Dous meses e medio despois, reapareceu publicamente Libasse Guèye en Pontevedra. Fíxoo do mesmo xeito en que se foi, con total segredo pola súa banda e pola do club granate, que decidiu, desafortunadamente, converter nunha especie de “Expediente X”, o que de xeito evidente era unha actuación de intolerable indisciplina deportiva, ademais dunha gravísima falta de respecto cara ao club que lle paga (e suponse seguiulle pagando) e cara aos seus compañeiros, aos que deixou tirados en vésperas dun partido que, de gañalo, podería achegar ás arcas granates a solución ao seu histórico buraco económico.
O extremo senegalés, que se foi de vacacións co bo sabor de boca que deixou a súa primeira titularidade da tempada ao lograr os dous goles que supuxeron o triunfo en Copa do Rei dos granates fronte ao Tenerife, debía presentarse o 29 de decembro, como fixeron todos os seus compañeiros, para preparar o partido de Copa fronte ao Mallorca, pero non o fixo, nin, polo menos que se saiba, púxose en contacto con ninguén do club para dar explicacións da súa indisciplina.
Desde fontes oficiais, o mutismo foi absoluto e de Guèye, desde entón, as únicas noticias recibidas foron interactuando con diversas publicacións, entre elas dándolle a 'gústame' a dous post do perfil oficial de Twitter do Pontevedra Club de Fútbol, unha relativa ao primeiro adestramento despois do Nadal e outra co anuncio da fichaxe de Derik Osede.
Tras iso, o pasado 11 de xaneiro, nun perfecto español, compartía en Twitter: "Síntome moi ben". Un mes e dezasete días despois de novo fixo uso desta rede social para compartir, esta vez en francés: "Tes que concentrarte mellor en ti porque ninguén o fará por ti". Acompañando a mensaxe cunha fotografía na que o aínda futbolista do Pontevedra lucía un reloxo dourado.
Logo, novo silencio. No club ninguén informaba, ata que, a comezos desta semana circularon rumores de que fora visto en Pontevedra. Eses rumores confirmáronse o sábado, cando acudiu a Pasarón, sentándose na Bancada Sur, encapuchado para tentar pasar desapercibido, mentres vía o partido contra o Algeciras, e mesmo se permitiu o luxo de festexar o gol que significou a vitoria granate, cun novo post, esta vez na súa conta de Instagram, coa palabra “goal”.
Ao termo do partido, o incomprensible mutismo do club mantívose, polo que debeu de ser o adestrador, Juan Señor, quen declarase: “"Comentáronme que está aquí e pode estar á miña disposición. Será un xogador máis e benvido a condición de que estea en condicións. Nin o vin, nin o coñezo nin mo presentaron. O luns estarei con el, para o meu é un máis".
Logo preguntóuselle ao capitán, Charles, quen, mordéndose a lingua e sen dicir nada, creo que o dixo absolutamente todo, ou polo menos así cabe interpretalo, cando indicou “Mellor non falar, mellor que fale quen teña que falar, calo e xa está, polo ben de todos”.
É evidente que, diga o que diga Juan Señor, entre os seus homes non parece que o regreso de Guèye vaia a ser motivo de festa, nin de que lle reciban cos brazos abertos. Considéranse traizoados polo seu aínda compañeiro, e iso nun vestiario non se perdoa así como así.
Certo é que a situación deportiva do club é máis que delicada, pero quizais precisamente por iso, introducir no vestiario un elemento de discordia non parece boa idea, cando todos os demais seguen implicados na causa común.
Ademais, e iso xa é unha opinión persoal miña, ao Pontevedra, á súa afección, á súa historia, respéctaselle, algo que non fixo un xogador que, de momento, non empatou con ninguén.
Non abonda con que pida perdón. Non abonda con que dea explicacións, non xa ao seu desplante, senón ás tomaduras de pelo que supuxeron as súas esporádicas aparicións en redes sociais. Hai algo que se chama DIGNIDADE, e se temos que descender, xa loitaremos para recuperar a categoría, que non se acaba o mundo, pero “figuritas” como Libasse Guèye non deberían volver vestir máis unha camiseta como a granate, que a todos únenos, menos a el.
Que el e os seus representantes pasen por caixa, compren a súa liberdade e que se vaia por onde veu. Tanta paz atope como descanso deixa.
Polo que a min respecta, Libasse Guèye: Non, grazas.