Un ano máis, nesta data, a todas vós, as que estades a sufrir o inferno da violencia de xénero, as que estades loitando con todas as vosas forzas para saír dela, as que acabades de deixala atrás e estades a tentar, con uñas e dentes, atopar o xeito de sobrevivir vós e os vosos fillos, as que vos sentides desprotexidas, porque realmente o estades, utilizadas, infravaloradas e mesmo aldraxadas vendo como a vosa desgraza é utilizada por moitos e moitas no seu proveito, sen que os vosos sentimentos, a vosa dor, sexa tida en conta en absoluto, desde Si, hai saída queremos brindarvos a que cremos, de corazón, que é a mellor das homenaxes que vos podemos brindar:
Estar con vós, traballar por, para e con vós, e loitar con uñas e dentes, de corazón, para atopar esa saída que nos dá nome, que, ás veces, semella estar demasiado lonxe, mesmo ser tan só unha ilusión, pero que vos aseguramos que existe.
Todo o noso respecto, o noso agarimo e a nosa admiración por todas e cada unha de vós, porque sodes un exemplo para seguir.
Non vos imos prometer milagres, porque os milagres non existen.
Tampouco que o camiño é un camiño de rosas. Hai espiñas, moitas, pero nunca vos faltará a nosa man para percorrelo con vós.
A cambio, soamente vos pedimos unha cousa: que nunca esquezades canto valedes, o valentes que sodes e que si, hai saída!