O escritor oscense Manuel Vilas volve ao podcast 'Cara a cara' para charlar sobre ‘El mejor libro del mundo’ que é o que por suposto calquera autor querería asinar e o que persegue insistentemente o narrador desta novela, ou quizais ensaio literario?.
Un título que para quen xa coñezan as letras de Vilas Vidal lles retrotraerá a ese 'Ordesa' que tantas alegrías e recoñecementos lle supuxeron.
Neste caso o punto de partida é unha nova década, a entrada nos sesenta anos e a revisión do universo interior e exterior que esta idade lle provoca.
"Os sesenta fixéronme reflexionar sobre unha certeza matemática: tiña máis pasado que futuro. E ante esa certeza empecei a escribir o libro, tentando contalo todo sen filtro. Esta é a idade na que un pode permitirse o luxo de non admitir ningún tipo de hipocrisía, nin de freo e por iso é moi libérrimo, moi escrito coas tripas", explica.
Neste compendio de reflexións, opinións e experiencias sobre practicamente todo, en ‘El mejor libro del mundo’ non escatima en abrir a porta de atrás da súa propia profesión.
"No mundo da literatura existe ese tabú de non dicir o que realmente os escritores levan na cabeza, e aquí dise", avanza sobre este traballo.
De igual forma "o libro ataca dúas cousas, a solemnidade e a superstición que son inimigas da alegría da vida, da felicidade, a liberdade" e mete o dente a supersticiones relixiosas, políticas, morais, sexuais...
Neste punto da charla pasamos a unha cuestión que tamén queda plasmada, o terrorismo de ETA.
Manuel Vilas confesa que nas numerosas entrevistas feitas sobre este libro, ninguén lle preguntou por este tema, o cal atribúe a que "segue sendo tabú na sociedade española".
O aderezo constante que utiliza é o "aceite da intelixencia", é dicir, humor, esa somarda aragonesa da que provén Vilas e que aplica por exemplo aos personaxes de Égolo ou de Pichulas. "A risa compartida é estar menos sós, é o máis humano que temos", di o barbastrense.
E outro recurso do autor para que calquera teña preaviso ao abrir estas páxinas: "chamo ás cousas polo seu nome e non polos seus nomes sociais, que adoitan ser confusos e hipócritas".