A Boa Vila volveuno a facer. Unha vez máis se botou en masa á rúa para vivir un evento deportivo, o maior dos organizados en toda a súa historia, unha Gran Final das Series Mundiais retransmitida en directo para medio mundo e que se viviu con gran emoción en próbaa elite masculina finalizando de maneira imprevisible con triunfo do francés Dorian Coninx.
Non era o gran favorito. Todas as quinielas apuntaban ao británico Alex Yee e ao neozelandés Hayden Wilde, pero ambos os dous fallaron nunha mala natación no río Lérez, dando pé a unha encarnada batalla por manter as distancias cos seus perseguidores por parte dun desatado equipo francés.
Todo iso nunha Pontevedra engalanada, cunha multitude de público en cada unha das súas esquinas, empezando a beiras do río Lérez e nas súas dúas marxes para seguir polo percorrido ciclista de 40 quilómetros e para terminar por un especatular percorrido a pé que deixou impresionado mesmo aos propios deportistas, que ao finalizar a proba desfixéronse en eloxios polo vivido e o apoio recibido polos afeccionados. E iso que, esta vez, non había un gran referente local pelexando polo máximo como outrora foi Javi Gómez Noya ou Pablo Dapena no Mundial de Longa Distancia.
Pouco importaba, era o día de gozar dun dos maiores eventos que pode ofrecer a día de hoxe o deporte a nivel mundial, e diso Pontevedra sabe moito.
Foi unha carreira totalmente tola desde o seu inicio. Co equipo francés en pleno no grupo dianteiro, entre eles os apirantes ao título Dorian Coninx, Léo Bergere ou Pierre Le Corre, lanzáronse a tirar a tope no inicio do ciclismo para distanciar os seus grandes rivais, principalmente Yee e Wilde, que saíron da auga con 44 segundos de desvantaxe coa cabeza. Era tal a súa desesperación que a Wilde caíaselle e o gorro e pateábao fóra do seu caixón, sendo penalizado por iso con 15 segundos. O primeiro español na transición era Genis Grau a 33 segundos, mentres o vigués Antonio Serrat sufría desde o posto 50 e a 53 segundos.
O ritmo exposto no sector ciclista non fixo senón aumentar as diferenzas, para desesperación por detrás. Diante xogarían a vitoria final e tamén o título Mundial.
Algúns aspirantes, como o portugués Vasco Vilaça se desfondaban, e todo quedaba pendente do trío francés xunto a un dúo alemán, sen aspiranciones ao título. Tamén dependía do posto dun Hayden Wilde que viña remontando na carreira a pé, aínda que lonxe do triunfo.
Así se chegou ao final, ata a entrada ao mesmo estadio do Centro Galego de Tecnificación Deportiva, cun emocionante sprint no que se impoñía Coninx cun tempo de 1:42:22, por diante do alemán Tim Hellwig e o tamén francés Pierre Le Corre.
Wilde chegaba a meta noveno a 55 segundos. Houbo momentos de dúbida, de claculadoras entre as delegacións, ata que se confirmou. Coninx levaba tamén o Campionato do Mundo inscribindo o seu nome en letras de ouro e con Pontevedra como testemuña.
En canto ao equipo español, Antonio Serrat remontou para ser o mellor dos locais no posto 30 (+2:49), con Genis Grau no 37 (+2:49), Sergio Baxter no 45 (+4:24) Roberto Sánchez Mantecón no 47 (+4:44) e David Castro no 57 (+6:06).
Todo un espectáculo.