Un final gris que embaza tres anos de paixón na banda

Pontevedra
20 de decembro 2017

A destitución de Luisito estivo marcada non só pola mala serie de resultados do equipo, senón pola súa saída de ton o pasado domingo en rolda de prensa tras a derrota ante o Atlético de Madrid  B. O ascenso a Segunda B e a fase de ascenso a Segunda, os mellores momentos dos seus tres anos no banco de Pasarón

Roberto Valdés, Luisito e Pepe Rico nun adestramento do Pontevedra
Roberto Valdés, Luisito e Pepe Rico nun adestramento do Pontevedra / Mónica Patxot

A destitución de José Luís Míguez 'Luisito' como adestrador do Pontevedra Club de Fútbol supón o fin a unha etapa de pouco máis de tres anos nos que se acumularon bos momentos e tamén algunha sombra, como a que embaza a súa saída do club.

Ademais da mala serie de resultados, con nove xornadas consecutivas sen gañar e a pobre imaxe que mostrou nas últimas semanas o equipo, o seu cesamento quedará marcado pola súa saída de ton na súa última rolda de prensa como máximo responsable deportivo dos granates, tras perder ante o Atlético de Madrid  B, na que cargou contra afeccionados e xornalistas.

A decisión de relevalo tanto a el como aos seus máis estreitos colaboradores, Pepe Rico e Roberto Valdés, tomouse precisamente tras o encontro ante o filial colchoneiro ante a sensación de que a nave non terminaba de endereitarse.

O club tomaba esta determinación despois de non aceptar a dimisión do preparador de Teo o pasado 5 de novembro, tras a derrota do equipo en Talavera. Fíxoo entón pensando que había crédito e tempo para mellorar, pero iso non sucedeu xa que desde entón o Pontevedra non volveu a gañar en liga.

Cunha saída gris, tamén pola inexplicable tardanza do Consello de Administración en confirmar o que coas horas converteuse nun segredo a voces, ponse fin a unha etapa de paixón na banda que chegou a conectar especialmente coa bancada de Pasarón.

No recordo o ascenso a Segunda División B ante o Haro Deportivo, ademais de dúas boas campañas na categoría de bronce cunha permanencia folgada o primeiro ano e unha clasificación para o play- off de ascenso no segundo. 

Ese crédito gañado serviulle a Luisito para aguantar como máximo responsable do equipo nos últimos meses, aínda que das súas actitudes e silencios ante os medios de comunicación empezaba reflectirse que o fin da súa etapa estaba preto. Tanto que non puido chegar a comer o turrón en Pontevedra, ese club que ansiaba levar ata o fútbol profesional, tal e como declarou sen ir máis lonxe na súa última renovación.