Un pontevedrés segue os pasos de Jon Rahm. É o golfista Alberto Domínguez, que aos seus vinte anos xa destaca como un dos deportistas máis prometedores do panorama universitario de Estados Unidos, onde acaba de ser incluído na prestixiosa lista All-Nicklaus Team, que selecciona aos 24 mellores golfistas en idade universitaria do país americano.
"O 2021 foi un gran ano e aínda estou a tentar conseguir melloralo. Gañei dous torneos importantes e tiven o recoñecemento a mellor xogador da miña conferencia", relata orgulloso Domínguez. E a guinda chegou este verán coa inclusión neste selecto grupo que cada ano apadriña a lenda do golf, Jack Nicklaus, famoso non só polos seus éxitos sobre o green, tamén polo seu empeño no desenvolvemento dos novos golfistas.
"Elixen aos 24 mellores xogadores de América, pero de División II só elixen a catro. Estar aí é unha honra, sénteste ben porque todo o traballo que fixeches deu os seus froitos", explica este pontevedrés que se namorou do golf aos 4 anos na localidade gaditana de San Lúcar de Barrameda, en que viviu coa súa familia.
Pero o desexo de Alberto de seguir mellorando ata converterse en xogador profesional de golf é firme e na súa cabeza xa ten claros os pasos para seguir. O primeiro é ascender de categoría. Actualmente milita no equipo da súa universidade, Erskine College, de segunda categoría, pero o próximo curso dará o salto a unha universidade de maior prestixio, Clemson, tamén en Carolina do Sur, cuxo equipo está en entre os vinte mellores da primeira categoría.
Unha vez finalizada a etapa universitaria, darase un prazo de cinco anos para conseguir acadar o salto á elite. "Tratarei de conseguir patrocinadores para facerme profesional", sostén satisfeito coa súa evolución desde a súa chegada a Estados Unidos hai dous anos e medio. "Estou moi contento, vir a América deume moita confianza, madurez e moita organización", recoñece, ao mesmo tempo que lamenta que non quedou máis remedio que cruzar o charco porque "en España non che dan a oportunidade de estudar e xogar ao golf ao mesmo tempo".
Esa, a de seguir estudando, foi unha condición innegociable que lle puxo o seu pai, que exerceu de médico para o Pontevedra CF, para seguir practicando o seu deporte. "O meu obxectivo é ser xogador profesional, pero cheguei a un acordo co meu pai de ter un plan B, estudar unha carreira. Entón a única posibilidade era vir a América", confesa ao mesmo tempo que recoñece que podería ter mellores notas nos seus estudos de Business (ADE) de non ser porque dedica ao golf a maior cantidade de tempo posible.
E os últimos logros non fixeron máis que intensificar esa férrea convicción de facer carreira da súa paixón. "Vaste dando conta de que es bo, que tes o nivel e que realmente os teus soños están preto", apunta con emoción e sen esquecer aos que o elevaron tanto ata poder tocar o ceo coas súas mans. "Sigo co mesmo adestrador de sempre que se chama Alfonso Liniers e doulle moitas gracas por todo porque sen el non podería conseguir nada. Nin sen os meus pais, obviamente", agradece.
A Liniers, director dunha academia en Xerez, coñeceuno cando só tiña 4 anos, cando a súa familia comezou a practicar este deporte. "A min gustoume, o meu adestrador dixo que tiña habilidades, seguín adestrando e aquí estou", resume un proceso de madurez que aínda non concluíu.
Chegar a xogar unha Ryder Cup, uns Xogos Olímpicos ou gañar un dos grandes torneos é o seu gran soño, e para logralo ten dous referentes: Jon Rahm polo seu xogo e porque "o que el fixo é o camiño que eu quero seguir; e a Seve Ballesteros pola súa filosofía, "por todo o que conseguiu vindo desde España, que non o coñecían, e todo o que fixo pola Ryder Cup", confesa Domínguez.