"Coidarte para coidar", unha iniciativa para o autocoidado de quen traballa con vítimas de violencia de xénero
Por Redacción
"Coidarte para coidar". Con este título este venres celebrouse na Subdelegación do Goberno de Pontevedra unha xornada de formación sobre o autocoidado para persoal que traballa con mulleres que sofren violencia de xénero.
A actividade forma parte da programación da Subdelegación do Goberno en Pontevedra co gallo do 25N e inaugurouna a subdelegada, Maica Larriba.
A psicóloga e enfermeira experta emocional Jenifer Souto Pérez foi a encargada de disertar sobre como afrontar as diversas situacións que teñen que vivir a diario estes profesionais, pois están expostas e expostos a unha maior probabilidade de sufrir esgotamento ou desgaste profesional.
Ao longo da charla, expuxéronse algunhas das principais variables relacionadas co benestar, para facer conscientes aos e as profesionais que non son os únicos que experimentan tales sensacións e síntomas, saiban identificalos e abordalos, e poidan así mellorar persoalmente e á súa vez, a súa intervención coas vítimas.
Larriba subliñou a necesidade de seguir traballando para achegarlles a estes profesionais que atenden na primeira liña a vítimas de violencia de xénero "as ferramentas de autocoidado e os sistemas necesarios para que poidan desenvolver o seu traballo nas mellores condicións posibles".
Quixo agradecer o traballo dos e das profesionais presentes por ser "a primeira liña de axuda" para aquelas mulleres que deciden saír do inferno da violencia machista.
"Sodes o piar fundamental para elas e por iso quero agradecervos sinceramente o traballo que realizades" destacou Larriba. Ante a carga emocional e psicolóxica que implica este labor, fixo fincapé na relevancia de accións formativas coma esta para facilitarlle esas ferramentas e capacidades "para que o traballo non volo levedes á casa".
Larriba recoñeceu que "ten que ser moi difícil" para estes profesionais "abstraerse cando unha vítima vos conta toda a súa situación de malos tratos en ocasións vividas durante anos; a súa impotencia e a súa desesperación que a conducen a unha situación de angustia indescritible; algo co que é moi difícil non empatizar e, sobre todo, como se di habitualmente non levar a casa cando un sae do seu traballo".