Tras varios días percorrendo a Transilvania máis bela deixamos atrás Sighisoara e Sibiu, dúas das cidades máis pintorescas, para viaxar cara a Brasov. A tarde vai decaendo e o sol ocúltase, parece que unha vez máis cabalgamos contra a noite como o ousado Van Helsing cazavampiros de Stoker. Chegando ao noso destino, un espeso bosque rodéanos e pensando na sombra do vampiro é inevitable que un calafrío nos sacuda o corpo.
Din que Brasov sufriu como ningunha a crueldade do príncipe Vlad, que en 1459 ordenou empalar os rebeldes saxóns que se arriscaron a se opoñer ao seu reinado, pero non do todo satisfeito coa súa vinganza, deu orde ademais de queimar a cidade. E así á noitiña Brasov ardeu entre sombras e berros de terror. Desta sinistra fazaña e da afección por empalar os seus inimigos e exhibilos como trofeo disuasorio, o nome de Dracul asóciase non só coa orde do Dragón á que pertencía o seu pai, senón co mesmo diaño.
A cidade de Brasov é fermosa, o seu ambiente rezuma unha mestura de bulliciosa alegría e elegancia, arroupada polos míticos Cárpatos e rodeada de bosques nos que é fácil atoparse con osos. No alto da montaña de Tampa, as enormes letras de BRASOV presiden a cidade entre a espesura do bosque ao máis puro estilo Hollywood. Ata alí é posible acceder en funicular para contemplar desde outra perspectiva a cidade coa súa maraña de tellados vermellos. Merece moito a pena.
A pé de rúa os mellores lugares de Brasov visítanse nun agradable paseo: as murallas convertérona nunha cidade fortificada dentro dun importante roteiro comercial. Camiñando un intre podemos visitar as torres e bastións defensivos edificados na súa maioría durante a idade media. Algúns deles consérvanse hoxe como espazos museísticos que gardan coleccións de armas, maquetas e outros vestixios históricos, como o Bastión Graft ou o importante Bastión dos Tecedores erixido por ese gremio de artesáns.
Para coñecer un pouco a historia de Brasov tamén debemos buscar algún dos seus monumentos relixiosos como a Sinagoga Beith Israel, terminada en 1901 en bonitos tons brancos e alaranxados, ou a magnífica Igrexa Negra, unha das maiores igrexas góticas de Europa que ardeu no ano 1689. A pegada indeleble do lume nos seus muros dá nome desde entón a esta antiga igrexa que acolle grandes xoias no seu interior: tapices valiosos e unha rica decoración con estatuas e pinturas, ademais do impoñente órgano, un dos máis grandes de Europa.
Pero a mellor maneira de gozar Brasov é pasear con calma polas súas embelecidas avenidas e sentar a cear ou tomar unha cana na animada praza do Concello. Os locais e edificios de Brasov teñen un aire elegante, como de cidade tocada por unha elegante maxia. Isto valeulle para converterse en escenario de multitude de películas e para ser recoñecida como unha das máis bonitas de Romanía. A rúa Republicii exhibe un bo puñado de fachadas de cores con fermosas decoracións. Desde ela accédese á Piata Sfatului (Praza do Concello) presidida pola Torre dos Trompetistas, onde se sitúa o Museo de Historia de Brasov. Na mesma praza atópase a Catedral Ortodoxa e outros edificios emblemáticos como a casa do Mercador hoxe convertida nun bonito restaurante.
A paisaxe boscoso que abraza a Brasov é a antesala dunha excursión imprescindible para os amantes da natureza, á procura do oso pardo. A abundancia destes impresionantes animais fai que algúns hoteis protexan as súas recepcións de maneira especial, xa que non é raro que á noitiña, cando o pobo queda envolvido en sombras, os osos baixen ao centro buscando alimento.
Pero sería imperdoable non aproveitar a estancia para tentar un encontro con estes magníficos animais, así que á noitiña penetramos cun guía especializado no máis profundo do bosque, camiñando en silencio. A partir dun punto o carreiro vólvese máis pechado e na beira colocáronse unha especie de barricadas de troncos como posible protección, por se o oso sorprende ao grupo en plena camiñada.
Despois dunha hora que termina cun ascenso por unha empinada ladeira rodeada de árbores, chegamos ao momento de observación: unha cabana moi ben escondida desde onde "capturar" ao impresionante rei dos Cárpatos, iso si sempre cunha cámara, xa que afortunadamente a caza do oso está prohibida en Romanía desde o ano 2016.
Esta actividade de avistamento non é lesiva para estes animais, xa que os grupos sempre reducidos deben esperar silenciosos na cabana sen a seguridade completa de que se achegue o oso, co único reclamo dun pouco de alimento nalgún tronco visible desde o miradoiro.
O encontro é tan fantástico que nos fai esquecer que estamos en territorio vampírico e descubrimos que quen manda nos Cárpatos é o gran oso pardo, señor indiscutible destes bosques.
O regreso cara a Brasov faise xa en plena noite e co cansazo acumulado do día e a emoción da excursión, caemos nunha somnolencia estraña. Entre soños e realidade, xunto ao ruído monótono do jeep rodando por estradas secundarias, cremos escoitar a música melancólica de Annie Lennox coma se Vlad Tepes quixese lembrarnos que estamos aínda baixo o influxo dos seus dominios, nos temibles montes de Transilvania.
Á mañá seguinte decidimos afrontar xa a última etapa e dirixímonos cara a Bucarest. O camiño pasa preto dunha pequena illa onde din que termina a historia de Vlad Tepes, enterrado no bucólico Mosteiro de Snagov. Pero non podemos deixar atrás as terras de Drácula sen visitar o lugar no que algúns quixeron ver a súa morada en vida: O Castelo de Bran.
O mito de Drácula popularizouse ata facerse internacional tras o auxe de películas e libros, especialmente grazas á fantástica obra de Bram Stoker. Así se buscaron lugares que asociados ao personaxe terían un gran impacto no turismo da rexión. O castelo de Bran é un deles, un lugar que a historia real dinos que nunca acolleu a Vlad Tepes, pero que hoxe se erixe como un dos monumentos máis visitados de Romanía.
A visita ao castelo, con todo, non defrauda en absoluto e é moi recomendable. Situado no alto dun outeiro rodeado dunha paisaxe frondosa, o edificio é unha construción moi orixinal e fermosa chea de pasadizos e torres, cunhas estancias coidadas que conservan moitos mobles e decoracións medievais.
As alusións a Drácula están nalgún das súas aposentos e en moitos carteis cun toque irónico, así como na vila próxima onde abundan tendas de recordos e algún local que ofrece experiencias "terroríficas".
Terminada a visita poñemos xa rumbo ácapital romanesa, onde finaliza esta ruta marcada pola presenza constante dun personaxe misterioso, odiado por moitos, pero tamén enxalzado por outros como heroe nacional defensor da identidade romanesa nunha época convulsa. No camiño visitamos vilas e cidades marabillosas cunha arquitectura moi característica e percorremos bosques misteriosos rodando entre paisaxes magníficas, porque Romanía á fin e ao cabo é moito máis que o berce de Vlad Tepes e o lugar onde se creou o mito de Drácula, é un país amable e sorprendente que combina arte, tradición, natureza e cultura.
Marga Díaz