machista, ou a sospeita de que se estea a producir, lles brinden todo o apoio e refuxio que lles sexa posible.
Somos conscientes de que é pedir moito, dadas as tremendas circunstancias, pero, por favor, non as esquezades.
Estamos seguros de que non o faredes.