As badaladas do reloxo da torre Norte da Peregrina coa súa habitual imprecisión e o seu clásico toque do Salve Regina cada mediodía á hora do *Ángelus ou os seus redobres de gloria os días de festa marcan o horario e tamén o calendario de Pontevedra.
É o reloxo público máis antigo que se lembra na cidade e antes de ocupar o campanario da Peregrina, no ano 1896, estivo no desaparecido hospital de San Juan de Dios, situado na actual praza de Curros Enríquez.
Nunca foi puntual e sempre deu problemas, din que polas súas pesadas agullas que fan que o eixo da máquina e as súas engrenaxes de bronce se descompensen con facilidade co vento.
O santuario da Peregrina conta con seis campás entre as dúas torres, aínda que só funcionan as que non teñen o reloxo debaixo, é dicir as catro da torre Sur (a da dereita) que pertencen a un carrillón cuxos repeniques mestúranse cos do veciño Convento de San Francisco ou coas tres grandes campás da Basílica de Santa María, chamadas San José, Trindade e Santa Bárbara.
Proximamente tamén volverá dar a hora outro dos reloxos clásicos da Boa Vila, o da Casa do Concello, pechada desde o ano 2011. A prolongada reforma do vello edificio do arquitecto Alejandro Sesmero inclúe a reparación deste Morez, de orixe francés, un reloxo de péndulo moi parecido ao da igrexa da Peregrina e que tamén conta cunha campá que, ademais de marcar as horas, servía para convocar os Plenos.